Στο τέλος του πρώτου μέρους της ιστορίας την προηγούμενη βδομάδα, η αντίδρασή μου ήταν θετική (ιδίως στο πολύ cool cliffhanger με τον Flesh!Doctor) αλλά ταυτόχρονα και με μια νοητική υποσημείωση 'θα μπορούσε να μην είναι δύο μέρη πάντως'.
Ε, τώρα δεν είμαι σίγουρος αν θα μπορούσε να υπάρχει μεγαλύτερη οικονομία στην αφήγηση αυτής της ιστορίας, αλλά δε με νοιάζει, γιατί την απόλαυσα πάρα πολύ. Το set-up, κλειστοφοβικό, περιορισμένο, αλλά ταυτόχρονα και περίπου απεριόριστο ως προς το πώς μπορούσε να αναπτυχθεί, αποτέλεσε βάση μιας ιστορίας που ούτε για μια στιγμή δε σε άφηνε σε ησυχία. Ούτε ήρεμος μπορούσες να είσαι (διαρκώς αλλάζαμε βάση, άλλαζαν τα δεδομένα, άλλαζαν οι χαρακτήρες) αλλά και ούτε σίγουρος για το αν έβλεπες αυτό που νόμιζες αυτό που έβλεπες ή αν η ιστορία σε είχε πιάσει πάλι κορόιδο.
Ο Matthew Graham που έγραψε το 2-parter, μπορεί να μην είχε κάνει αίσθηση με το μέτριο προηγούμενο πέρασμά από το Who-verse (με το ξεχάσιμο 'Fear Her' της 2ης σεζόν), αλλά ως δημιουργός του αριστουργηματικού Life on Mars κερδίζει και πολλά respect points, αλλά και το δικαίωμα για μια δεύτερη ανάγνωση στην περιπέτεια που έγραψε. Και στις δύο περιπτώσεις, έχει κεντρικούς ήρωες αβέβαιους για την ταυτότητά τους, όπως αυτό εκφράζεται από ένα γκρουπ διστακτικών συμμάχων που δεν τους εμπιστεύονται πλήρως.
Το παιχνίδι εδώ ανάμεσα στον αληθινό και τον ψεύτικο Doctor (όσο και το συναρπαστικό ταξίδι προς την μάλλον προβλέψιμη κατάληξη του 'είναι και οι δύο εξίσου αληθινοί, dummy') είχε αξία τόσο για τον ίδιο, και το πόσο αποκομμένο από τους γύρω του βλέπει τον εαυτό του, όσο και για χαρακτήρες σαν την Amy - που εντελώς απρόβλεπτα και αποτελεσματικά, γίνεται εν τέλει το επίκεντρο της ιστορίας. Αλλά δες με πόσο έντεχνο τρόπο. Νομίζεις πως η ιστορία με τη σάρκα είναι all about the Doctor. Ακόμα κι όταν στην κάνει γυριστή και λέει 'Amy, θέλαμε να δούμε πώς θα μας έβλεπες εσύ, ώστε να προσαρμοστούμε στην οπτική σου' σε κάνει να πιστεύεις πως εν τέλει πάλι στον ίδιο τον Doctor γυρίζει το focus.
Τελικά όμως, it was all about Amy. Πάλι.
Πώς το καταφέρνει ακόμα, μιάμιση σεζόν μετά, ο Moffat και η στρατιά των γραφιάδων του, να κρατούν τη saga τόσο φρέσκια και γεμάτη απρόβλεπτες στροφές, είναι κάτι που μάλλον θα μπορέσουμε να το εκτιμήσουμε εξ ολοκλήρου μόνο σε κάποια χρόνια από τώρα. Η ουσία είναι ότι ένα spooky, διασκεδαστικό, υποβλητικό και αγωνιώδες 2-parter που έμοιαζε (όπως κι αν το κάνεις) να είναι -έστω μέσα στη διαρκή του ανατρεπτικότητα- αυτοτελές, τελικά μας επεφύλασσε μια τελευταία ανατροπή.
Κι ήταν η πιο απίστευτη όλων.
Η αποκάλυψη πως η Amy ήταν στην πραγματικότητα Flesh!Amy εδώ και κάποιο απροσδιόριστο διάστημα, γεννά ένα νέο ολόκληρο σετάκι με απορίες -επειδή ως τώρα δεν είχαμε αρκετές. Πότε ακριβώς έγινε η αλλαγή; Εικάζω κάπου μέσα στο μεγάλο χρονικό κενό ανάμεσα στα δύο πρώτα επεισόδια της σεζόν. Γιατί έγινε η αλλαγή; Μάλλον κάτι που αφορά στο παιδί της. Μπορούμε να υποθέσουμε πως επειδή το παιδί της Amy συνελήφθη (υποθέτω επί τόπου) μέσα στο TARDIS, κάποιοι το ήθελαν επειδή θα διαθέτει χαρακτηριστικά Time Lord (κάτι που επιβεβαιώνεται αν η κόρη της Amy είναι πράγματι το κοριτσάκι που είδαμε στο 6x02) και άρα την απήγαγαν, την αντάλλαξαν με μια ψεύτικη Amy για να μην το πάρει χαμπάρι κανείς, και ώστε να μπορέσουν τελικά να πάρουν τον έλεγχο της κόρης;
Ναι. Ναι, μπορούμε να τα υποθέσουμε όλα αυτά.
Οπότε απλώς ο Doctor κάποια στιγμή το κατάλαβε ότι συμβαίνει κάποια τέτοια τσαχπινιά, και απλά ταξίδεψε εξ επί τούτου στο κάστρο της σάρκας ώστε, εχμ, να καταλάβουμε κι εμείς τι γίνεται; Ναι, κάπως έτσι. Το θέμα είναι τι γίνεται τώρα.
Ενώ βρισκόμαστε εν μέσω ενός γιγαντιαίου clusterfuck, η σειρά ως γνωστό κάνει mid-season finale την επόμενη βδομάδα (στο οποίο έχω απλά να πω αυτό), με το πρώτο μέρος ενός ακόμα 2-parter, αυτή τη φορά από τον ίδιο τον Moffat. Ο φοβερός τίτλος είναι 'A Good Man Goes to War'. ΚΟΛΑΣΗ.
Πριν ανοίξουμε για σχόλια, ένα σημείωμα προγραμματισμού. Επειδή θα λείπω εξωτερικό το επόμενο weekend, δεν είμαι απόλυτα σίγουρος πόσο σύντομα θα μπορέσω να ανεβάσω σχολιασμό - δε θα με πείραζε τρελά, αλλά επειδή θα είναι φινάλε θέλω να μην το καθυστερήσω. Από την άλλη, θα είμαι Λονδίνο, οπότε ίσως μπορέσω να το δω live. Σε αυτή την περίπτωση ίσως ανεβάσω κάτι πολύ σύντομο (ή ακόμα και άδειο) επί τόπου, και επεκτεινόμαστε μετά μαζί στα σχόλια.
Αλλά ως τότε! Flesh!Doctor! Flesh!Amy! What the fuck?!
.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου