Battlestar Galactica, Season 3, Episode 13

Spoilers για το σκηνοθετικό ντεμπούτο του Edward James Olmos στο Battlestar Galactica.

Για ένα επεισόδιο στη μισή διάρκεια του οποίου έβριζα κάνοντας χειρονομίες προς την οθόνη, το 'Taking a Break From All Your Worries' προέκυψε πολύ καλύτερο από όσο είχε το δικαίωμα να είναι. Αν μάλιστα αγνοήσουμε παντελώς τις κουρασμέεεενες σκηνές με το ερωτικό τετράγωνο των Lee/Dee και Kara/Sam, τότε έχουμε στα χέρια μας ένα από τα καλύτερα, και πιο ξεχωριστά, επεισόδια στην ιστορία της σειράς.

(Οι σκηνές της χαρούμενης τετράδας έμοιαζαν σα να βγήκαν από ένα Grey's Anatomy-gone-wrong. Όπως εκεί ο κόσμος χάνεται, πατεράδες πεθαίνουν, άνθρωποι τραυματίζονται θανάσιμα, και η Meredith ασχολείται συνέχεια με τον McDreamy, έτσι κι εδώ η νυν Πρόεδρος βασανίζει τον πρώην Πρόεδρο για να αποσπάσει στοιχεία σχετικά με τις τακτικές των Cylons κι εμείς κόβουμε σε σκηνές στο μπαράκι του Joe -Seriously, Joe's Bar? Seriously!- για να δούμε τον Lee να κάνει τα γλυκά μάτια στην Kara! Sheesh!)

Τις σκηνές βασανισμού του Baltar νομίζω πως δε θα τις ξεχάσουμε εδώ κοντά, καθώς από τη μία ήταν πολύ δυνατές σε οπτικό επίπεδο (με τον Olmos να κάνει εντυπωσιακά καλή δουλειά σε φωτισμούς και γωνίες λήψεις, ενώ το μάτι του στο μοντάζ έδωσε το κάτι παραπάνω) αλλά κι από την άλλη έφεραν τον Baltar ακόμα πιο κοντά στο μεσσιανικό πρότυπο του Ιησού. Σαφώς υπάρχει μια επιφανειακή ομοιότητα, αλλά δεν περιορίζεται εκεί, και ούτε είναι και τυχαία. Από τις μέρες τις κατοχής κιόλας, είχα σχολιάσει το πώς ο τότε Πρόεδρος είχε φέρει τον εαυτό του σε μια θέση αυτοθυσίας, σηκώνοντας στις πλάτες του όλο το βάρος της αμαρτίας προκειμένου να μην το επωμιστεί (αυτό ή τις συνέπειές του) ολόκληρος ο λαός του. Εδώ, σύμβολα-κλειδιά έρχονται να προστεθούν σε όλα αυτά, είτε μιλάμε για έναν Baltar σε θέση εσταυρωμένου, είτε για την "ανάστασή" του, είτε για τις δοκιμασίες της σάρκας του αθώς μια φωνή δίχως σώμα τον καθοδηγεί στα οράματά του κατά τη διάρκεια της νάρκωσης. Ωραία πινελιά ήταν και η παρουσία τριών Sixes δίπλα του καθώς στο όνειρό του αναστήθηκε. 666? Χαριτωμένο.

Αυτό το επεισόδιο καταφέρνει ακόμα να συνοψίσει τον Baltar σε μια πρόταση, καθώς ο Adama τον "υπερασπίζεται" στη Roslyn: o Baltar, της λέει, δεν βλέπει τον εαυτό του ως εγκληματία, αλλά ως θύμα. Και είναι συγκλονιστικό το πόσο μπορεί αυτή η οπτική να στηριχτεί με λογικά (ή λογικοφανή) επιχειρήματα από το εισαγωγικό miniseries του Battlestar Galactica μέχρι και το χθεσινό επεισόδιο. Ο Baltar δεν είναι κακός με την αρχετυπική έννοια του όρου. Είναι απλά ένας παρανοϊκός τελειομανής, τόσο πολύ χαμένος μέσα στον εαυτό του που θέλει απλά να τα έχει καλά με όλους. Και το πιστεύει αληθινά οτι δεν είχε επιλογή από το να κάνει όσα έκανε- σε μια φανταστική στιγμή του επεισοδίου, ωρύεται για μια φωτογραφία στον Τοίχο των Θυμάτων, πως δε θα του έκανε ποτέ κακό γιατί είχε βαφτίσει το γιο του, ή κάτι τέτοιο. Πιστεύει αληθινά πως δεν έφταιγε σε τίποτα που το εν λόγω θύμα κατέληξε να είναι μια φωτογραφία σε εκείνο τον τοίχο. Στο όνειρό του στο teaser, όταν ξυπνάει αναγεννημένος ανάμεσα στις Sixes, η πρώτη του αντίδραση είναι ευχαρίστηση και ανακούφιση, όχι γιατί είναι ζωντανός, αλλά γιατί ως Cylon που νόμισε πως είναι, "δεν πρόδοσε κανέναν." Δεν ξέρω για εσάς, αλλά εγώ ανατρίχιασα. Τέτοια θαρραλέα και περίπλοκα πορτρέτα villains δε συναντάς κάθε μέρα, και βρίσκω πολύ ευχάριστο το οτι, κατά τα φαινόμενα, το φετινό closing arc της σεζόν θα επικεντρώνεται πάνω στη δίκη του Baltar.

Και μπορώ πριν κλείσω να αναφέρω και το πόσο απίστευτη ήταν η Mary McDonnell σε αυτό το επεισόδιο? Σκηνές σαν αυτές που μεταμορφώνεται από ήπια και forgiving σε έξαλλη και εκδικητική μέσα από ένα μικρούλη καγχασμό, μου θυμίζουν οτι είναι κρίμα κι άδικο να έχουμε τόσα επεισόδια που επιεκτρώνονται σε σαχλαμάρες και όχι ακόμα περισσότερα σενάρια γύρω από αυτήν και τον Adama.