Νέα σειρά: Weeds

Έχει πάρει για τα καλά μπροστά η νέα κωμωδία του καλωδιακού Showtime, με πρωταγωνίστρια τη Mary-Louise Parker στο ρόλο της Nancy Botwin, μιας χήρας η οποία μπροστά στο χείλος της οικονομικής καταστροφής, αναγκάζεται να γίνει έμπορος μαριχουάνας για να επιβιώσει. Πελάτες της, μέλη μιας τέλειας κοινότητας των προαστίων. Τέλειας? Όχι και τόσο...



To Weeds είναι μια ιδιάζουσα περίπτωση σάτιρας των προαστίων η οποία δεν πετυχαίνει ως σάτιρα, αλλά σκίζει ως κωμωδία. Αυτό συμβαίνει πιθανότατα γιατί δεν υπάρχει μια σταθερή κατεύθυνση σχετικά με το ποιο ακριβώς aspect της ζωής στα προάστια είναι μεμπτό. Το χαριτωμένο τραγουδάκι τίτλων ("Little Boxes" της Malvina Reynolds) μας δίνει μια ιδέα:

Little boxes on the hillside,
Little boxes made of ticky tacky
Little boxes on the hillside,
Little boxes all the same,

There's a green one and a pink one
And a blue one and a yellow one
And they're all made out of ticky tacky
And they all look just the same.

Φοβερά απλοϊκό, και ταυτόχρονα εκπληκτικά άστοχο, ειδικά από τη στιγμή που μέσα στην ίδια τη σειρά ούτε τα σπίτια, ούτε τα αυτοκίνητα, ούτε οι κάτοικοι είναι πανομοιότυπα άψυχα ανθρωπάκια. Ήδη σε 3 μόνο επεισόδια οι περιφερειακοί χαρακτήρες έχουν δείξει δείγματα ανάπτυξης που άλλες υποτιθέμενες σάτιρες δεν έχουν δείξει τη διάθεση να κάνουν.

"Μα όοοοχι... είναι ειρωνικό!"

Σαχλαμάρες! Η αποδόμηση της ζωής στα προάστια είναι μάλλον το cool new thing, αλλά μέσα στην τρεχάλα των διάφορων δημιουργών να καυτηριάσουν τα πάντα, ξέχασαν το πιο βασικό: η δημιουργία τους να έχει ρεαλιστική βάση. Στο Weeds επιτέλους αυτό συμβαίνει, αλλά οι ίδιοι οι δημιουργοί του το υπονομεύουν, προφανώς θέλοντας να προωθήσουν τη σειρά τους ως μια ακόμα Stepford-esque σάτιρα, κάτι που εμφανώς δεν είναι.

Πέραν πάντως του μπλεξίματος με την κατεύθυνση της σειράς, όλα τα υπόλοιπα στοιχεία είναι άκρως θετικά. Η Parker είναι εξαιρετική επιλογή για τον πρωταγωνιστικό ρόλο καθώς έχει αποδείξει πολλάκις στο παρελθόν οτι έχει χάρισμα τόσο στο δράμα όσο και στην "αμήχανη" κωμωδία. Όπως εξαιρετική είναι και η επιλογή της Elizabeth Perkins στον ρόλο της Celia, καλύτερης (για την ακρίβεια, λιγότερο κακής) φίλης της Nancy. Δίνει 3 διαστάσεις σε ένα χαρακτήρα που ακόμα και στο ωριαίο Desperate Housewives θα ήταν καρικατούρα.

Το (πολιτικά μη ορθό, ευτυχώς) χιούμορ δεν καταλαμβάνει το μεγαλύτερο μέρος κάθε επεισοδίου όμως, δίνοντας έτσι τον απαιτούμενο χώρο στο δράμα, την ανάπτυξη χαρακτήρων και τα αναπόφευκτα -αλλά κοντρολαρισμένα- soap στοιχεία. Ο λόγος που θεωρώ οτι το Weeds δεν θα ξεχειλώσει (σε αντίθεση με το πολυβραβευμένο ξαδερφάκι του) είναι η μικρή διάρκεια των επεισοδίων και το γεγονός οτι βρίσκεται σε καλωδιακό, άρα λίγα και καλά επεισόδια, αντί πολλά και τραβηγμένα.