Δράματα
Ό,τι καλύτερο μας έχει δώσει το House (2x02 Autopsy) από πλευράς ασθένειας της εβδομάδας, ήταν σε αυτό το επεισόδιο. Αγγίζει ένα λεπτό θέμα που αργά ή γρήγορα θα ερχόταν έτσι κι αλλιώς (ασθενής με θανατηφόρα μορφή καρκίνου) και καταφέρνει να το παρουσιάσει με συγκινητικό τρόπο χωρίς όμως να ζητά το εύκολο κλάμα του θεατή. 2/2 υπέροχα επεισόδια στην αρχή της φετινής σεζόν για το ιατρικό δράμα που επιτέλους παίρνει και τα ratings που του αξίζουν (άνοιξε φέτος με κυριολεκτικά διπλάσια θεματικότητα απ'την περσινή). Στο επιτυχημένο Prison Break (1x05 English, Fitz or Percy) καλό θα είναι να ξεχάσουμε τις όποιες προσδοκίες για δυναμικό ensemble χαρακτήρων. Ό,τι και να συμβαίνει, διατηρούν τα ίδια πρόσωπα, τις ίδιες εκφράσεις και μιλάνε με τον ίδιο βαρετό τρόπο. Αλλά τουλάχιστον σε αυτό το επεισόδιο συμβαίνουν πολλά πράγματα από πλευράς πλοκής, οι ανατροπές είναι αρκετές και χορταστικές και αν μην τι άλλο κάθομαι σε αναμμένα κάρβουνα για το τι θα συμβεί παρακάτω. Το ακριβώς αντίθετο συμβαίνει με ένα ακόμα καλό δράμα του FOX. Στο Bones (1x02 The Man in the SUV) η πλοκή είναι εντελώς αδιάφορη αλλά αντίθετα με τους φόβους μου, το πρωταγωνιστικό δίδυμο έχει ενδιαφέρουσα δυναμική, την οποία παίζουν στο 100% οι Deschanel-Boreanaz. Όσο προφανής πρέπει, αλλά ταυτόχρονα με όσα εμπόδια χρειάζεται. Σε συνδυασμό με τον προσεκτικό χειρισμό ενός "υποχρεωτικού", πλέον, θέματος (τρομοκρατική επίθεση με Άραβα ύποπτο), η σειρά αφήνει υποσχέσεις για κάτι καλύτερο από αυτό που ήλπιζα. Τη στιγμή που στο WB, το Supernatural (1x02 Wendigo) είναι αυτό ακριβώς που φοβόμουν. Δυναμικό μεν, και υποβλητικό, και τρομακτικό, και απ'όλα... αλλά με μόλις δύο χαρακτήρες (και δη, βαρετούς) δεν μπορείς να κρατήσεις το ενδιαφέρον, ποντάροντας αποκλειστικά στην ανάπτυξη μιας, υποσχόμενης, μυθολογίας. Τέλος, το Weeds (1x07 Higher Education) πατάει γερά πλέον στα πόδια του και βλέπει όλα τα arcs των βασικών χαρακτήρων να είναι πιο ενδιαφέροντα από κάθε άλλο σημείο της σειράς ως τώρα. Χωρίς να παύει να βγάζει γέλιο, είναι οι δραματικές κορυφώσεις που το κάνουν τόσο ενδιαφέρον, και αυτή τη βδομάδα οι ιστορίες του αδερφού και της καλύτερη φίλης της Nancy είναι που οδηγούν το επεισόδιο.
Σαπούνια
Σκεφτόμουν να το βάλω στις κωμωδίες, αλλά ήταν ήδη πολλές οπότε τι στα κομμάτια, το άφησα εδώ. Ο λόγος για το 7th Heaven (10x01 It's Late) το οποίο γιόρτασε τα 200 του επεισόδια αυτή τη βδομάδα. Και το έκανε με ηθικό δίδαγμα προς το καστ του: μην τολμήσετε να αφήσετε τη σειρά, γιατί σας φάγαμε! Η Jessica Biel προφανώς έχει σημαντικότερα πράγματα να κάνει από το να πρωταγωνιστεί σε αυτό το μπάζο, οπότε οι δημιουργοί έχουν μετατρέψει το χαρακτήρα της σε παράδειγμα προς αποφυγήν. Τρελά γέλια πέφτουν κάθε φορά που κάποιος κάνει κάτι κακό και ακολουθούν ατάκες τύπου "θα καταλήξεις σαν την Mary" κτλ. Επιπλέον, η μικρή Ruthie δεν είναι πια μικρή, οπότε να στα γρήγορα 2 καλοί λόγοι που απενοχοποιούν την παρακολούθηση του χειρότερου show που παίχτηκε ποτέ στο WB! Στις Πέμπτες βράδυ του FOX, όμως, τα πράγματα δυστυχώς δεν είναι εξίσου αστεία. Εκεί μου φαίνεται έχουν παραπάρει τον εαυτό τους στα σοβαρά. Στο Reunion (1x02 1987) το απίστευτα κακό γράψιμο συνδυάζεται και με την παντελή έλλειψη εκπλήξεων, ανατροπών ή έστω, λίγου χιούμορ, λίγου χαβαλέ, που θα δικαιολογούσε την ύπαρξή του. Αν καλυφθεί πλοκή 20 χρόνων με παρόμοιο τρόπο, τότε τι να πω. Συγχαρητήρια σε όσους το αντέξουν. Αν οι δημιουργοί θέλουν να δουν πώς γίνονται οι ένοχες απολαύσεις, ας ρίξουν μια ματιά στην σειρά που ακολουθεί τη δική τους. Αν και η αλήθεια είναι οτι και στο The O.C. (3x03 The End of Innocence) δεν πρέπει να αισθάνονται και τόσο καλά τελευταία. Αιμορραγούν συνεχώς θεατές, και ποιος τους αδικεί? Ο Jimmy έχει γίνει ένα κινούμενο ανέκδοτο, οι "κακοί" είτε είναι γελοιωδώς over-the-top (Eric Mabius) είτε απλά δεν κάνουν τίποτα (Jeri Ryan ήσουν γεμάτη υποσχέσεις, αλλά από τότε πέρασαν 2 επεισόδια και κοιμηθήκαμε κάπου στο ενδιάμεσο). Οι cheesy στιγμές έχουν μειωθεί δραματικά, και το χιούμορ υποχωρεί έναντι του μελοδράματος. Θέλουμε το O.C. μας πίσω!!
Κωμωδίες
Γέλασα πολύ με το How I Met Your Mother (1x01 Pilot) κι ας έχει αυτό το ενοχλητικό γέλιο σε κονσέρβα. Ωραίοι χαρακτήρες με πολύ καλό καστ, γερό premise, χιούμορ καταστάσεων αλλά και λόγου, και μια "απ'το πουθενά" ανατροπή στο φινάλε αποτελούν το πακέτο αυτού του επεισοδίου. Αν και σπαταλά λίγη ώρα μέχρι να πάρει μπροστά, δεν παύει να είναι ο αγαπημένος μου από 4 (!) κωμικούς πιλότους που απόλαυσα αυτή τη βδομάδα, και μετά χαράς τον είδα να πιάνει σχεδόν 8 εκατομμύρια θεατές. Αυτό δυστυχώς συνέβη εις βάρος του Kitchen Confidential (1x01 Exile on Main Street) το οποίο διαθέτει τέλειο καστ, έχει νεύρο, δεν του λείπουν οι ατάκες, ενώ με cameo όπως της Bitty Schram (Monk) στις πιο αδύναμες στιγμές του, δε σε αφήνει να αποσπαστείς δευτερόλεπτο. Πιστεύω οτι μπορεί να εξελιχθεί σε κωμωδία-σημείο αναφοράς, αλλά οι λιγότεροι από 3 εκατομμύρια θεατές του μάλλον δεν είναι αρκετοί για το FOX, το οποίο έχει εξαντλήσει όλη του την υπομονή σε μια άλλη κωμωδία με τραγικά ratings: το Arrested Development (3x01 The Cabin Show), που έκανε πρεμιέρα 3ης σεζόν με ακόμα χαμηλότερα νούμερα από πέρσι (ΗΜΑΡΤΟΝ) και φαίνεται πως τίποτα δεν θα αντιστρέψει την κατάσταση. Τι κι αν κέρδισε κι άλλο Emmy, τι κι αν είναι πολύ απλά η πιο έξυπνη κωμωδία εδώ και χρόνια. Το επεισόδιο αυτής της βδομάδας ήταν ξεκαρδιστικό όπως πάντα, να μην προλαβαίνεις να σταματήσεις να γελάς από μια ατάκα, και να αρχίζεις πάλι όταν βλέπεις τις αντιδράσεις των χαρακτήρων. Απίστευτα αστεία σειρά, και ανεξάντλητη. Στο UPN έγινε η έκπληξη όπου το Everybody Hates Chris (1x01 Everybody Hates the Pilot) άνοιξε με κοντά 8 εκατομμύρια θεατές, ξεπερνώντας το Joey (2x01/02 Joey and the Big Break) που παιζόταν την ίδια ώρα. Και δικαίως, γιατί βασικά υπάρχει μια ουσιώδης διαφορά ανάμεσα στις 2 κωμωδίες. Η μία είναι αστεία και η άλλη, όχι. Το My Name is Earl (1x01 Pilot) είναι επίσης μια περίπτωση που έχει και την ποιότητα, αλλά έφερε και τα απαιτούμενα νούμερα, για να εξελιχθεί σε κάτι σημαντικό. Ο Jason Lee σηκώνει πάνω του τον αρκετά αστείο πιλότο που περισσότερο ιντριγκάρει ως ιδέα και setting (αφελής βλάχος αποφασίζει να έρθει αντιμέτωπος με τις πράξεις του) παρά ως εκτέλεση, χωρίς αυτό να σημαίνει οτι δεν διασκεδάζει. Στην πρεμιέρα του The Office (2x01 The Dundies) η σειρά δείχνει να ασφυκτιά λόγω του ψευδοντοκιματερίστικου στυλ που την περιορίζει. Όμως παραμένει αστεία, ο Carell είναι υπέροχος όπως πάντα, ενώ δε λείπουν και οι γλυκές στιγμές που είναι και αυτές που το διαχώριζαν, στην πρώτη σεζόν, από το πρωτότυπο.
Lost και κλώνοι
Το γεγονός της εβδομάδας ήταν, φυσικά, η πρεμιέρα του Lost (2x01 Man of Science, Man of Faith). Θρίαμβος σε υποδοχή κοινού και κριτικών, αλλά και σε ratings, δικαιώνει απόλυτα τον Damon Lindelof που επέλεξε να μη δώσει απαντήσεις στο φινάλε της πρώτης σεζόν, κρατώντας τες για τώρα. Η εισαγωγή του επεισοδίου έχει ένα αποστομωτικό twist, ενώ στην πορεία παίρνουμε την απάντηση που περιμέναμε 3 μήνες. Αλλά σαν σωστό μυστήριο, η απάντηση αυτή γεννά μια ντουζίνα νέες ερωτήσεις. Επιπλέον, στα έντονα συναισθηματικά φλασμπάκ του Jack έχουμε μπόλικα hints που σε συνδυασμό με τα παραπάνω νέα ερωτήματα, υπόσχονται μια συναρπαστική νέα κατεύθυνση για τη σειρά.
Με διαφορά το καλύτερο από τα Lostάκια είναι το Invasion (1x01 Pilot) που στα πρώτα του 45 λεπτά αρκείται στο να στήσει ένα πειστικό ensemble παρά να κάνει σεναριακές ακροβασίες προσπαθώντας να μας πείσει οτι η δική του πλοκή θα είναι πιο ενδιαφέρουσα από των υπολοίπων. Η φοβερή σκηνοθεσία του Schlamme καθηλώνει ακόμα και όταν δε συμβαίνει τίποτα για πολλή ώρα, και το cliffhanger υπόσχεται εξίσου δυνατή συνέχεια. Με την ελπίδα, μόνο, οτι θα συμβεί κάτι, και plot-wise. Το αντίθετο συμβαίνει δυστυχώς στο Surface (1x01 Pilot (1)) που χωρίς να είναι κακό, είναι δραματικά αδιάφορο. Αδιάφορο καστ, αδιάφοροι χαρακτήρες, αδιάφορη πλοκή. Πήγε να τα κάνει όλα, δεν πέτυχε σε τίποτα. Το παρακολούθησα με σχετικό ενδιαφέρον αλλά έχουν περάσει 2 μέρες και δε θυμάμαι απολύτως τίποτα. Δεν είναι καλό σημάδι, αυτό! Καλύτερο πάντως από το άθλιο Threshold που είναι απλά ό,τι χειρότερο παρακολούθησα αυτή τη βδομάδα.
Quotes
Hurley: Life's not so bad, right? I mean sure, The Others are coming to, like, eat us all and every once in a while someone blows up all over you, but you do get to sleep in every morning.
(Lost)
Michael: I'm looking for a man who's probably in the seedy underbelly of Reno.
Taxi driver: Oh, the Christian League had the seedy underbelly shut down. Now it's a family restaurant.
(Arrested Development)
Taxi Driver: Woah, did you hit her?
Lily: (Laughing) Hit me?! Please! This guy can barely even spank me in bed for fun. He's all like "oh, honey, did that hurt?" and I'm like "come on, let me have it you pansy!"
...Wow, complete stranger.
(How I Met Your Mother)
GOB: I didn't even know there was a cabin that dad wasn't taking me to. I don't have a son...
Narrator: He does.
GOB: ...but if I ever do, I'm either gonna take him to the cabin in the woods, or I'm gonna promise to take him and then not take him. But the one thing I will never do is not tell him that I'm taking him to a cabin in the woods and then not take him!
Narrator: GOB was growing up.
(Arrested Development)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου