Grey's Anatomy, Season 3, Episode 17

Spoilers και σχόλια για το κλείσιμο του 3-part story arc του Grey's Anatomy.


Δεν είμαι σίγουρος οτι το επεισόδιο μπορεί να θεωρηθεί απόλυτα πετυχημένο για μένα, από τη στιγμή που οτιδήποτε συνέβαινε στη Meredith δεν κατάφερε να με αγγίξει, η συνάντηση με τη μητέρα της ήταν απλώς τυπικά συγκινητική, αλλά στο τελευταίο πλάνο (δηλαδή το μοναδικό σημείο του επεισοδίου που δεν είχε τίποτα να κάνει με την κεντρική πλοκή) βούρκωσα. Τι να πω, μου έχει κάνει πολύ μεγάλη ζημιά ο Denny, και η εικόνα του δίπλα στην Izzie μου θύμισε πόσο πολύ με είχε καταστρέψει το φινάλε τους.

Και δεν είναι καν οτι πολυγουστάρω την Izzie αυτή τη στιγμή. Όχι, όχι, ήταν 100% Denny το δάκρυ της τελευταίας σκηνής. Διότι ακόμα δε μπορώ να της συγχωρήσω αυτό που είπε στο τέλος του προηγούμενου επεισοδίου για την Callie (O'Malley), και όσο κι αν αυτό που πήγε να της πει η φρέσκια σύζυγος του George ήταν απαράδεκτο, δε μπορούσα παρά να αισθάνομαι πως κάπου, το άξιζε. Μέχρι φυσικά που είδα τον Denny να την αισθάνεται και αυτή να τον αισθάνεται, και την κάμερα να κάνει κύκλους από γύρω τους, και να κλείνουν τα μάτια και να ψιθυρίζουν ο ένας το όνομα του άλλου, και ξέχασα και την Callie, ξέχασα και τον O'Malley, ξέχασα και ακόμα και τη Meredith. Α ρε Denny!

Speaking of Meredith, λοιπόν. Το επεισόδιο αυτό έπαιξε όπως ακριβώς περίμενα να παίξει από την προηγούμενη εβδομάδα, με τη μεταθανάτια εμπειρία της πρωταγωνίστριας να είναι περισσότερο η αφορμή για focus πάνω στο υπόλοιπο καστ. Δε νοιάστηκα για όλους όσο θα ήθελα, πιθανώς πλην του Derek κι αυτό διότι ο Patrick Dempsey ήταν και πάλι συγκλονιστικός. Αν είναι δυνατόν! Ο Patrick Dempsey, people! Η actual μεταθανάτια εμπειρία είχε τις στιγμές της, αλλά όπως έγραψα και παραπάνω δεν κατάφερε να μου αποσπάσει το κάτι παραπάνω, συναισθηματικά, ενώ νομίζω πως στόχευσε στο να το κάνει.

Και τελικά όντως πέθανε η Grey, είδατε? Μου άρεσε πολύ η Kate Burton και λυπάμαι που φεύγει, αλλά νιώθω πως ο χαρακτήρας της ολοκλήρωσε ικανοποιητικά το ταξίδι του. Το καλύτερο στοιχείο των ιστοριών της Shonda είναι το οτι έχει μια σαφή εικόνα για το τι θέλει να πει με τον κάθε χαρακτήρα, και γνωρίζοντας τι θέλει να κάνει με την Ellis είχε την ευκαιρία νωρίτερα να της δώσει μια μέρα με την κόρη της. Και, κοιτώντας το retrospectively, εκτιμώ ακόμη περισσότερο το οτι δεν της φέρθηκε με το γάντι. Δεν την μαλάκωσε ως χαρακτήρα απλά και μόνο για να μας αποχαιρετήσει χωρίς κακό αίμα. Περισσότερο όμως από τον αποχαιρετισμό της Ellis με την κόρη της, με συγκίνησε το τελευταίο αντίο που της είπε ο Richard. Πριν 3 επεισόδια, οι δυο τους είχαν μοιραστεί πιθανότατα την καλύτερη σκηνή της φετινής σεζόν, και χαίρομαι που η Shonda αφήνει τον αγαπημένο της Ellis να γράψει τον επίλογό της στη σειρά.

Και η Addison? H Addison κανονικά θα πρέπει να γίνει θέμα ξεχωριστού ποστ (και του χρόνου τέτοια εποχή, μάλλον θα είναι), ένα που να αναλύει τις προοπτικές της ως χαρακτήρα τώρα που θα φύγει για το δικό της spin-off. Μου αρέσει πολύ η χημεία της με τον Mark και θέλω πολύ να δω πώς θα παίξει το επερχόμενο δίμηνό τους, ειδικά σε σχέση με το προτεινόμενο spin-off. Ο Mark θα την ακολουθήσει εκεί, ή θα μείνει στο Seattle Grace? Ό,τι κι αν αποφασίσουν οι παραγωγοί, αυτές οι 60 μέρες είναι μια βολικότατη χρονική προθεσμία, που τοποθετούν την απόφαση της Addison ακριβώς πάνω στο τέλος της σεζόν, όταν και θα μάθουμε υπό ποιες συνθήκες θα φύγει από τη σειρά. Είχα ήδη υποψιαστεί πως το ερωτικό τρίγωνο-τετράγωνο αυτής της σεζόν θα περιστρεφόταν γύρω από αυτήν, αλλά τώρα με το προτεινόμενο spin-off και τη διορία που επέβαλε στον Mark, τα πράγματα μόλις έγιναν ακόμα πιο ενδιαφέροντα.