The hardest Simpson to simpson

Έχοντας έναν μαθητή ακριβώς σαν τον Bart Simpson, που και σε αυτόν οι γονείς του αγόρασαν ένα σετ ντραμς για να ξεδίνει, μπορώ να πω οτι το storyline που έφερε τον Bart στην παρέα των jazz slackers ήταν genius! Και όχι μόνο χάρη στην καταδίωξή του από τους White Stripes, σε ένα Gondry-inspired homage, αν και αυτό ήταν εύκολα το highlight του επεισοδίου. Φυσικά τους λατρεύω και είμαι κάπως biased, αλλά αυτό το cameo τους με τη Meg να τους οδηγεί κατευθείαν στα σκουπίδια και το εντελώς σουρεάλ "Hey kid, why don't you watch where you're drumming?" του Jack, ξεπερνούσε τις στρουθοκαμήλους και τους Blue Man Group από νωρίτερα στην κηδεία της στρίπερ. Εxcellent stuff, στα επίπεδα της sweatsuit-heavy πρεμιέρας της 18ης σεζόν των Simpsons.

Παραμένοντας για λίγο στο FOX, σύντομο σχόλιο για το Prison Break. Άλλο ένα καλό επεισόδιο, αν και επειδή αυτή τη βδομάδα actually δεν είχα πλεόνασμα χρόνου αναγκάστηκα να προσπεράσω παντελώς όποια σκηνή είχε τη νοσοκόμα ή τον πατέρα του Kevin McAllister από το Home Alone που εδώ νομίζω οτι κάνει τον επόμενο αντιπρόεδρο. Οπότε αν συνέβη κάτι φοβερό σε αυτές τις σκηνές το έχω χάσει, αν και έχω τη σχετική σιγουριά οτι δεν έγινε τίποτα. Από την άλλη, η σειρά παίρνει πόντους για το οτι καταφέρνει, 5 επεισόδια πλέον μέσα στη σεζόν, να μην μοιάζει κουρασμένη. Οι ιστορίες των 8 (7 πλέον) δένονται περίτεχνα, και φανταστείτε τι θα γίνει μόλις η σειρά θυμηθεί τον Haywire! Κρίμα πάντως που οι παραγωγοί δε μπόρεσαν να φέρουν την Maricruz για ένα σύντομο πέρασμα-- πόσο φορτωμένο πρόγραμμα έχει στο The Nine πια? Η κατάληξη του storyline του Sucre σίγουρα θα έκανε μεγαλύτερη αίσθηση αν η αρραβωνιαστικιά του τον πρόδιδε μπροστά στο πρόσωπό του.

Δυο λόγια εν συντομία για τις δύο κωμωδίες του CBS. To How I Met Your Mother ξεκίνησε φοβερά τη δεύτερη σεζόν του με ένα λίγο-πολύ τέλειο επεισόδιο-- ο Ted με την Robin είχαν υπερβολικά καλή χημεία για να μην ζήσουν ως ζευγάρι για κάποιο, μικρό έστω, διάστημα της σειράς, αλλά από την άλλη θα ήταν κρίμα αν μια φρέσκια κωμωδία σαν αυτή επαναλάμβανε τις σαπουνιές του FRIENDS. Eδώ το ζευγάρι παίρνει μεν το χρόνο του, αλλά χωρίς περιττό δράμα, και με μια ιδιαίτερα ανάλαφρη διάθεση. Θα έλεγα οτι η χημεία μεταξύ των Ted καιRobin συγκρίνεται μόνο με τη χημεία που έχουν ως ζευγάρι, με τον Barney! Οι 3 τους κάνουν για μερικές must κωμικές σκηνές, ενώ το δραματικό βάρος πέφτει στον Marshall. Η εξέλιξή του μου φάνηκε ψύχραιμη, σεναριακά, και πειστική. Η δε κατάληξη του επεισοδίου είχε μια γλυκόπικρη γεύση για την οποία είμαι εντελώς sucker όταν πετυχαίνει. Περιμένω πώς και πώς τη συνέχεια, με την αναπόφευκτη επιστροφή της Lilly.

To The Class είναι άλλο ένα FRIENDS-style sitcom, που το CBS έχει έξυπνα ζευγαρώσει με το Mother. Δημιουργός ο David Crane, ένας από τους 3 δημιουργός της ιστορικής κωμωδίας του NBC, και μια εκ των πρωταγωνιστών είναι η Andrea Anders, της φήμης του Joey. Καλά, "φήμη" μπορεί να είναι μεγάλη λέξη. Η ουσία είναι οτι εδώ έχουμε άλλη μια εφαρμογή της συνταγής του FRIENDS, μια που κατά πρώτον κάπου την έχω βαρεθεί μετά από 10 σεζόν, και κατά δεύτερον την εφαρμόζει πολύ καλύτερα το Mother. Το χιούμορ στο Class ήταν τυπικό και κάργα προβλέψιμο, οι χαρακτήρες ως επί το πλείστον αδιάφοροι, και το καστ υπερβολικά μεγάλο για να προλάβει κάποιος να λάμψει (πλην της Lizzie Kaplan του Mean Girls, που εδώ θυμίζει μια καρτουνίστικη εκδοχή της Shane από το The L Word). Με ακόμα περισσότερες σειρές να κάνουν πρεμιέρα την ερχόμενη εβδομάδα, δύσκολα θα βρω το χρόνο για να διαπιστώσω αν ετούτη εδώ η κωμωδία βελτιώνεται τόσο θεαματικά ώστε να με ενδιαφέρει στη συνέχεια. Και κρίμα, γιατί το κεντρικό της θέμα, το reunion των συμμαθητών, πάντα προσφέρεται για γέλιο και συγκίνηση. Αλλά όχι όταν προσεγγίζεται τόσο αδιάφορα και βαριεστημένα όπως σε αυτή την περίπτωση.

Αύριο θα σχολιαστούν εν συντομία οι υπόλοιπες πρεμιέρες της τρέχουσας εβδομάδας (Jericho, Kidnapped, Smith) και φυσικά το House όταν προλάβω να το δω. Και μην ξεχνιόμαστε, οι σαχλαμάρες τέλος-- απόψε επιστρέφει το Grey's Anatomy, για το οποίο δεν είμαι ποτέ busy...