TV Bits

Mια μάζωξη νέων από την τελευταία βδομάδα or so.

-> O Tahmoh Penikett (Helo στο 'BSG') ηγείται των 4 νέων προσώπων στο 'Dollhouse' του Joss Whedon. Ακολουθούν 3 ονόματα που κάνουν το "Tahmoh Penikett" να μοιάζει με "John Adams". Όχι, σοβαρολογώ. Enver Gjokaj;! (Entertainment Weekly)

-> O Dustin Milligan ('The Messengers') είναι το πρώτο casting για το νέο '90210' του Rob Thomas. Ψιτ, όταν παρακαλούσα να πρωταγωνιστήσει στη νεανική σαπουνόπερα το πρώτο όνομα του 'Messengers', σίγουρα δεν εννοούσα αυτόν. (Entertainment Weekly)

-> H 'Caprica' παίρνει ένα ακόμα πράσινο φως από το Sci Fi, στο μακρύ και πολυετή της δρόμο προς την έξοδο της αποθήκης. Εγώ μέχρι να δω το φιλμ να τυπώνεται, αρνούμαι να πάρω σοβαρά το οποιοδήποτε νέο. (The Futon Critic)

-> To Empire μας πληροφορεί οτι σε ολόκληρη την ιστορία της τηλεόρασης, έχουν υπάρξει μόλις 14 σειρές καλύτερες από το 'Heroes'. Το Empire καλά θα κάνει να ασχολείται με τον Indiana Jones και τον Batman και να μας αφήσει στην ησυχία μας. (Empire)

-> O hack του φετινού 'American Idol' κατηγορείται οτι ξεπατίκωσε μια ακόμα από τις "πρωτότυπες" εκτελέσεις του. (Entertainment Weekly)

-> R.I.P., 'Jericho' και 'The Return of Jezebel James'. (The Futon Critic, 1 & 2)

Αυτά.

'Jezebel James': The Return of Amy Sherman-Palladino

Είναι μια από αυτές τις δυστυχείς στιγμές όπου φέρνεις τον εαυτό σου να δει κάτι πολυαναμενόμενο, μόνο για να διαπιστώσει οτι όλες οι φοβίες είχαν λόγο ύπαρξης, και ο λόγος που κανείς δεν έμοιαζε να πολυνοιάζεται (ούτε καν οι συντελεστές) είναι γιατί το αδιανόητο είναι τελικά κάθε άλλο παρά αδιανόητο: το νέο έργο ενός αγαπημένου σου δημιουργού βγήκε, πράγματι, μάπα. Περισσότερα απογοητευμένα σχόλια μετά το άλμα.

Στην πραγματικότητα, η 'Jezebel James' έχει μεγάλο ενδιαφέρον σαν σύλληψη, καθώς φέρνοντας μαζί δυο αποξενωμένες αδερφές που δεν έχουν κανένα απολύτως κοινό (πλην της ανάμνησης της Jezebel, φανταστικής φίλης της μικρής αδερφής) η Palladino επιχειρεί να αντιστρέψει τη βάση εκκίνησης της προηγούμενης δημιουργίας της. Η Lorelai και η Rory ήταν μητέρα και κόρη αλλά είχαν το συγχρονισμό δίδυμων αδερφών, τη στιγμή που η Sarah και η Coco είναι αδερφές αλλά η απόμακρη και γεμάτη πικρία και απογοήτευση σχέση τους θυμίζει αυτή που θα περίμενε κανείς να δει ανάμεσα σε μια μάνα και μια κόρη που τις χωρίζει το χάσμα των γενεών.

Με το βάρος της ιστορίας να πέφτει στους ώμους δύο ικανότατων ηθοποιών (εκ των οποίων η Lauren Ambrose είναι απλά υπέροχη και αγγίζει στην εντέλεια την πηγή των συναισθημάτων του χαρακτήρα της) και την πένα να κρατάει μια συγγραφέας που έχει αποδείξει οτι ξέρει να γράφει διαπροσωπικές σχέσεις γυναικών σε διαφορετικά άκρα του κοινωνικού φάσματος καλύτερα από κάθε άλλη, αυτή η σειρά έμοιαζε προορισμένη να επιτύχει. Πώς αλλιώς; Πώς είναι δυνατόν να μην είμαι ενθουσιασμένος αυτή τη στιγμή; Η ιδέα ήταν εκεί, τα υλικά επίσης, ο μάγειρας υπέροχος... όμως...

...ΟΚ, δε θα επιχειρήσω να τα φορτώσω όλα σε μια λανθασμένη απόφαση, αλλά διάολε, θα ξεκινήσω από αυτήν. Ποτέ στην ιστορία του ανθρώπινου πολιτισμού δεν έχει υπάρξει κωμική γραφή πιο αταίριαστη με το concept του laugh track. Εντάξει, υπερβάλω, whatever, αλλά πραγματικά θα ήθελα να ξέρω ποιος κουστουμαρισμένος άσχετος κοίταξε τους απνευστί διαλόγους του 'Gilmore Girls' με τα 13 αστεία και τις 9 pop αναφορές ανά λεπτό, και σκέφτηκε "Μα ξέρω τι λείπει από αυτή τη σειρά για να αγγίξει την τελειότητα! Της λείπει το momentum killer του γέλιου κονσέρβα!" Ναι, φυσικά φίλε μου! Ας σταματήσουμε για λίγο την ασταμάτητη Lorelai για να γελάσουν στα εντελώς λάθος σημεία ένα μάτσο τύποι που δεν έχουν δουλειά και σκοτώνουν τις μέρες τους γελώντας live στα γυρίσματα sitcoms. Aν το υλικό της Palladino εδώ ήταν πέντε αστέρων, το τελικό αποτέλεσμα δε θα μπορούσε να ξεπεράσει τα 3-3.5. Για το laugh track και μόνο, ναι.

Τώρα. Το υλικό της Palladino δεν ήταν πέντε αστέρων. Ήταν τριών, εξαρχής. Γιατί η Parker Posey μπορεί να είναι η ενσάρκωση των ονείρων του Christopher Guest, αλλά για κάποιο λόγο, και εντελώς αναπάντεχα, είναι τόσο εμφανώς λάθος για αυτό το ρόλο που λυπάμαι την Palladino για τη στιγμή που το συνειδητοποίησε και η ίδια και σκέφτηκε "Σκατά! Η Posey είναι μια καταστροφή! Αλλά της προσέφερα το ρόλο, είναι big name, δε μπορώ να τον πάρω πίσω! Oh, fuck fuck fuckfuckfuck τι να κάνει τώρα η Lauren Graham;" H Posey τονίζει με λάθος τρόπο όλες τις λέξεις, αδυνατώντας να χτίσει το χαρακτήρα της με τη συνέπεια που το έκανε η Graham και αποτυγχάνοντας φυσικά να υπογραμμίσει το πού υποτίθεται πως κρύβεται το αστείο σε κάθε της διάλογο. Ως εκ τούτου το κοινό γελάει κι εκείνο στα λάθος σημεία, οπότε την ίδια στιγμή συμβαίνουν τα εξής:

a) Το "αστείο" δεν είναι καθόλου αστείο.
b) Το αληθινό αστείο έχει κοπεί στη μέση.
c) Η Parker Posey κάθεται άβολα και περιμένει να τελειώσει το γέλιο, έχοντας την απολύτως λάθος έκφραση στο πρόσωπό της.

Φυσικά, όλα αυτά υπάγονται στην ευθύνη του σκηνοθέτη, το οποίο με φέρνει στο άλλο μεγάλο μειονέκτημα. Η Palladino είναι εμφανές οτι δεν έχει την παραμικρή ιδέα του πώς να κατευθύνει τη δράση στο πολυκάμερο, αφήνοντας να της ξεφύγουν κακές ερμηνείες και ερασιτεχνικά στησίματα που σε στιγμές ένιωθα πως είχαν ξεφύγει από ελληνική σειρά του Alter.

H 'Jezebel James' δεν είναι καθόλου κακογραμμένη, όπως κάποιοι ψιλοαπρόσεκτοι βιάστηκαν να συμπεράνουν. Είναι όμως τόσο λάθος σε κάθε άλλο πιθανό επίπεδο, που αναρωτιέσαι αν έχει την οποιαδήποτε αξία η σχετική αρτιότητα του σεναρίου. (Κάτι ήξερε η in context Jezebel James που ήταν βιβλίο.) Εγώ, κρατάω τη Lauren Ambrose που κάνει πολλά με λίγα, υπομένω όσα ακόμα από τα εναπομείναντα 5 επεισόδια προβληθούν (τα νούμερα τηλεθέασης ήταν αστεία) και προχωρώ παρακάτω, όπως μοιάζει ήδη να έχει κάνει και η ίδια η Amy Sherman-Palladino.

Posey in "Jezebel James"

Η Parker Posey θα είναι η πρωταγωνίστρια του The Return of Jezebel James, της νέας σειράς της Amy Sherman-Palladino για το FOX.

Εγώ θα είμαι εδώ στη γωνίτσα μου και θα πεθαίνω από ευτυχία, αν σας ρωτήσει κανείς.

Amy S-P on "The Return of Jezebel James"

Σε μια χορταστική της συνέντευξη στο EW.com, η Amy Sherman-Palladino μιλάει αναλυτικά για τη νέα της σειρά, The Return of Jezebel James, αλλά και για την παλιά της, το λατρεμένο Gilmore Girls (το οποίο δηλώνει ανήμπορη να παρακολουθήσει- δεν πειράζει Amy, δεν χάνεις και τίποτα), λίγο-πολύ αποκλείοντας την όποια πιθανότητα υπήρχε να επιστρέψει για το φινάλε.

Μαθαίνουμε πως ο νέος της πιλότος, μια 30-λεπτη κωμωδία που θα γυρίζεται μπροστά σε live κοινό, επιλέχτηκε κι επισήμως από το FOX για development μέσα στο 2007. Το κεντρικό concept θέλει δύο εντελώς διαφορετικές αδερφές που ως τώρα διατηρούσαν μια τυπική σχέση μεταξύ τους, να επανενώνονται κάτω από τις πιο περίεργες συνθήκες. Η μεγάλη -η συγκροτημένη από τις δύο- αποφασίζει να γίνει single μητέρα, αλλά για ιατρικούς λόγους δε μπορεί, κι έτσι ζητάει από την μικρή αδερφή της -που από ό,τι καταλαβαίνω θα είναι κάπως πιο ελευθέρων ηθών- να κυοφορήσει εκείνη το μωρό. Όπως λέει η Amy, αυτή η σειρά θα διαφέρει βασικά από το Gilmore στο οτι εκεί οι δύο πρωταγωνίστριες είχαν έτοιμη τη μεταξύ τους χημεία από τον πιλότο. Εδώ, οι δύο αδερφές ξεκινούν πρακτικά ως άγνωστες και οι σχέση τους θα αναπτυχθεί σταδιακά.

Φυσικά περιμένω αυτή τη σειρά σα να μην υπάρχει αύριο, και τώρα έχω και μια επιπλέον περιέργεια για το πώς ο γρήγορος και non-stop διάλογος της Palladino θα μπορέσει να συνυπάρξει με κόσμο που θα περιμένει το punchline για να γελάσει. Σε αυτό τον τομέα μυρίζομαι μια μίνι-καταστροφή α λα Sports Night (όπου το laughtrack εν τέλει εγκαταλείθφηκε) αλλά αυτό δε μειώνει σε τίποτα την αγωνία μου για το όλο project.