Λίγο πριν το τέλος, ο Doctor επισκέπεται τον παλιόφιλό του, τον Craig.
Είναι περίεργο επεισόδιο το 'Lodger', αλλά εν τέλει έχει αφήσει μπόλικα πράγματα πίσω του - και ο Craig ως περιστασιακό φιλαράκι του Doctor είναι ένα από αυτά. Μου αρέσει ο χαρακτήρας και δε θα με χάλαγε να εμφανίζεται έτσι, σπαστά, μία φορά τη σεζόν.
Εδώ είναι ένας Doctor καταβεβλημένος πλέον, έτοιμος να παραδοθεί στον θάνατό του - και σαν farewell tour αποφασίζει αντί να κάνει όλο αυτό το τσίρκο που είχε στήσει ο RTD για τον Ten, να επισκεφθεί απλώς μια γνώριμη φάτσα, να πει ένα τελευταίο αντίο. Ε, και να σώσει και μια ακόμα φορά τη Γη, ξέρεις τώρα, τυπικά πραγματάκια. Το ότι τα καταφέρνει με τη βοήθεια του Craig, ο οποίος τον ακολουθεί ρισκάροντας τα πάντα ακριβώς επειδή πιστεύει στην καλοσύνη αυτού που κάνει ο Doctor, είναι ωραία πινελιά στο σημείο που έχει έρθει η ιστορία. Όπου ένας Doctor μοιάζει να έχει χάσει τη θέλησή του να έχει μακρές σχέσεις με ανθρώπους (*) επειδή αργά ή γρήγορα θα τους πληγώσει. Αλλά να μου κι εμένα, σου λέει ο Craig, γιατί κάνεις κάτι υπέροχο και είσαι γενικότερα υπέροχος. Ξεπέρνα την emo φάση σου, this is so 2008. Το κατά πόσο (και πώς) θα την ξεπεράσει θα το δούμε στο επόμενο επεισόδιο, το οποίο όπως είχαμε προβλέψει έγινε εδώ set-up με ένα ακόμα από αυτά τα γαμάτα cliffhangers που τόσο αρέσουν στον Moffat.
(* Βέβαια εδώ να σημειώσουμε πως αν ισχύουν αυτά που είχε πει στην πρεμιέρα ότι πεθαίνει μετά από 200 or so χρόνια, τότε σημαίνει πως ανάμεσα σε αυτό και στο προηγούμενο επεισόδιο μεσολαβούν δυο αιώνες όπου ο Doctor έκανε αυτές τις καφρίλες και τις τρελίτσες που τον είδαμε να κάνει στην αρχή της σεζόν. Περιμένω να δούμε και το φινάλε πριν αναπτύξουμε κι άλλο αυτή την πιθανότητα.)
Το τέλος του επεισοδίου βέβαια, δε με τρέλανε. Από τη μία, δένει ωραία με το τέλος του 'Let's Kill Hitler' και την River που αποφασίζει να ασχοληθεί με την αρχαιολογία. Η μετάβαση από το παρόν του Doctor στην, Δόκτωρ, επίσης πλέον, River, η οποία μελετάει τις μαρτυρίες των πιτσιρικιών που είδαν τον Doctor να τους αποχαιρετά, ήταν φανταστική. Φανταστική! Οπότε η River έμαθε ό,τι ήταν να μάθει, αλλά τι ρόλο θα παίξει στο τέλος; Γιατί από το πουθενά εμφανίζεται η Kovarian με δύο Silents, ενεργοποιούν κάτι που πάντα σκόπευαν να ενεργοποιήσουν μέσα στο τηγανισμένο από την πλύση εγκεφάλου μυαλό της River, την βάζουν σε μια στολή διαστημάνθρωπου και τη βυθίζουν σε εκείνη τη λίμνη της Utah.
Πρώτον, πολύ κακό το εφέ με το πρόσωπο της River μες στη στολή. Please.
Δεύτερον, ήλπιζα πως θα υπήρχε κάτι πιο φυσικό στο πώς η River/αστροναύτης και ο Doctor θα έφταναν στο σημείο που τους είδαμε στην έναρξη της σεζόν. Αλλά εδώ μοιάζουν να ακολουθούν απλά την ανόητη/τεμπέλικη λογική του "αφού έτσι προφητεύθηκε/συνέβη, έτσι θα το κάνουμε κι εμείς." Δεν βιάζομαι βέβαια να το κατακρίνω, γιατί μπορεί να παιχτούν 500 ανατροπές ανάμεσα στο τώρα και στην τελική έκβαση. Αλλά αυτή τη στιγμή, μου μοιάζει απλά ως ένα παιχνίδισμα του Moffat (επειδή ίσως η River φόραγε αυτή τη στολή όταν την πρωτογνωρίσαμε, την έβαλε να την φορέσει και τώρα) που επειδή δεν υπήρχε κάποιος περισσότερο φυσικός τρόπος να πραγματοποιηθεί, απλά έβαλε τους χαρακτήρες να το πραγματοποιήσουν, μοιρολακτρικά, οι ίδιοι από μόνοι τους.
Τελοσπάντων, δεν είναι deal breaker όλο αυτό, απλώς περίμενα κάτι πιο έξυπνο. Είμαι super excited για το φινάλε, και έτοιμος να συγκινηθώ κιόλας - ειδικά μετά το πολύ ωραίο cameo των Amy και Rory εδώ.
Είναι περίεργο επεισόδιο το 'Lodger', αλλά εν τέλει έχει αφήσει μπόλικα πράγματα πίσω του - και ο Craig ως περιστασιακό φιλαράκι του Doctor είναι ένα από αυτά. Μου αρέσει ο χαρακτήρας και δε θα με χάλαγε να εμφανίζεται έτσι, σπαστά, μία φορά τη σεζόν.
Εδώ είναι ένας Doctor καταβεβλημένος πλέον, έτοιμος να παραδοθεί στον θάνατό του - και σαν farewell tour αποφασίζει αντί να κάνει όλο αυτό το τσίρκο που είχε στήσει ο RTD για τον Ten, να επισκεφθεί απλώς μια γνώριμη φάτσα, να πει ένα τελευταίο αντίο. Ε, και να σώσει και μια ακόμα φορά τη Γη, ξέρεις τώρα, τυπικά πραγματάκια. Το ότι τα καταφέρνει με τη βοήθεια του Craig, ο οποίος τον ακολουθεί ρισκάροντας τα πάντα ακριβώς επειδή πιστεύει στην καλοσύνη αυτού που κάνει ο Doctor, είναι ωραία πινελιά στο σημείο που έχει έρθει η ιστορία. Όπου ένας Doctor μοιάζει να έχει χάσει τη θέλησή του να έχει μακρές σχέσεις με ανθρώπους (*) επειδή αργά ή γρήγορα θα τους πληγώσει. Αλλά να μου κι εμένα, σου λέει ο Craig, γιατί κάνεις κάτι υπέροχο και είσαι γενικότερα υπέροχος. Ξεπέρνα την emo φάση σου, this is so 2008. Το κατά πόσο (και πώς) θα την ξεπεράσει θα το δούμε στο επόμενο επεισόδιο, το οποίο όπως είχαμε προβλέψει έγινε εδώ set-up με ένα ακόμα από αυτά τα γαμάτα cliffhangers που τόσο αρέσουν στον Moffat.
(* Βέβαια εδώ να σημειώσουμε πως αν ισχύουν αυτά που είχε πει στην πρεμιέρα ότι πεθαίνει μετά από 200 or so χρόνια, τότε σημαίνει πως ανάμεσα σε αυτό και στο προηγούμενο επεισόδιο μεσολαβούν δυο αιώνες όπου ο Doctor έκανε αυτές τις καφρίλες και τις τρελίτσες που τον είδαμε να κάνει στην αρχή της σεζόν. Περιμένω να δούμε και το φινάλε πριν αναπτύξουμε κι άλλο αυτή την πιθανότητα.)
Το τέλος του επεισοδίου βέβαια, δε με τρέλανε. Από τη μία, δένει ωραία με το τέλος του 'Let's Kill Hitler' και την River που αποφασίζει να ασχοληθεί με την αρχαιολογία. Η μετάβαση από το παρόν του Doctor στην, Δόκτωρ, επίσης πλέον, River, η οποία μελετάει τις μαρτυρίες των πιτσιρικιών που είδαν τον Doctor να τους αποχαιρετά, ήταν φανταστική. Φανταστική! Οπότε η River έμαθε ό,τι ήταν να μάθει, αλλά τι ρόλο θα παίξει στο τέλος; Γιατί από το πουθενά εμφανίζεται η Kovarian με δύο Silents, ενεργοποιούν κάτι που πάντα σκόπευαν να ενεργοποιήσουν μέσα στο τηγανισμένο από την πλύση εγκεφάλου μυαλό της River, την βάζουν σε μια στολή διαστημάνθρωπου και τη βυθίζουν σε εκείνη τη λίμνη της Utah.
Πρώτον, πολύ κακό το εφέ με το πρόσωπο της River μες στη στολή. Please.
Δεύτερον, ήλπιζα πως θα υπήρχε κάτι πιο φυσικό στο πώς η River/αστροναύτης και ο Doctor θα έφταναν στο σημείο που τους είδαμε στην έναρξη της σεζόν. Αλλά εδώ μοιάζουν να ακολουθούν απλά την ανόητη/τεμπέλικη λογική του "αφού έτσι προφητεύθηκε/συνέβη, έτσι θα το κάνουμε κι εμείς." Δεν βιάζομαι βέβαια να το κατακρίνω, γιατί μπορεί να παιχτούν 500 ανατροπές ανάμεσα στο τώρα και στην τελική έκβαση. Αλλά αυτή τη στιγμή, μου μοιάζει απλά ως ένα παιχνίδισμα του Moffat (επειδή ίσως η River φόραγε αυτή τη στολή όταν την πρωτογνωρίσαμε, την έβαλε να την φορέσει και τώρα) που επειδή δεν υπήρχε κάποιος περισσότερο φυσικός τρόπος να πραγματοποιηθεί, απλά έβαλε τους χαρακτήρες να το πραγματοποιήσουν, μοιρολακτρικά, οι ίδιοι από μόνοι τους.
Τελοσπάντων, δεν είναι deal breaker όλο αυτό, απλώς περίμενα κάτι πιο έξυπνο. Είμαι super excited για το φινάλε, και έτοιμος να συγκινηθώ κιόλας - ειδικά μετά το πολύ ωραίο cameo των Amy και Rory εδώ.
.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου