Εντοπίζουμε τους αμεσότερους απογόνους της σειράς των Μαρκ Φροστ και Ντέιβιντ Λιντς, για να καταλήξουμε στο πιο αναπόφευκτο μεγαλόστομο συμπέρασμα για την κληρονομιά της.
Ας εντοπίσουμε λίγες από τις σειρές που δε θα είχαν υπάρξει δίχως το «Twin Peaks» των Ντέιβιντ Λιντς και Μαρκ Φροστ, ώστε να έχουμε μια καλύτερη ιδέα για τι πράγμα μιλάμε, όταν μιλάμε για «επιρροή» (και τι είδους).
Ακριβώς πάνω στη στιγμή που η ανακοίνωση του τρίτου κύκλου της σειράς έρχεται ως το σημαντικότερο τηλεοπτικό νέο της δεκαετίας (τουλάχιστον) για να αλλάξει όλα όσα ξέραμε για την τηλεόραση τότε και τώρα.
«Lost»
Για το μυστήριο, τα ερωτήματα, τα αινίγματα, την αίσθηση πως όλα όσα παρακολουθείς είναι ένα εφιαλτικό υπερμεγέθες επεισόδιο «Twilight Zone».
Τι γέννησε το «Lost»: Τον τρόπο με τον οποίο βλέπουμε τηλεόραση σήμερα, τον τρόπο με τον οποίο η τηλεόραση μυθολογίας γράφεται για το σήμερα.
«The Sopranos»
Για τον ονειρικό τόνο και για τους ρυθμούς με τους οποίους μια κεντρική ιστορία διακλαδώνεται στο πλούσιο περιβάλλον της.
Τι γέννησαν οι «Sopranos»: Τον τηλεοπτικό αντιήρωα, την κυριαρχία του ΗΒΟ, το επίσης uber-«Twin Peaks»-ικό «Mad Men», τον θρίαμβο της καλωδιακής τηλεόρασης. Εν ολίγοις: Την Χρυσή Εποχή της τηλεόρασης.
«The X-Files»
Για την ιδέα πως μπορείς να αναπτύξεις μια μακράς αφήγησης ιστορία μέσα από δεκάδες επεισόδια και πολλές σεζόν, κοιτώντας τόσο τα μεμονωμένα επεισόδια, όσο και τη μεγάλη εικόνα.
Τι γέννησαν τα «X-Files»: Τη σειρά μυθολογίας.
«Deadwood»
Για το πώς μια ιστορία εξαπλώνεται ρευστά δίχως απαραιτήτως να έχει σαφή αίσθηση του πού κατευθύνεται και πώς, και για το πώς οι χαρακτήρες και η ατμόσφαιρα χτίζουν μια κοινότητα-πρωταγωνιστή.
Τι γέννησε το «Deadwood»: Εκτός του «John from Cincinnati» (του πιο αγνού απογόνου του «Twin Peaks» και της μοναδικής σειράς που μπορεί να ισχυριστεί πως το ξεπερνά σε βαθμό ‘δεν πιστεύω αυτό που βλέπω’), κυριότερα ενίσχυσε την ιδέα της auteur TV, ανοίγοντας το δρόμο για απαιτητικές, ποιητικές αφηγήσεις μέσα από τη ματιά και τη γραφή ενός ακραίου δημιουργού αντί μιας ομάδας συνεργατών-γραφιάδων.
«Six Feet Under»
Για την απόλυτη απελευθέρωση του Παράξενου και του γκροτέσκου στη μικρή οθόνη, με όρους εξ ολοκλήρου καλλιτεχνικούς και ονειρικούς.
Τι γέννησε το «Six Feet Under»: Δεν είναι επιδραστικό όσο τα υπόλοιπα της λίστας, όμως από τα εφιαλτικά καλλιτεχνικά όνειρα του Ράιαν Μέρφι και του «American Horror Story» μέχρι τις στυλιζαρισμένες σειρές που ακροβατούν ανάμεσα στο δράμα και την κωμωδία παραδίδοντας φρίκη ως έντονο όνειρο (σκέψου «Dexter»), ένα μικρό χρέος του το έχουν.
«Desperate Housewives»
Για την ανατριχιαστική αίσθηση που μπορεί να σου αφήνει μια σαπουνόπερα όταν κοιτάζει με χιουμοριστική και κριτική ματιά μια γεμάτη ένοχα μυστικά (κάτω από την επιφάνεια) ειδυλλιακή κοινότητα.
Τι γέννησε το «Desperate Housewives»: Τη μοντέρνα σαπουνόπερα, από όλο το drama πρόγραμμα του ABC μέχρι τα εφηβικά fever dreams τύπου «Gossip Girl» και «Pretty Little Liars».
«True Detective»
Για την απόκοσμη αίσθηση της εφιαλτικής americana μέσα από τα μάτια ανθρώπων του νόμου, τρομακτικών όσο και τα εγκλήματα που επιχειρούν να διαλευκάνουν.
Τι γέννησε το «True Detective»: Νωρίς για να του χρεώσουμε ακόμα κάτι, μα στο μέλλον όταν θα αναζητούμε τις ρίζες του revival της πρεστίζ (αστυνομικής) μίνι σειράς ως δημιουργικό όχημα, σε αυτό θα επιστρέφουμε κατά κύριο λόγο.
Είναι απλά μαθηματικά. Αν αθροίσεις όλα τα παραπάνω, σχηματίζεις με τρομερά μεγάλη πληρότητα την εικόνα του σημερινού τηλεοπτικού δράματος. Δύσκολα θα βρεις κάτι που να σημαίνει κάτι σήμερα και να μη χρωστάει στο «Twin Peaks» ή σε κάτι που χρωστάει εκείνο στο «Twin Peaks».
Φυσικά όλα αυτά δεν είναι πράγματα που θα είχε ποτέ στο κεφάλι του ο Λιντς τότε, αν και ποτέ δεν πρέπει να είσαι σίγουρος τι έχει στο κεφάλι του ο Λιντς. Όμως η επίδραση είναι τόσο σαφής και καθολική, που με αφορμή τα νέα επεισόδια, αξίζει να αναρωτηθείς πώς θα είναι η εμπειρία του «Twin Peaks» μέσα από τα μάτια του σημερινού θεατή. Ενός θεατή δηλαδή που έχει καταναλώσει τηλεόραση η οποία φτιάχτηκε από τα υλικά που το «Twin Peaks» προσέφερε.
Πώς μπορούν τα νέα επεισόδια να μοιάζουν, 25 χρόνια αργότερα. Και, επιπλέον, πώς θα μοιάζουν τα παλιά επεισόδια; Πολύ συχνά παρακολουθείς κάτι τρομερά επιδραστικό χρόνια μετά, και είναι κάτι που πλέον δύσκολα βλέπεται ακριβώς επειδή κάθε δομικό στοιχείο του έχει αντιγραφεί και χρησιμοποιηθεί τόσο συχνά, που το πρωτότυπο καταντά παρωχημένο.
Αυτά είναι ερωτήματα που σκοπεύουμε να απαντήσουμε μαζί, μέσα από την επιστροφή μας στον ύποπτο κόσμο του Τουίν Πικς.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου