Screw the cheerleader. Save Robin Sparkles!

Oh my. Σχόλια για το showstopping number της Robin στο How I Met Your Mother και spoilers για το uneventful Heroes.

Kαι έτσι απλά, το HIMYM μας έδωσε τη σκηνή της σεζόν! Καλά, έστω μία από τις σκηνές της σεζόν, αλλά και πάλι- το βίντεο του Let's go to the Mall είναι τόσο πετυχημένα και αυθεντικά '80s που σχεδόν νομίζω πως είδα το Γαρδέλη σε κάποια γωνία του εμπορικού. (Αν ήταν Καναδός, that is.) Το επικό βίντεο μαζί με άλλα καλούδια θα βρείτε στη σελίδα MySpace της Robin Sparkles, για ατελείωτες ώρες χαβαλέ! Αυτό το σπουδαίο επεισόδιο θα το θυμόμαστε για άλλον ένα λόγο, κι αυτός είναι τα slapbets του Marshall και του Barney, τόσο ξαφνικά, χορταστικά και υπέροχα! Απλά ενθουσιάζομαι στην ιδέα του χαστουκιού ως recurring joke, μετά την ΛΑΘΟΣ! απόφαση που πήρε ο Barney στο φινάλε. Και, btw, ωραίος ο τρόπος με τον οποίο οι συγγραφείς μας οδήγησαν να πιστέψουμε οτι πράγματι, το στοίχημα θα κέρδιζε ο Barney και η Robin θα ήταν πράγματι πορνοστάρ. Αλλά ναι, όπως είπε και η ίδια, η αλήθεια ήταν πολύ πιο ντροπιαστική. Robin Sparkles, everybody!!

Στο άλλο άκρο του fun-spectre βρίσκουμε το χειρότερο Heroes ως σήμερα, για τον πολύ απλό λόγο πως τίποτα δε συμβαίνει. Συνήθως ανέχομαι τους κακούς ηθοποιούς, τους πομπώδεις διαλόγους και τις κλισέ δυνάμεις, ακριβώς επειδή αυτή η σειρά μοιάζει διατεθειμένη να μη μένι στάσιμη και συνεχώς να μας συστήνει νέα πρόσωπα και καταστάσεις αφού έχει τακτοποιήσει τις όποιες εκκρεμότητες. Μέχρι τώρα, λίγο-πολύ, αυτή η συμφωνία δούλευε. Αλλά τώρα για σταθείτε λίγο. Όταν μου δίνουν το πιο βαρετό family affair ever στο storyline της Niki, απαιτώ να αποζημιωθώ με τον Hiro. Αλλά αυτόν τον είδαμε μόνο μισό λεπτό στο τέλος, σε ένα non-event cliffhanger που απλά μας έδειξε με εικόνα αυτό που γνωρίζαμε από νωρίτερα πως έχει συμβεί.

Γενικά αυτό είναι που με τσαντίζει πιο πολύ στο Heroes, αυτή η τάση επεξήγησης και του τελευταίου προφανούς περιστατικού. Αυτόν τον Mohinder, με την εσωτερική του αναζήτηση, και το ARE YOU SURE YOU WANT TO QUIT? Y/N στην οθόνη του επί 3 μήνες, και τα επαναλαμβανόμενα και επεξηγηματικότατα όνειρα, και το μούλικο που του λέει "γνωρίζεις ήδη τις απαντήσεις" (...Daniel-san?) θέλω να τον σκοτώσω εδώ και τώρα. Θέλω να σπάσω την οθόνη του, να κάψω το βιβλίο του πατέρα του, να σαπίσω στο ξύλο τον μικρό βούδα αφού πρώτα σκάσω την μπάλα του, θέλω, θέλω, θέλω. Θέλω να μην τον βλέπω άλλο! 8 επεισόδια για να πάρει απόφαση αυτό που ξέραμε από την πρώτη στιγμή οτι θα αποφάσιζε αργά ή γρήγορα? Είμαστε στα καλά μας?! Και σαν αντιστάθμισμα, λέω, έχω την Claire με τη μεγάλη κλιμάκωση. Homecoming, λέω, καιρός για ξύλο. Και αυτό που λάβαμε ήταν μια αντικλιμακτική μάχη 3 δευτερολέπτων, περιτρυγιρισμένη από μια συλλογή επικοινωνούντων προφητειών που γίνονταν πραγματικότητα, η μία πιο προβλέψιμη από την άλλη. Σοβαρά ελπίζω οι παραγωγοί να σκεφτούν κάτι εντυπωσιακό για το μεθεπόμενο επεισόδιο, αλλιώς ο νέος χρόνος θα μπει με μουρμούρα για το Heroes, μετά από αυτό το αναπάντεχο -αλλά εμφατικότατο- στραβοπάτημα...