Το format της σειράς δεν ξεφεύγει από την "ασθένεια της βδομάδας" και ειδικά στα πρώτα 8-9 επεισόδια δεν υπάρχει ίχνος continuity. Αυτού του τύπου τα δράματα προσωπικά με αφήνουν παγερά αδιάφορο. Πώς γίνεται να με κερδίσει, εξάλλου, όταν δε μου προσφέρει τίποτα που να με κάνει να θέλω να επιστρέφω, βδομάδα μετά τη βδομάδα? Κι όμως, χωρίς ποτέ να καθηλώνει, το ιατρικό δράμα του David Shore με έκανε να θέλω όλο και περισσότερο.
Ωραία ανεπτυγμένοι και διαφορετικοί μεταξύ τους χαρακτήρες απαρτίζουν την βασική ομάδα των 6, με συμπαθέστατους ηθοποιούς σε όλους τους ρόλους. Σενάρια που αν και μέχρι τη μέση της σεζόν δεν ξεφεύγουν από το μοτίβο είναι αυτή η αρρώστια-- ωχ κάναμε μαλακία ο ασθενής πεθαίνει-- μην είναι ετούτη η αρρώστια?-- οχι δεν είναι ούτε αυτή και ο ασθενής πεθαίνει περισσότερο-- ώρα για το μεγάλο ρίσκο-- γιούπι, γλίτωσε ο ασθενής, παραμένουν συναρπαστικά μες στην προβλεψιμότητά τους (ναι, ξέρω πόσο ανόητο ακούγεται). Αλληλεπιδράσεις μεταξύ των βασικών παικτών από το 10ο επεισόδιο και μετά, με αποκορύφωμα τα 2 τελευταία της σεζόν όπου ο ασθενής περνάει επιτέλους σε δεύτερη μοίρα και η πλοκή πηγάζει από τον ίδιο τον Greg House και τα αισθηματικά του. Ανάπτυξη over-reaching storyline στο β' μισό της σεζόν, με τον Chi McBride σε ρόλο Μεγάλου Κακού, εκατομμυριούχου ευεργέτη που κηρύσσει πόλεμο στον House.
Αν όμως όλα τα παραπάνω κάνουν τη σειρά απλώς ανώτερη από όλα τα υπόλοιπα procedural dramas, το στοιχείο εκείνο που την τοποθέτησε πέρσι στις 3 καλύτερες νέες σειρές (μετά τα Lost, Veronica Mars) είναι η παρουσία ενός αληθινα μεγάλου ηθοποιού στον πρωταγωνιστικό ρόλο. Ο βρετανός Hugh Laurie ζωντανεύει με ανεπανάληπτο τρόπο έναν έτσι κι αλλιώς ενδιαφέροντα χαρακτήρα, υποχρεώνοντας το κοινό να συμπαθήσει έναν σαρκαστικό μισάνθρωπο περισσότερο από τον όποιο συμαπθέστατο ανθρωπάκο του πάει κόντρα την συγκεκριμένη εβδομάδα. Ο House είναι ένας άνθρωπος νικημένος από τη ζωή, κρυμμένος τόσο βαθιά μέσα στον εαυτό του που αρνείται να δει αχτίδα φωτός ακόμα κι αν ο ήλιος βρίσκεται μπροστά στη μύτη του. Απορρίπτει τα αισθήματα μιας αξιαγάπητης κοπέλας, διώχνει μακριά το μόνο φίλο που του έχει απομείνει, κρατάει αποστάσεις από τους ανθρώπους και αρνείται πεισματικά να δεχτεί οτι υπάρχει καλό μέσα σε, ορισμένους έστω, από αυτούς. Βασικό του μότο, εξάλλου, είναι η φράση "everybody lies". Ο Laurie συνδυάζει τον πόνο, την ειρωνία, την άμυνα, αλλά και την ευαισθησία που τόσο προσπαθεί να κρύψει ο House από τους γύρω του. Όσο ο χαρακτήρας του αναπτύσσεται κατά τη διάρκεια της σεζόν, χαλαρώνοντας σιγά-σιγά τις άμυνές του, τόσο οι εκφράσεις στο πρόσωπο του Laurie μαλακώνουν. Πρόκειται για μια από τις σπάνιες περιπτώσεις που εκ των υστέρων, είναι αδιανόητο να φανταστούμε οποιονδήποτε άλλο ηθοποιό σε αυτό το ρόλο. Φυσικά και οι διάλογοι που μπαίνουν στο στόμα του χαρακτήρα βοηθάνε στην ανάπτυξη ενός μικρού μύθου γύρω από αυτόν, αλλά χωρίς τον Laurie θα επρόκειτο απλά για κενά ειρωνικά στιχάκια.
Καλύτερο επεισόδιο της σεζόν είναι με διαφορά το έξυπνο, ανατρεπτικό, φρέσκο, αστείο και συγκινητικό Three Stories, για το οποίο ο δημιουργός David Shore βραβεύτηκε με Emmy Καλύτερου Σεναρίου σε Δράμα.
Top-3 house-isms:
- -I just want to die with a little dignity.
-There's no such thing! Our bodies break down, sometimes when we're 90, sometimes before we're even born, but it always happens and there's never any dignity in it! I don't care if you can walk, see, wipe your own ass... it's always ugly, always! You can live with dignity; you can't die with it! - Hello, sick people and their loved ones! In the interest of saving time and avoiding a lot of boring chitchat later, I'm Doctor Gregory House; you can call me "Greg." I'm one of three doctors staffing this clinic this morning.
I am a bored... certified diagnostician [LOL!!] with a double specialty of infectious disease and nephrology. I am also the only doctor currently employed at this hospital who is forced to be here against his will.
But not to worry, because for most of you, this job could be done by a monkey with a bottle of Motrin. Speaking of which, if you're particularly annoying, you may see me reach for this: this is Vicodin. It's mine! You can't have any! And no, I do not have a pain management problem, I have a pain problem... but who knows? Maybe I'm wrong. Maybe I'm too stoned to tell. So, who wants me? - -Why do you need to be so sarcastic all the time?
-I don't need to watch The O.C., but it makes me happy.
EXTRAS
Καλά σε ιδέες, λειψά σε εκτέλεση. Περιέχονται αφιερώματα στον χαρακτήρα του Dr. House, στις ανεξάντλητες ιατρικές υποθέσεις, στη γένεση της σειράς ως concept, καθώς και στις ατάκες του House. Επίσης, περιλαμβάνεται ένα απόσπασμα από την οντισιόν του Laurie και ένα tour στο σκηνικό από τις 2 πρωταγωνίστριες της σειράς. Το πρόβλημα με όλα αυτά είναι οτι κανένα από τα bonus δεν ξεπερνά σε διάρκεια το πεντάλεπτο, ενώ είναι όλα τίγκα στα αποσπάσματα από διάφορα επεισόδια. Um, μόλις τα είδαμε ρε παιδιά, αν θέλαμε επανάληψη θα τα ξαναβλέπαμε.
Α, και τα δισκάκια είναι double sided. Το πόσο με εκνευρίζει αυτό, δεν περιγράφεται. Δηλαδή, πραγματικά, πόσo παραπάνω θα τους κόστιζε να είχαν 6 νορμάλ δισκάκια, αντί 3 που πρέπει να τα γυρνάμε τούμπα λες και είναι κασσέτες?! Για όνομα.
Κυκλοφορεί σε Region 1.
Ο τυπάς μοιάζει λίγο με τον Παπαδόπουλο στις φωτογραφίες ή μου φαίνεται;
ΑπάντησηΔιαγραφήLOL! Πλάκα-πλάκα...
ΑπάντησηΔιαγραφήo kirios little!
ΑπάντησηΔιαγραφήheh! poli ton pao.
(toso ksanthia)
Heh, thanx for stopping by!
ΑπάντησηΔιαγραφήAgapame kyrio Little!