Ξέρετε τι; Δεν έχω λόγια για αυτό το επεισόδιο. Έκανε τόσα πολλά πράγματα σωστα, και φανταστικά, νιώθω πως απλά πρέπει κάθε βδομάδα να έρχεται κάποιος από το NBC και να ειδοποιεί τον Dan Harmon ότι το μπάτζετ κόβεται δυστυχώς για την ερχόμενη βδομάδα, άρα θα πρέπει να κάνει ένα ακόμα bottle episode.
Το φανταστικό πράγμα του επεισοδίου δεν είναι απλά η ιδέα (*), ούτε το πόσο αστείο ήταν το επεισόδιο - που ήταν! Αλλά το ότι με αυτό τον τρόπο έστηνε μια δεδομένη κατάσταση με έναν πεπερασμένο αριθμό ενεργειών και πράξεων και αστείων που θα μπορούσαν να παράγουν οι δεδομένοι χαρακτήρες στο δεδομένο χώρο και χρόνο, και απλά έπαιζε με αυτήν.
(* Και btw αυτό με τα παράλληλα timelines; Ναι! Ας το εξηγήσει κιόλας κάποιος κάποιος σε όλα τα skiffy, από το Sliders μέχρι το Fringe, που γράφουν ιστορίες με παράλληλα σύμπαντα, ότι έτσι γίνεται.)
Σα να σου λέει κάποιος, έχεις αυτά τα συστατικά, και 3 λεπτά στη διάθεσή σου. Φτιάξε μια ιστορία με ένα τουλάχιστον character arc, με αστεία, με payoff. Και ο Dan Harmon με την παρέα τρελών που έχει μαζέψει, στήσανε 7 τέτοιες. Όπου βέβαια τα αστεία και τα arcs αναδεικνύονταν περισσότερο, μέσα από την επανάληψη ή μη.
Πχ, το 'ο Jeff κουτουλάει στον ανεμιστήρα' ήταν κάθε φορά πιο αστείο. Γιατί; Γιατί συνέβαινε συνεχώς, με τον ακριβώς ίδιο τρόπο, αναπόφευκτα! Η αναφορά του Pierce στην Eartha Kitt, επίσης, κυρίως επειδή έμαθες να την περιμένεις από ένα σημείο και μετά, και όσο πήγαινε αυτή η αναφορά γινόταν όλο και πιο βεβιασμένη. (“I banged Eartha Kitt!”)
Αντίθετα, η φοβία του Troy με το νορβηγικό troll έγινε establish στο ένα timeline, αναπτύχθηκε στο επόμενο, και είχε το μεγάλο, υστερικά ξεκαρδιστικό payoff στο τρίτο. (Αλήθεια όμως, απίστευτα ξεκαρδιστικό. Στο σημείο που μπήκε ο Troy με τις πίτσες και άρχισε να ουρλιάζει κοιτώντας το troll στις φωτιές πρακτικά δάγκωνα σεντόνια και κουβέρτες για να μην ξελαρυγγιαστώ από τα γέλια.)
Γενικά αυτό ήταν το απίστευτο που έγινε σε αυτό το επεισόδιο. Είδαμε ένα μοτίβο να επαναλαμβάνεται 7 φορές, πριν διαπιστώσουμε πως δεν υπήρχε μοτίβο. Κάθε αστείο είχε τους δικούς του κανόνες και τη δική του δομή. Δεν ξέρω αν αυτά τα πράγματα τους βγαίνουν φυσικά εκεί στο writing staff του Community, αν δηλαδή 'το θέλουν και τα γράφουν', πάντως σενάρια σαν αυτό πρέπει να διατηρούνται σε κάποιου είδους μουσείο.
Και ταυτόχρονα, ήταν τρομερά αληθινό σε όλους τους χαρακτήρες. Συνήθως -ειδικά στις κωμωδίες που είναι μόλις 20 λεπτά το επεισόδιο- δεν προλαβαίνει μια σειρά να κάνει κάποιο point για πολλούς-πολλούς ανά φορά. Εκτός αν είσαι το Community φυσικά, που έχεις 7 timelines στη διάθεσή σου, σωστά; Διότι για να πεις υπό κανονικές συνθήκες μια ιστορία που, για παράδειγμα, καταλήγει σε make-out session με τον Jeff και την Annie, πρέπει να έχεις θέσεις κάποιες παραμέτρους με ένα συγκεκριμένο τρόπο. Να έχει δημιουργηθεί tension δημόσια, να λείπει η Britta, να υπάρξει μια αίσθηση κινδύνου, κλπ. Αντίστοιχα για τον εκδικητικό lonely guy Pierce, για τη σχέση μίσους-αγάπης που έχει η Shirley με το γκρουπ, για την έλξη που υποβόσκει ανάμεσα στην Britta και τον Troy, για την ανασφάλεια του Jeff, για τις ρίζες του bromance Tory-Abed, για τον Troy που παραμένει παιδί, και χίλια δυο άλλα.
Σα να βάζεις 7 επεισόδια στο fast-forward, o Harmon τα έκανε όλα αυτά. Αφιέρωσε ένα επεισόδιο σε όλους τους χαρακτήρες του.
Και ποιο είναι τελικά το point; Ότι ο Abed και ο Troy είναι bros ακόμα και στο Evil Universe, φίλοι μου.
~~~~~~~~~~~
Μερικά σχόλια:
Φυσικά τα Beards of Evil είναι αναφορά στο Star Trek όπως διόρθωσαν αρκετοί φίλοι, κι όχι generic αναφορά όπως αρχικά πίστεψα. Αν και, όπως συνέβη και με το επεισόδιο με το τραμπολίνο, και generic αναφορά να ήταν, δεν έκανε διαφορά στην απόλαυσή σου: Καταλάβαινες απόλυτα τι εννοούσε.
Ο Dan Harmon εξηγεί σε ένα απολαυστικό blog post γιατί αυτό το επεισόδιο άλλαξε σειρά προβολής με το προηγούμενο, αποκαλύπτοντας και γιατί το διαμέρισμα του Abed και του Troy είναι το 303 (κι όχι το 304 όπως ακούγεται στην αρχή του επεισοδίου). Bonus: Κράξιμο για το The Killing!
Μιας και το αναφέρει εδώ ο Harmon, να πω κι εγώ πως βρήκα αστείο το προηγούμενο επεισόδιο με τον Chang σε noir voice-over, αλλά όχι αρκετά τρομερό για να δημιουργήσει 20 λεπτά έξτρα χρόνου σε ένα πιεσμένο weekend. Δεν πειράζει.
Άβολη, άβολη, άβολη Britta! “Pizza, pizza, pizza!”
Και πόσο δίκαιο που είναι εκείνη που 'αρραβωνιάζεται' τον creepy πιτσαδόρο;
Άλλο δίκαιο: Που στο δικό μας timeline, με τον Jeff να κατεβαίνει για την πίτσα, η Britta τραγουδάει φάλτσα το 'Roxanne' και η παρέα περνάει τέλεια.
Όπως με το επίσης ιδιοφυές επεισόδιο με τις ψεύτικες αναμνήσεις από τα επεισόδιο που ποτέ δεν υπήρξαν, έτσι κι εδώ η σειρά ανοίγει ένα σωρό πόρτες που μάλλον δε σκοπεύει να ανοίξει ποτέ. Έξι διαφορετικά timelines!
Αν και θα πέθαινα για να τσεκάρουμε μία στο τόσο πώς τα πάνε οι ήρωές μας στα εναλλακτικά τους σύμπαντα, ιδίως το Evil Universe. Ποιος δε θα ήθελε να δει πώς είναι εκεί ο Chang, πχ;
“Evil Troy and Evil Aaaabeeed!”
.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου