One-woman shows

Σχόλια για τα latest από O.C. και Ugly Betty, και για τις αγαπημένες μου supporting (?) ladies στην τηλεόραση αυτή τη στιγμή.

The O.C. 4x05 "The Sleeping Beauty"
Το O.C. συνεχίζει δυναμικά μετά την τελευταία επεισοδιάρα, και έχει μετατραπεί σχεδόν σε show της Autumn Reeser. Η λατρεμένη Taylor είναι παντού, από το υπνοδωμάτιο του Ryan και την κουζίνα των Cohens, μέχρι στο σπίτι της Kaitlin και την εκδήλωση της Julie! Παντού! Και προσωπικά δεν το χορταίνω. Ο φρέσκος αέρας που έχει φέρει στη σειρά συνεχίζει να μας οδηγεί σε άγνωστες πτυχές. Στο τέλος του teaser, δηλώνει με απόλυτη φυσικότητα "Ryan is so funny!" και οι Cohens μένουν σύξυλοι, μαζί τους κι εμείς? Ο Ryan αστείος... Με την Taylor δίπλα του, είναι! Ποιος να μας το έλεγε πέρσι τέτοιο καιρό οτι ο Russell Crowe Jr. μπορούσε να βγάλει comic relief... Ιδιαίτερα διασκεδαστικές ήταν οι στιγμές που απορούσε για το πόσο καλά τον είχε ψυχολογήσει η Taylor, όχι οτι είναι αυτό κάτι δύκολο, αλλά οι δυο ηθοποιοί το πούλησαν άψογα. Οτιδήποτε Taylor-less έμοιαζε φτωχό συγκριτικά, αλλά ακόμα κι έτσι μπορεί κανείς να εκτιμήσει το δίδυμο μάνας-κόρης να φλερτάρουν τον ίδιο άντρα (πολύ καλύτερο δίδυμο οι δυο τους από το αντίστοιχο της Julie με τη Marissa) ή τον Che να καρφώνει τη Summer χωρίς να έχει επαφή με τον έξω κόσμο για να συνειδητοποιήσει τη σοβαρότητα αυτού που έκανε, ("The Movement will never forget..."!) σε αυτό που ελπίζω να είναι το κύκνειο άσμα του στη σειρά.

Περνώντας στην άλλη αγαπημένη feel-good σαπουνόπερα της Πέμπτης (υπάρχει κάποιος κανόνας οτι οι μισές από τις αγαπημένες μου σειρές πρέπει να προβάλλονται αυτό το βράδυ?), το Ugly Betty φαινόταν εξαρχής οτι είναι φτιαγμένο για τα εορταστικά επεισόδια, και κατά τη διάρκεια του Νοέμβρη σιγουρεύτηκα για αυτό. Τα δύο επεισόδια των Ευχαριστιών ήταν τα καλύτερα της σειράς, και το Χριστουγεννιάτικο με το οποίο η Betty μας αποχαιρέτησε για το 2006 συνέχισε στον ίδιο ρυθμό. Είτε μιλάμε για την scene-stealer Becki Newton, που στο ρόλο της Amanda είναι ευαίσθητη, bitchy, αστεία και snob (τι άλλο να ζητήσει κανείς?), είτε για κάθε σκηνή που μοιράστηκε η America Ferrara με τον Chris Gorham (ένα έχω να πω: Jim/Pam are so 2006...) το πάρτυ του Mode ήταν απολαυστικό από την αρχή ως το τέλος. Η Amanda το πήρε κι έφυγε, από τις προσπάθειές της να εντυπωσιάσει τη Betty μη μπορώντας όμως να αντισταθεί σε μερικές κακίες (η αναφορά στην πρώτη τους συνάντηση, στον πιλότο, ήταν ξεκαρδιστική) μέχρι τον τρόπο με τον οποίο προσπαθούσε να πείσει τον εαυτό της οτι έχει ξεπεράσει τον Daniel αλλά δεν τα κατάφερνε. (το γλίστρημα του δαχτυλιδιού από το δάχτυλό της ήταν η πιο υπέροχη σκηνή της σειράς ως σήμερα, χάρη και στο voice-over/εξομολόγηση του Daniel και το επίμονο κοίταγμα της Betty και του Henry...)

Άλλες λατρεμένες στιγμές ήταν το βλέμμα της Wilhelmina όταν είδε τον Ted στο γραφείο της, η θέα της Hilda και της Gina να βάφονται μαζί στον ίδιο καναπέ και οι ατάκες του Mark ("Would it be inappropriate to throw [Betty] a good-bye party and not invite her?" και καπάκι η αναφορά στο Devil Wears Prada!). Ενδιαφέρον θα έχει να δούμε πού το πάνε οι σεναριογράφοι με την μετάθεση της Betty, αλλά σε κάθε περίπτωση δε βλέπω την ώρα να απολαύσω την Amanda ως γραμματέα του Daniel. Όπως και η Autumn Reeser στο O.C., έτσι και η Becki Newton στο Ugly Betty είναι φλέβα χρυσού- όσο μεγαλύτερο screen time παίρνει, τόσο καλύτερη θα γίνεται η σειρά.