Timeless and clothesless

Soooo... There's Something About Desmond. Εγώ λέω οτι είναι νεκρός!
Ακολουθούν spoilers για Lost και Ugly Betty.

Είχαμε ξανά nonsensical Lost αυτή την εβδομάδα, το πρώτο μετά το απολαυστικό περσινό season finale. Τότε ήταν ηλεκτρομαγνητικές εκρήξεις που τραβάνε αεροπλάνα αλλά στο επίκεντρό τους όλα είναι ωραία και καλά, τώρα είχαμε... sigh... από πού να ξεκινήσω. Ας κάνω μια προσπάθεια. Το hatch εξερράγη, καλά ξεκουμπίδια by the way, και συνέβησαν τα εξής: o Locke μουγγάθηκε (φώναζε πολύ δυνατά από το φόβο του όταν έγινε η έκρηξη και έχασε τη φωνή του?) αλλά η φωνή του επέστρεψε πιο γρήγορα από ό,τι η κίνηση στα πόδια του όταν είχε μείνει παράλυτος. (πότε ήταν αυτό, ρωτάτε? Άλλη πίκρα από κει...) Ο Desmond ταξίδεψε στο χρόνο, και μια πριγκήπισσα του μέλλοντος τον ερωτεύτηκε και κράτησε τα ρούχα του για να τον θυμάται όταν αυτός αποφάσισε να επιστρέψει ξανά στο δικό του timeline. Nah, αστειεύομαι.

Νομίζω.

Και ο Eko? O φίλος μας ο Eko την βρήκε πιο άσχημα από όλους, γιατί τον ανακάλυψε η αρκούδα στα βάθη του δάσους. Όχι η αρκούδα που σκότωσε ο Sawyer στον πιλότο, αλλά η άλλη, που γνωρίσαμε στα μέσα της πρώτης σεζόν. Μα αυτή η αρκούδα δεν ήταν ο Vincent, τον οποίον ο Walt μετέτρεψε σε αρκούδα επειδή το είχε διαβάσει στο κόμικ του Hurley λίγη ώρα πριν? Μα, κουτά, ο Walt τελικά δεν είχε δυνάμεις, didn't you get the memo? Έτσι, η αρκούδα-που-δεν-ήταν-τελικά-ο-Vincent, βρήκε τον Eko, τον έσυρε μέχρι τη σπηλιά της χωρίς να τον φάει, και apparently περίμενε να τη βρει ο Locke για να θυμηθεί να τον φάει κιόλας. Ξεχασιάρικα πλάσματα αυτές η αρκούδες.

Πίσω στον καταυλισμό ο Charlie θυμάται τον παλιό εαυτό του, και συναντά τον Locke ο οποίος θυμάται τον δικό του. Το πρόβλημα είναι οτι ο παλιός σαμανιστικός εαυτός του Locke, υπήρχε σε μια εποχή που νομίζαμε (μας λένε τώρα) οτι το νησί ήταν γεμάτο με όλες αυτές τις περίεργες δυνάμεις και τα συναρπαστικά μεταφυσικά όντα στα οποία ο Locke μπορούσε να μιλήσει. Αλλά πέρσι μας είπαν οτι τελικά όλα ήταν ένα μάτσο ξεχασμένοι επιστήμονες-ψυχολόγοι και ζωολογικοί κήποι και πειράματα και μηχανικά τέρατα και κουμπιά από την κόλαση. Οπότε σε ποιο ακριβώς νησί μίλησε ο Locke στο επεισόδιο αυτό? Make up your frikkin' minds, already! Το επεισόδιο το καταδιασκέδασα και πάλι (όταν το Lost αφήνεται να χαθεί μέσα στην ανοησία του είναι από τα πιο όμορφα πράγματα στην τηλεόραση) αλλά μετά ήταν αυτό το απαράδεκτο flashback που μου τα χάλασε. Πνιγμένο μέσα στη σοβαρότητα του, έμοιαζε παντελώς ξένο με το υπόλοιπο επεισόδιο που ήταν γεμάτο αρκούδες, Desmond-φαντάσματα από το μέλλον, και τον Boone σε ρόλο τουριστικού ξεναγού με κούρεμα που θυμίζει τον Christian Kane του Angel. Ας μας πουν επιτέλους πώς κουτσάθηκε αυτός ο κακόμοιρος-- το ξέρουμε οτι δεν έχουν ιδέα, και το ξέρουν οτι πλέον ούτε που μας νοιάζει. Απλά για να φύγει αυτό το άγχος, κάθε φορά που βλέπουμε τον Locke να αναπνέει, οτι θα πέσει πάνω του ένα αμόνι που γράφει ACME και θα μείνει, έτσι, παράλυτος. Κούρασε, πλέον.

Εξίσου fun ήταν και το Ugly Betty, το καλύτερο της σεζόν ως τώρα. Η Betty μαζί με την Amanda και τον Mark φτιάχνουν ένα κανονικό τρίο από την κόλαση, αλλά με την καλύτερη δυνατή έννοια! Έχουν φοβερή χημεία, τα τικ τους είναι απολαυστικά, και τα βλέμματα σκοτώνουν. Δε νοιάστηκα δευτερόλεπτο για τις μηχανορραφίες της Wilhelmina που, όπως και τα flashbacks στο Lost, έχουν ήδη γίνει αυτό που ξεκάθαρα πλέον με αφήνει παγερά αδιάφορο στην σειρά. Αλλά ο φρενήρης ρυθμός, η χημεία των τριών ηρώων, και η extended παρουσία του ανηψιού της Betty έκαναν το επεισόδιο κανονικό θησαυρό. Αν μπορούσαν τώρα όλοι να σταματήσουν επιτέλους να μας τα πρήζουν με τις self-empowering βλακείες, τι καλά που θα ήταν! Αυτό ήταν το χειρότερο κομμάτι του Devil Wears Prada (σύντομα και στις οθόνες μας, by the way), και αυτό βλέπω να γίνεται σύντομα και το χειρότερο κομμάτι του Ugly Betty.