House: The Secret

Huge spoilers για το πρόσφατο ratings monster hit επεισόδιο της σειράς.

Μόλις χθες έγραφε οτι η σειρά είχε αρχίσει να με κουράζει, καθώς ακόμα και στα arc επεισόδιά της, δεν υπήρχε η παραμικρή διάθεση για να αλλάξει τίποτα στη φόρμα των ιστοριών ή στο χαρακτήρα του House. Για το 'One Day, One Room', όμως, κανείς δε μπορεί να ισχυριστεί οτι ο David Shore και το συγγραφικό τιμ του δεν προσπαθούν. Πέτυχαν όμως τίποτα με αυτό το Very Special Επεισόδιο?

Θα δείξει. Δεν έχω κάποια καλύτερη απάντηση αυτή τη στιγμή. Η πρώτη μου αντίδραση μετά το φινάλε, ήταν πως είδα ένα από τα πιο ξεχωριστά επεισόδια της σειράς, όμως μια σύντομη βόλτα στο internet έδειξε προς μεγάλη μου έκπληξη οτι το επεισόδιο μίσησαν άπαντες. Wow. Η αλήθεια είναι οτι η κακοποίηση ανηλίκου ως δραματουργικό όχημα δεν είναι και η πλέον πρωτότυπη οδός, αλλά από την άλλη δε με ξενίζει δεδομένου του χαρακτήρα του House. Η ευκολία θα ήταν να μαθαίναμε αυτή την πληροφορία νωρίς στην πρώτη σεζόν ως παράκαμψη των σεναριογράφων στην ανάπτυξη χαρακτήρα. Αλλά με τον House πλήρως ανεπτυγμένο (σε σημείο μάλιστα που να αρνείται πεισματικά να αλλάξει), και με κάθε πιθανή πτυχή του χαρακτήρα του να έχει εξερευνηθεί διαμέσου των 3 σεζόν της σειράς, δε θεωρώ φτηνή λύση μια τέτοια αποκάλυψη από την πλευρά του. Από μόνη της δε θα αρκούσε στο να εξηγήσει έναν τόσο στριφνό χαρακτήρα, αλλά εδώ ουσιαστικά πλαισιώνει (και επιβεβαιώνει, υπό μια ερμηνεία) όσα ήδη γνωρίζαμε γι'αυτόν.

Και ο τρόπος με τον οποίο συνέβη? Με κάλυψε απόλυτα. O πάντα καθηλωτικός Hugh Laurie βρίσκει απέναντί του την άγνωστη Katheryn Winnick και παίζουν ο ένας τον άλλον σα μια παρτίδα σκάκι. Ποιος θα παραιτηθεί πρώτος. Οι σκηνές τους με μαγνήτισαν και ως το τέλος είχα πειστεί απόλυτα οτι ο House θα έλεγε το μυστικό του σε αυτή την κοπέλα, από όλους τους ανθρώπους. Οι δυο πληγμένοι χαρακτήρες αλληλοψυχαναλύθηκαν σε βαθμό που ο House ποτέ δεν επέτρεψε σε άλλον να το κάνει, ίσως επειδή η προσέγγιση της Eve δεν είχε σα στόχο την εξερεύνηση του ερημίτη γιατρού, επειδή δεν τον είδε σαν πειραματόζωο όπως όλοι οι άλλοι γύρω του-- ήταν μόνο μια σιωπηλή κραυγή απελπισίας από ένα θύμα προς ένα άλλο, στην προσπάθειά της να κατανοήσει αυτό που της συνέβη, να το δεχτεί, ώστε ήρεμη μετά να μπορεί να συνεχίσει τη ζωή της. Σε μια σκηνή προς το τέλος, ο House την ρωτάει γιατί διάλεξε αυτόν, κι εκείνη απαντάει "You looked hurt, too." Κοιτώντας τα ζωγραφισμένα με θλίψη και πόνο πρόσωπα των δύο ηθοποιών δε θα μπορούσα ποτέ να το αμφισβητήσω.

Με το στόρι της Cameron προσωπικά δεν κατάλαβα καν σε τι στόχευε ο Shore, οπότε το καταχωρώ ως ένα τεράστιο χάσιμο χρόνου. Σε κάθε περίπτωση όμως, μου ήταν ιδιαίτερα ευχάριστο να βλέπω τον House να κάνει κάτι άλλο εκτός από το να προσπαθεί να σώζει ζωές, με την κυριολεκτική έννοια. Οι σκηνές στην κλινική ήταν αστείες, και η εξέλιξη του επεισοδίου απρόβλεπτη. Και αν και θα μου πάρει κάποια προσπάθεια για να καταλάβω για ποιο λόγο χτυπιούνται οι πάντες γι'αυτό το επεισόδιο λες και ήταν η καταστροφή του κόσμου, αυτό που με νοιάζει περισσότερο είναι το οτι κατάφερε να μου αναζωογονήσει το ενδιαφέρον για μια σειρά που είχε αρχίσει να με κουράζει.