(στο πρώτο section του post υπάρχουν ελαφρά spoilers για το 24)
Holy. Shit.
H πρεμιέρα του πολυαναμενόμενου 5ου κύκλου του 24 βρήκε τον Jack με νέα ταυτότητα, τους παλιούς παίχτες (Tony, Michelle, Palmer) παροπλισμένους, τη CTU υπό νέα διεύθυνση και τους θεατές καρφωμένους στη θέση τους. Το πρώτο 15λεπτο της νέας ημέρας του Jack Bauer στέλνει σοκ ανά κύματα και οδηγεί το 24 σε ένα σερί 4 επεισοδίων όμοιο του οποίου δεν έχουμε ξαναζήσει ποτέ σε πρεμιέρα οποιασδήποτε σεζόν, οποιασδήποτε σειράς. Τα συγκλονιστικά γεγονότα του πρώτου επεισοδίου καταφέρνουν επιπλέον να διατηρήσουν την αξία τους ακόμα και μέρες μετά, όταν το σοκ έχει ξεθυμάνει, χάρη στον πειστικό τρόπο με τον οποίο δικαιολογούνται. Ναι, είναι stunt. Αλλά τόσο καλογραμμένο και άψογα εκτελεσμένο που μετά την αρχική έκπληξη, και την οργή που αδιαμφισβήτητα ακολουθεί, δεν αφήνει περιθώρια αμφιβολίας. Είναι ό,τι πιο σοκαριστικό έχει παρουσιάσει μέχρι σήμερα η σειρά.
Μια που μίλησα για "καλογραμμένο", ας πω και δυο λόγια για το staff. Δεν πιστεύω οτι κανείς αμφισβήτησε ποτέ την ικανότητα των σεναριογράφων του 24. Οι διάλογοι ήταν πάντα εξαιρετικοί, οι σεναριακές ιδέες συχνά ευφυείς, και η ανάπτυξη χαρακτήρων υποδειγματική, δεδομένων και των συμβάσεων της σειράς. Αυτό που προσωπικά αποτελούσε πάντα το παράπονό μου ήταν η έλλειψη quirky χιούμορ και, προσφάτως, η απουσία νέων ιδεών. Φέτος το staff μετρά δύο εξαιρετικές προσθήκες, τους νέους co-executive producers Manny Coto και David Fury. Ο μεν Coto θεωρείται ο exec producer που single-handedly έσωσε την υπόληψη του Star Trek franchise με τη δουλειά του στις πολύ καλής φήμης 2 τελευταίες σεζόν του Enterprise. Ο δε Fury έχει την επαναλαμβανόμενη τάση να γράφει τα καλύτερα επεισόδια στις σειρές που συμμετέχει, με το ιδιαίτερο χιούμορ του να ξεχωρίζει από χιλιόμετρα. Είναι λοιπόν δύσκολο να μην υποψιαστώ οτι η προσθήκη των 2 δεν έπαιξε νευραλγικό ρόλο στο να δούμε επιτέλους φέτος το 24 να ξεκολλάει από τον βούρκο που το ίδιο δημιούργησε για τον εαυτό του.
Σεναριακά, επιτέλους δεν γίνεται προσπάθεια να ξεπεραστεί η απειλή της προηγούμενης σεζόν. Οι κωδικοί του πυρηνικού οπλοστασίου στα χέρια τρομορατών? Αυτό δεν το ξεπερνάς, δεδομένου οτι την τελευταία φορά που τσέκαρα, ο αληθινός κόσμος δε διαθέτει Hellmouth. Άρα? Πας ηπιότερα και παίζεις με απειλές που για τον υπόλοιπο κόσμο δεν είναι τόσο τραγικές όσο των περασμένων σεζόν, αλλά για τους θεατές της σειράς σημαίνουν περισσότερα. Επιπλέον, οι ατάκες έχουν γίνει ελαφρώς πιο τσουχτερές και η σειρά αποκτά κωμικό timing (ναι, ναι). Οι χαρακτήρες δουλεύονται με πιο αποφασιστικό τρόπο. Τέλος τα περιφερόμενα κελύφη. Ποιοι έχουν εξανλτηθεί? Τους δείχνουμε την έξοδο. Ποιοι έχουν προοπτικές? Τους δίνουμε έναν στόχο στο character arc τους.
Και κυρίως, επιτέλους, σπάνε τα κλισέ. Φυσικά και ξέρουμε οτι υπάρχει διπλός πράκτορας. Γι'αυτό η αποκάλυψη γίνεται σχεδόν με το καλημέρα, γεγονός που αποτελεί απόδειξη της αυτοπεποίθησης που έχουν οι σεναριογράφοι-- σα να μας λένε οτι αυτό δεν είναι τίποτα, θα μας καταπλήξουν παρακάτω με ένα αληθινό twist. Το καθίκι που θα μας κάνει τη ζωή δύσκολη δε μπορεί να μην υπάρχει. Αλλά για ανατροπή είναι αυτός που σώζει τη μέρα, ενώ ήμασταν σίγουροι οτι ο μόνος λόγος ύπαρξής του ήταν να μας την καταστρέψει. Ο τρελός χαρακτήρας είναι παρών, αλλά στις καθαρές στιγμές της είναι ψιλοανατριχιαστική.
Και σε όλα αυτά το καστ δεν παίζει καθόλου αμελητέο ρόλο. Πέραν των αγαπημένων που επιστρέφουν, οι νέες προσθήκες είναι εξαιρετικές. Ο Sean Astin βγάζει με φυσικότητα το κάθαρμα, χωρίς να το χάνει στις στιγμές που εν τέλει βοηθάει τον Jack, ο Πρόεδρος Logan του εκπληκτικού Gregory Itzin έχει εξελιχθεί σε έναν αντιπαθέστατο δειλό και αναποφάσιστο μανιακό με όραμα να αφήσει το όνομά του στην Ιστορία (θα εκπλαγώ πολύ αν τελειώσει τη σεζόν) ενώ η, καλύτερη όλων, Jean Smart καπαρώνει από τώρα μια υποψηφιότητα Emmy για την απεικόνιση της μισότρελης Πρώτης Κυρίας των Η.Π.Α., εξίσου πειστικά φευγάτη και ψυχρά υπολογιστική μηχανορράφος. Οι ερμηνείες τρελών χαρακτήρων συχνότερα από το αντίθετο, πέφτουν στα ίδια κλισέ κάνοντας τους ίδιους τους χαρακτήρες ανυπόφορους. Η Smart κάνει τον δικό της καθηλωτικό.
Φυσικά είναι μεγάλη κουβέντα, και εν μέρει μιλάει ακόμα το σοκ των συγκλονιστικών 15 λεπτών της αρχής, αλλά το πρώτο κουαρτέτο επεισοδίων του νέου 24 βάζει γερές βάσεις για μια σεζόν που θα μείνει γραμμένη με χρυσά γράμματα στην ιστορία της περιπέτειας. Οπωσδήποτε, ένα από τα απόλυτα highlight της σεζόν που διανύουμε.
This Week
It's alive! Το The O.C. ξανανιώνει, πρώτα χάρη στο 90210 homage της περασμένης εβδομάδας και τώρα χάρη στην επιστροφή της εντελώς jailbait μικρής αδερφής της Marissa. Ο φρέσκος αέρας που έφερε η Willa Holland ως recast Caitlin Cooper ήταν απαραίτητος γιατί η σειρά μύριζε μούχλα πλέον. Ταυτόχρονα, ο γιατρός Neil Roberts και η πρώην κακιασμένη Taylor (της απολαυστικής Autumn Reeser) δείχνουν να ψιλομονιμοποιούνται στο καστ της σειράς, που πλέον κοιτάζει το μέλλον με αισιοδοξία που δεν θα δικαιολογείτο πριν ένα μήνα. Χαίρομαι που με ακούνε. :P
Κατανοώ την ανάγκη δημιουργίας storylines και για τα υπόλοιπα μέλη του βασικού καστ της σειράς, αλλά έτσι και το West Wing ξαναδιακόψει την καθηλωτική κούρσα για την προεδρεία για να ασχοληθούμε με τον γαμπρό του Bartlet (ένας πάντα γελοίος Steven Eckholdt) και τη νταντά του, θα απομακρύνω τον John Wells από τη θέση του showrunner με τα ίδια μου τα χέρια.
Τρελά γέλια στο My Name is Earl. Κατά τη διάρκεια μιας έντονης διαφωνίας της με την Joy, η Catalina της Nadine Velasquez άρχισε να φωνάζει στα ισπανικά. Μόνο που, αντίθετα με ό,τι θα περιμέναμε, αυτά που λέει δεν απευθύνονταν προς της Joy: I want to take this moment to thank our Latino audience for watching. And for those of you who can understand me but who are not Latino, I want to commend you for learning a second language.
Greg Garcia, υποκίνομαι.
Still to Come
Η Veronica Mars επιστρέφει. Απίστευτο κι όμως αληθινό. Το κεντρικό story του επεισοδίου είναι φοβερό και το UPN ηλιθιωδώς το αποκάλυψε σε δελτίο τύπου. Επιπλέον, ο δημιουργός Rob Thomas κάνει το σκηνοθετικό του ντεμπούτο, με την Lucy Lawless να αποτελεί την πρώτη cool guest της σειράς για το 2006.
Τα συγκλονιστικά δεν τελειώνουν εδώ. Το αναγεννημένο φέτος Smallville γίνεται 100! Και το γιορτάζει με εκλογές, μυστικά και θανάτους. Τα στοιχήματα τρέχουν για το ποιος θα είναι ο "τυχερός"-- θα επιβεβαιωθούν οι προβλέψεις ή θα μείνουμε όλοι κάγκελο μπροστά στις οθόνες μας? Θα ξέρουμε στο τέλος της εβδομάδας.
Είναι εντυπωσιακό το πόσο γρήγορα εξελίσσεται το storyline του Forest Whitaker στο The Shield. Δε θα βρείτε ίχνος decompression εδώ, παιδιά! Περιμένετε στο επεισόδιο αυτής κιόλας της εβδομάδας τον Vic να έρθει πρόσωπο με πρόσωπο με τη νέα του νέμεση, τον ντετέκτιβ Kavanaugh.
Και πάνω που πάω να χαθώ πάλι στον μαγικό κόσμο του Lost, έρχονται και μας πετάνε ένα Charlie flash-back. Δηλαδή εγώ φταίω πάλι?
Quotes
Welcome to the S.H., bitch.
(Ο Zack του Gilmore Girls κάνει το δικό του O.C. impression σε έναν -όπως νομίζει- ερωτικό του αντίζηλο)
Really? She never gets any of my jokes.
(Ο Jim του Office κάνει το λάθος να συζητήσει με τον Michael τον έρωτά του για την Pam, και συγκεκριμένα την αίσθηση του χιούμορ της, την οποία ο Michael και αμφισβητεί)
I just wanted to protect her from everything that's going on around here. Shootings, funerals, public school.
(Η Julie Cooper του O.C. θέλει μόνο να προστατέψει την κόρη της από τα κακά της κοινωνίας)
The only reason you're still conscious is because I don't want to carry you.
(Ο Jack Bauer και το 24 στην πιο δυναμιή επιστροφή της χρονιάς-- και quote-wise)
Πρόσφατα εβδομαδιαία κείμενα
The Shield goes 'Back to the Beginning'
Save Our Bluths.org
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου