"Ουφ."

Αποκλείεται να μη σου έχει τύχει: Θα είσαι σε μια παρέα με φίλους (ή, για πιο άβολα, με λιγότερο φίλους ή απλώς γνωστούς) και κάποιος θα πετάξει μια τρομερή αλήθεια, από αυτές που πάντα ντρεπόσουν να παραδεχτείς δημόσια, αλλά σου συμβαίνει. Και είναι κάτι τόσο προσωπικό που προφανώς αν δε το περιγράψεις στον άλλον δεν έχεις τρόπο να ξέρεις αν συμβαίνει μόνο σε εσένα ή αν είναι κάτι που συμβαίνει και σε άλλους.

Η στιγμή όμως που το ακούς από τα χείλη ενός άλλου, που με άγνοια κινδύνου το τοποθετεί δημόσια, και επιτέλους ξέρεις πως είναι μια αλήθεια λιγότερη την οποία πρέπει να κουβαλάς μόνος σου, παρέα με τον εαυτό σου, για πάντα; Πόσο απελευθερωτική;

~~~

Νωρίτερα σήμερα με πήραν τηλέφωνο από την εταιρεία κινητής όπου είχα συμβόλαιο για τα τελευταία 2 χρόνια. Χθες πήγα στους ανταγωνιστές τους με σκοπό να κάνω συμβόλαιο εκεί. Από την εταιρεία μου με πήραν αμέσως τηλέφωνο, μου πρότειναν ένα πολύ καλό πρόγραμμα αντί αυτού που μαλακωδώς πλήρωνα 2 χρόνια, και περίμεναν απάντηση.

Εγώ είχα αποφασίσει οριστικά να φύγω βέβαια, αλλά δεν πήρα πίσω. Μέχρι που σήμερα, τηλεφώνησαν ξανά.

-Σας μίλησε χθες ο συνάδελφος για την προσφορά μας;
-Νννναι....
-Το σκεφτήκατε;
-...μμμάλιστα....
*σιωπή*
-Καταλάβατε, είναι η προσφορά με το -55%.
-....ναι, νννναι.....
*κι άλλη σιωπή*
-Θέλετε να προχωρήσετε με την μεταφορά;
-Ναι.
-Μάλιστα. Καλησπέρα σας.
*γκλακ*

Μου έκλεισε απότομα το τηλέφωνο κι εγώ έβγαλα ένα βαθύ ξεφύσημα.

~~~

Παρακολουθώντας την πρεμιέρα της 3ης σεζόν του Louie είχα πολλά πράγματα να θαυμάσω.

Το εναρκτήριο αστείο με τη μεταμόσχευση πέους, το οποίο παρέδωσε το απίθανο punchline του ακριβώς τη στιγμή που έπρεπε ώστε να με κάνει να θυμηθώ γιατί ποτέ δεν πρέπει να τρώω βλέποντας αυτή τη σειρά.

Η στιγμή που ο CK βλέπει αβοήθητος το αμάξι του να γίνεται παλιοσίδερα έφερε στο νου την απόδρασή του με ελικόπτερο από τον πιλότο, μια διαρκής υπενθύμιση πως αυτή η σειρά ζει σε έναν ονειρεμένο χώρο κάπου ανάμεσα στον στυγνό ρεαλισμό και την καρτουνίστικη υπέρβασή του.

Η εισαγωγή αφηγηματικών στοιχείων που φτάνουν πέρα από το παρόν επεισόδιο αποκαλύπτουν τη διάθεση του CK να πειραματιστεί κι άλλο, ξανά, με κάθε πιθανό κανόνα της σειράς - ακριβώς επειδή εξαρχής ήταν σαφές πως αυτή η σειρά δεν ζει βάσει κανενός απολύτως κανόνα, είναι σαν τηλεοπτικό freestyle.

Τόσα πολλά πράγματα. Ήταν απλά μια φανταστική πρεμιέρα για τη νέα σεζόν μιας εκ των 3 αγαπημένων μου σειρών στην τηλεόραση την τελευταία, δεν ξέρω, πενταετία;

~~~

Όμως πάνω από όλα, θέλοντας και μη, εστίασα πάλι σε αυτό: Η ευκολία με την οποία ο Louis CK γίνεται εκείνος ο τύπος στην παρέα που δεν έχει κανένα φόβο, καμία δυσκολία, με το να μοιραστεί μμεγάλες, δύσκολες, άβολες αλήθειες με όλους μας. Να μας λυτρώσει από την καταδίκη του να την κουβαλάμε μέσα μας.

Το κάνει 3 χρόνια τώρα. Η σειρά του ήταν εξαρχής ένα παράξενο υβρίδιο κωμωδίας, stand-up παρουσίασης και ψυχανάλυσης. Ένα Seinfeld όπου η παρατήρηση δεν αφορούσε επιφανειακές συμπεριφορές ανεκδοτολογικού χαρακτήρα από την ουρά του σούπερ μάρκετ (not that there's anything wrong with that), αλλά κατάμαυρες, σκληρές, ξεκαρδιστικές αλήθειες από έναν άντρα που απλώς κοιτάζει τον καθρέφτη, μέρα μετά τη μέρα, και τρομάζει με αυτό που βλέπει. Το αγκαλιάζει.

Στην πρεμιέρα 'Something Is Wrong', το μεγαλύτερο μέρος του επεισόδιου αφορά σε μία σχέση που πρόκειται να λήξει, αλλά ο Louie δεν έχει τα κότσια να τελεσιδικήσει, παρά οδηγεί την συζήτηση με έναν τρόπο που υποχρεώνει την 'αντίπαλό' του να την λήξει εκείνη.

Δύο φορές.

Θα ήμουν τεράστιος ψεύτης αν δεν παραδεχόμουν πως σε αυτό τον επίπονα άβολο χωρισμό (σε 2 μέρη!) δεν αναγνώρισα πάρα πολλά στοιχεία του εαυτού μου. Αλλά από την άλλη, δεν έχει υπάρξει επεισόδιο της σειράς ως σήμερα που να μη με έχει κάνει να σκεφτώ κάτι παρόμοιο.

Η αληθινή σπουδαιότητα του Louie είναι ότι λέει όλα εκείνα τα πράγματα που, όπως κι ο ήρωάς του, δεν έχεις τα κότσια να πεις εσύ ο ίδιος. Ούτε καν στον εαυτό σου.

~~~

(Απόψε παίζεται το 3ο επεισόδιο της σεζόν, σκοπεύω να φτάσω εκεί μες στο Σαββατοκύριακο. Προς το παρόν έχω προλάβει να δω μόνο την πρεμιέρα. Είναι μια αρχή.)