Spoilers για τα τελευταία 3 επεισόδια Friday Night Lights.
Friday Night Lights 1x10 "It's Different For Girls"
Επιτέλους κατάφερα να πιάσω τη σειρά, και με μεγάλη μου ευχαρίστηση να διαπιστώσω οτι δεν έχει χάσει τίποτα από την αρχική γοητεία της. Το προ-Χριστουγεννιάτικο επεισόδιο με ικανοποίησε πλήρως παρά την εμφανή έλλειψη ταλέντου της Minka -Lyla- Kelly. Το βάρος του δράματος έπεφτε πάνω της, δυστυχώς, καθώς το επεισόδιο περιστρεφόταν γύρω από τις δυσκολίες που αντιμετωπίζει στην καθημερινότητά της χάρη στη σχέση της με τον Tim. Tα πάντα ήταν τόσο υπέροχα που ξέχναγα οτι στο επίκεντρο βρισκόταν μια ηθοποιός που δε μπορούσε να με πείσει για τίποτα. Ο Street όπως πάντα αρχοντικός, οι σκηνές πλήθους ποτέ υπερβολικές, το απαραίτητο empowerment του φινάλε δοσμένο με ρεαλισμό και δίχως νότες φεμινισμού για 14χρονα.
Friday Night Lights 1x11 "Nevermind"
Η επεισοδιάρα με την οποία μπήκε το 2007 είχε ακόμα περισσότερα άξια σχολιασμού. Ο Street τα ξαναβρίσκει με την Lyla και, αφού έχουν περάσει και οι δυο τους από χίλια κύματα, το βρίσκω απόλυτα πειστικό και συνάμα ικανοποιητικό. Η σταθερά έξοχη Connie Briton εδώ έχει την περισσότερη δουλειά από την αρχή της σειράς, καθώς πέραν των στιγμών στο σπίτι (όπου το χιούμορ συνδυάζεται άψογα με το πρόσωπο της ανήσυχης μητέρας, σε απόλυτο συγχρονισμό με την αντίστοιχη ερμηνεία του Klye Chandler) εδώ έχει περισσότερα να κάνει στο σχολείο, όπου στέλνει τον Riggins σε ένα απρόσμενο ταξίδι ανακάλυψης του φιλολόγου που κρύβει μέσα του. Όλα τα λεφτά όμως ήταν το στόρι του Matt και του πατέρα του, που καταφέρνει να δώσει ένα τεράστιο ζήτημα (τον πόλεμο στο Ιράκ) μέσα από μια αβάσταχτα προσωπική ματιά.
Friday Night Lights 1x12 "What To Do While You're Waiting"
Το κλείσιμο του έξοχου στόρι έρχεται στο προχθεσινό επεισόδιο, κατά το οποίο η σειρά παρουσιάζει με εξωγήινη σφαιρικότητα ένα τόσο αδύνατο πρόβλημα. Η εσωτερική πάλη του Matt καθώς αρνείται να θυμώσει στον πατέρα του (γιατί προσπαθεί) αλλά αδυνατεί να νιώσει ευχαριστημένος από αυτόν (γιατί δεν προσαρμόζεται) σε συνδυασμό με το στήριγμα που του προσφέρει η Julie, δίνουν μερικές από τις απαραίτητες στιγμές ανατριχίλας που προσφέρει σε εβδομαδιαία βάση η σειρά. Ένα τέτοιο αδύνατο ζήτημα παρατηρείται και στην περίπτωση του Street που μηνύει τον προπονητή ενώ ξέρει πως έχει άδικο. Ενώ μπορώ να δω την πλευρά της οικογένειάς του και του οικονομικού αδιεξόδου στο οποίο έχουν περιέλθει, δε μπορώ να πω πως αγγίχτηκα από τη σκηνή του φινάλε όπου ο Street με τον προπονητή του δίνουν τα χέρια. Πολύ δίκιο από τη μία πλευρά, πολύ άδικο από την άλλη, δεν ξέρω.
Στα μείον του επεισοδίου και η βεβιασμένη προσπάθεια των σεναριογράφων να μας πουλήσουν domestic drama για την Tyra και τη μητέρα της. Το στόρι όμως ήταν μια από τα ίδια, και καθόλου σωστά ζεσταμένο. Μετρώντας και τη βουτιά του Smash στα αναβολικά (αν και εκεί μάλλον το NBC πείραξε τη σειρά των επεισοδίων) είναι η δεύτερη φορά που η σειρά απαιτεί από το θεατή να νοιαστεί περισσότερο από όσο τον έχει προετοιμάσει. Μιλώντας για τον Smash, όμως, αυτό όμως που με ενθουσίασε στο επεισόδιο, απρόσμενα, ήταν το δικό του στόρι! Από τις σπάνιες φορές στην τηλεόραση που τίθεται σοβαρά το ζήτημα του κατά πόσο υπάρχουν περισσότερα σε ένα ζευγάρι από τη φυσική έλξη μεταξύ των δύο ατόμων. Συνήθως, όσο διαφορετικό κι αν δείχνει ένα ζευγάρι, το πρόβλημα αγνοείται επιδεικτικά προς χάριν της φωτογένειας. Αλλά, σε μια κίνηση που μου θύμισε τις δόξες της 2ης σεζόν του Gilmore Girls, ο Smash ανοίγει τον εαυτό του στην κοπέλα που του αρέσει κι αυτή πολύ απλά συνειδητοποιεί πως δεν έχει απολύτως τίποτα κοινό με αυτόν, πέραν του εμφανούς της θαυμασμού προς το άτομό του! Good stuff. Kαι τώρα τα play-offs!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου