Battlestar Galactica, Season 3, Episode 9

"Unfinished Business"


Spoilers για το flashback-heavy επεισόδιο του Battlestar Galactica.

Aυτό ήταν το καλύτερο επεισόδιο της σειράς εδώ και κανά μήνα. Προβλέψιμο μπορεί να ήταν, αλλά αποτελούσε ταυτόχρονα την καλύτερη αποδειξη του για ποιό λόγο το Lost έχει γίνει τόσο άνισο. Τα flashback είναι μια τεχνική storytelling που οφείλουν να χρησιμοποιούνται με φειδώ. Γιατί να τα χρησιμοποιήσει ένας συγγραφέας? Είτε για κάποια ανατροπή (κάτι που εδώ δεν έγινε), είτε για γεμίσει κάποια κενά στην ιστορία ή την εξέλιξη ενός χαρακτήρα. Το Lost, έχοντας εξαντλήσει προ πολλού το δεύτερο, έχει πέσει με τα μούτρα στο πρώτο, εξαντλώντας το κι αυτό. Το Galactica από την άλλη, δεν πέφτει στην παγίδα της έκπληξης, παρά χρησιμοποιεί την τεχνική για μια φορά, μια απαραίτητη φορά, ώστε να πει απλώς δυο-τρεις σημαντικές ιστορίες και να προχωρήσει παρακάτω.

Εντάξει, ξέραμε από το teaser κιόλας πώς θα τελειώσει το επεισόδιο. Αλλά οι Jamie Bamber (κυρίως) και Katee Sakhoff παίξανε τη σκηνή της κλιμάκωσης καθηλωτικά. Είναι φορές που εύχεσαι να μην είχες δει κάποια σκηνή, από τη στιγμή που γνωρίζεις τα γεγονότα. Αλλά ο τρόπος που οι δυο ηθοποιοί πούλησαν τα συναισθήματα των χαρακτήρων τους εκείνη τη στιγμή, με κάνει να χαίρομαι που την είδαμε- το οτι γνωρίζαμε τι συνέβη δεν έφτανε καν στο ένα εκατοστό των συναισθημάτων που μας μετέδωσαν εδώ οι δυο τους.

Παρόμοια η κατάσταση και με το στόρι του Adama. Όχι τόσο ενδιαφέρον ή συναρπαστικό με του Lee και της Kara, αλλά και μόνο για τη σκηνή του με την Roslin άξιζε το χρόνο στην οθόνη. Οι δυο τους έχουν υπέροχη χημεία, και το να τους βλέπουμε ξένοιαστους, έστω και για λίγο, έστω και γνωρίζοντας τι θα επακολουθούσε, ήταν ανεκτίμητο. Πότε ξανά έχουμε δει τον Edward James Olmos τόσο χαρούμενο, απλό και ανθρώπινο? Να απολαμβάνει απλώς το τώρα? Όπως είπα, ανεκτίμητο.

All in all, ένα όμορφο επεισόδιο, με μικρό κόστος σαφώς (για να σώσουμε και λίγα δολλάρια ενόψει του παραδοσιακού midseason two-parter), το οποίο όμως επιτέλους ξεκόλλησε τον Lee και την Kara από αυτό το αέναο sexual tension που κουβαλάνε από τον πιλότο. Κρίμα, συμπαθούσα τη Dualla, αλλά οι δυο τους ως πιο περίπλοκοι και προβληματικοί χαρακτήρες θα κάνουν για πολύ πιο συναρπαστική τηλεόραση. Τέλος, η σκηνή του επεισοδίου που δεν έχω αποφασίσει ακόμα αν λειτούργησε ή οχι, είναι αυτή του λόγου του Adama. Μπορεί ο Admiral να έκανε το point του, αλλά η εικόνα του τσαλακώθηκε στο πλήρωμα. Από την άλλη, στόχος του νομίζω ήταν ακριβώς αυτός- να τους υπενθυμίσει οτι καμία απειλή δεν είναι by default ασήμαντη, και οτι κανείς τους δεν είναι πάνω από το σύνολο. Το πόσο πολύ έχει δεθεί το πλήρωμα είναι κάτι που μπορεί να κοστίσει στην ανθρωπότητα την ύπαρξή της. Θα εξαρτηθεί, για μένα, από το πώς θα το παίξουν στη συνέχεια. Συναρπαστική σκηνή, πάντως.

Την επόμενη εβδομάδα, το επεισόδιο είναι γραμμένο από την λατρεμένη Jane Espenson, of the Buffy the Vampire Slayer fame. Can't wait!