Grey's Anatomy, Season 3, Episode 12

Spoilers και σχόλια για το χθεσινό Grey's Anatomy, μαζί με μια σύντομη λίστα λόγων για τους οποίους ο T.R. Knight πρέπει να βραβευθεί με Έμμυ τον ερχόμενο Σεπτέμβριο.

Αυτό, μάλιστα. Το επεισόδιο ήταν εξαιρετικό και σωστό σε κάθε του νότα, τόσο που retrospectively εξηγούσε τι στα κομμάτια παρακολουθούσαμε την προηγούμενη εβδομάδα. Αν μη τι άλλο δηλαδή, τώρα έχει λόγο ύπαρξης αυτό το set-up επεισόδιο, με κάθε στόρι να λύνεται αποτελεσματικά εδώ. Πριν ασχοληθώ με την κύρια πλοκή του επεισοδίου, θέλω να σταθώ μια στιγμή στα στιγμιότυπα της Meredith με τον Derek. To Grey's αρέσκεται στο να το κάνει σχετικά συχνά αυτού του είδους το recurring interlude, αν θέλετε, και κάθε φορά με διασκεδάζει αφάνταστα. Κάτι φαινομενικά απλό και ασήμαντο, καταλήγει διαμέσου αυτού του δίωρου επεισοδίου να είναι κάτι σαν το σφυγμομετρητή του κοινού καθώς το παρακολουθεί. Όλα ξεκινούν καλά, ως συνήθως, αλλά μετά τα πρωινά του δύο εραστών πάνε κατά διαόλου μαζί με κάθε τι άλλο στο Seattle Grace, για να φτάσουν στη γλυκιά νότα του τέλους που κατά ένα περίεργο και μαγικό τρόπο, δένει απόλυτα με το πικρό φινάλε.

Από όλα τα payoffs αυτού του επεισοδίου (και μου άρεσαν όλα- ηIzzie που κατάλαβε κάτι θεμελιώδες για τον εαυτό της, και βοήθησε τη Bailey να καταλάβει κι αυτή κάτι για το δικό της, η Meredith που δέχτηκε τον πατέρα της ως κομμάτι του κόσμου στον οποίον ζει κι αυτή, ο Mark που ξεπέρασε τον εαυτό του συμφωνώντας πως θα γινόταν χάλια πατέρας), εκείνο με τον George σαφώς ήταν το highlight. Για σειρά που διαδραματίζεται σε νοσοκομείο, το Grey's έχει ήδη αντισταθεί αρκετά σε gratuitous θανάτους συγγενών του βασικού καστ. Αργά ή γρήγορα κάποιος θα πέθαινε, φυσικά, και ο τρόπος που αυτό συμβαίνει σε αυτό το επεισόδιο ήταν heart-wrenching. O πατέρας του George δεν ήταν κάποιος χαρακτήρας στον οποίον δόθηκε υπερβολικό δραματικό βάρος πάνω στην ώρα για το θάνατό του, ούτε ένας προβληματικός πατέρας που εξιλεώθηκεπάνω στην ώρα για την έξοδό του- οι δραματουργικές ευκολίες τέτοιου τύπου μπορεί να συναντούνται στα άλλα δράματα του ABC, αλλά όχι σε αυτό. Ο πατέρας O'Malley ήταν αυτός που ήταν, από τότε που τον πρωτογνωρίσαμε στη δεύτερη σεζόν, μέχρι και την τελευταία του ανάσα. Χωρίς δραματικές εκρήξεις, χωρίς δραματουργικά retcons, η δεύτερη αυτή έξοδος σημαντικού χαρακτήρα του Grey's ήταν εξίσου αποτελεσματική με την πρώτη.

Ο T.R. Knight ως George φυσικά βοηθάει τα μέγιστα στο να πουλήσει η σειρά αυτό το θάνατο στο θεατή. Στέκεται δυνατός για τη μητέρα του, ενώ την ίδια στιγμή, όταν κανείς δεν κοιτάει, είναι κι εκείνος εξίσου αβοήθητος. Είναι πάντα αυστηρός απέναντι στα ανυπόφορα αδέρφια του, αλλά τα αγαπάει αρκετά ώστε να είναι απέναντί τους συμπονετικός στην κρίσιμη στιγμή, ένας ώμος να κλάψουν μιας και ως γιατρός -θα έπρεπε να- έχει μεγαλύτερη άνεση με το θάνατο. Το πρόσωπο του Knight είναι μαλακό από τον πόνο και σκληρό από την αποφασιστικότητα, την ίδια στιγμή. Και χαλαρώνει μόνο όταν ο George είναι βέβαιος πως μπορεί πλέον να αφεθεί, στη ζεστασιά της παρέας ενός ανθρώπου που ξέρει πώς αισθάνεται.

(Παρεμπιπτόντως, ξέραμε οτι η Cristina είχε χάσει τον πατέρα της? Αν όχι, ένα ακόμα μπράβο στην Shonda & Co. για το πόσο υπέροχος ήταν ο συγχρονισμός αυτής της αποκάλυψης. Σε κάτι παρεμφερές, ξέραμε οτι η Addison είχε κάνει έκτρωση? Και πάλι, δε θυμάμαι κάτι τέτοιο. Κοιτώντας πίσω, αυτή η γνώση κάνει τις μισές φετινές σκηνές τις να μοιάζουν ακόμα συγκλονιστικότερες. Είχε κάνει έκτρωση και αναγκάστηκε να ξεγεννήσει ένα νεκρό μωρό νωρίτερα στη σεζόν? Powerful stuff. Και πάλι, η δύναμη πηγάζει από το πώς αυτές οι μικρές προσωπικές τραγωδίες χρησιμοποιούνται στη δραματουργία. Πώς θα μπορέσω ξανά να παρακολουθήσω κάποιο ανόητο διδακτικό abortion special επεισόδιο οποιασδήποτε σειράς μετά από τον τρόπο που η έκτρωση έπαιξε εδώ τόσο υπόγεια και αποτελεσματικά? Έτσι χτίζεις χαρακτήρες.)

Έλεγα πόσο πολύ μου άρεσε ο T.R. σε αυτό το επεισόδιο. Υπάρχει σαφώς κι άλλη μία πτυχή σε όλο αυτό, που όσο κι αν θέλω δε μπορώ να αγνοώ πλέον. Η υπόθεση με τον καυγά του Isiah Washington με τον Patrick Dempsey κατά τη διάρκεια του οποίου ο Isiah αποκάλεσε τον T.R. Knight faggot, είναι δυστυχώς γνωστή εδώ και καιρό. Η αναζωπύρωση του θέματος την περασμένη εβδομάδα* με έκανε να ξαναδώ τις σκηνές των δύο ηθοποιών με άλλο μάτι, και το πώς καταφέρνει ο Knight να συνεχίζει να πείθει για τη φιλία του με τον Dr. Burke όταν ξεκάθαρα μισεί τον ηθοποιό τον υποδύεται, είναι κάτι το συνεχιζόμενα αξιοσημείωτο. Φοβάμαι πάντως οτι οι μέρες του Washington στη σειρά είναι πλέον μετρημένες, και κρίμα γιατί ο Burke είναι ένας συναρπαστικός χαρακτήρας, με μια εξίσου συναρπαστική σχέση και στενή φιλία με πολλούς χαρακτήρες.

* κους κους mode: Στα παρασκήνια της βράβευσης της σειράς με Χρυσή Σφαίρα τη Δευτέρα, ο Washington άρπαξε το μικρόφωνο και δήλωσε επί λέξη πως δεν αποκάλεσε ποτέ του τον T.R. "faggot". Η χρήση της λέξης άφησε τους πάντες εντελώς αμήχανους, με την Katherine Heigl να δηλώνει την επόμενη μέρα πως "ο Isiah πρέπει απλώς να σταματήσει να μιλάει. Πραγματικά.", τον Knight να βγαίνει σε πρωινάδικο για να επιβεβαιώσει πως ο Washington ψεύδεται και πως το να συνεχίζεινα χρησιμοποιεί αυτή τη λέξη δεν κάνει κανένα καλό σε κανέναν, αρμόδιους της GLAAD να εκφράζουν την οργή τους για τον ηθοποιό, και το ίδιο το ABC να παραδέχεται πως μετά το αρχικό περιστατικό πίστεψαν πως τα πράγματα θα κυλούσαν ομαλά αλλά πως τώρα θα πρέπει να λάβουν αμέσως μέτρα. Yikes. Ο Washington τα έχει σκατώσει τόσο άσχημα που αν σε αυτό το σημείο προσλάμβανε τον Mel Gibson για υπεύθυνο των δημοσίων σχέσεών του, θα ήταν bright spot.