Team O.C.

Spoilers για το #4 από το τέλος επεισόδιο O.C., καθώς η Team Frank αντιμετωπίζει την Team Bullet με υπέροχα αποτελέσματα...

The O.C. 4x13 "The Case of the Franks"
Τώρα, αυτό μπορεί και να ήταν ένα από τα καλύτερα επεισόδια στην ιστορία της σειράς. Έκλεισε τόσα storylines με τόσο γλυκό τρόπο που ειλικρινά απορώ γιατί δεν ήταν το series finale. Για το θέσω αλλιώς, τι καλύτερο μπορεί να συμβεί στο series finale? Σπιρτόζικοι διάλογοι, με τις αγαπημένες meta πινελιές (με τον Seth να σχολιάζει πόσο αδύναμο twist θα ήταν αν τα έφτιαχνε με την Taylor), τις αναφορές σε προβληματικά κομμάτια της μυθολογίας (το "And yes, I'm counting the Zach days because, come on, who were we kidding?" του Seth) και ουκ ολίγα digs προς τις αδυναμίες των χαρακτήρων: "I forgot what we were dealing with here. Atwoods in Valentine's Day.", κλαίει τη μοίρα της η Taylor αν και ο Frank δεν τα κατάφερε κι άσχημα εν τέλει (περισσότερα γι'αυτό σε μισό λεπτό).

Κι όσο κι αν η κεντρική τετράδα είναι οι αληθινοί πρωταγωνιστές της σειράς, σε αυτό το επεισόδιο οι 20άρηδες απλώς ήταν βοηθητικοί χαρακτήρες καθώς οι ενήλικες πέρασαν σε πρώτη μοίρα. Με δεδομένο πως τα πάντα έμοιαζαν από το προηγούμενο επεισόδιο να βαδίζουν σε σωστό δρόμο, το μοναδικό thread που είχε ξεμείνει ήταν αυτό του διλήμματος της Julie ανάμεσα στον Bullet και τον Frank. Ο πατέρας του Ryan δεν έχει αναπτυχθεί ιδιαίτερα ως χαρακτήρας, αλλά η Melinda Clarke μου πουλάει την αγάπη της γι'αυτόν, οπότε πάω πάσο. Από την άλλη, η σχέση του Bullet με την Kaitlin είναι φανταστικά γραμμένη και παιγμένη, και η αφοσίωση της Julie στα αισθήματα της μίας κόρης που της έχει απομείνει είναι εμφανής. (όταν αποχαιρετώντας τον Frank του είπε οτι μόνο η Kaitlin της έχει μείνει, ένιωσα κάτι μικρό να σπάει μέσα μου...) Ήμουν πολύ περίεργος να δω πώς θα εξελισσόταν αυτό το ερωτικό τρίγωνο, αλλά αυτό που είδα δεν το περίμενα! Καταδίωξη με λιμουζίνες?! Ήταν εφευρετικό, ήταν σαχλό, ήταν ευχάριστο, ήταν ρομαντικό, ήταν cheesy, ήταν πολύ απλά σωστό. Το στόρι αυτό έκλεισε με όλες τις σωστές νότες και, όπως είπε και ο Bullet (ή μήπως ήταν ο Humphrey Bogart? Δεν είμαι σίγουρος!) αποτελεί και την αρχή μιας υπέροχης φιλίας...

Αυτά όλα δε μειώνουν καθόλου την ιστορία της Kirsten. Φυσικά ήταν εμφανές τι είχε συμβεί από το πρώτο κιόλας flashback της, αλλά με εξέπληξε οτι το ίδιο το γεγονός δεν δηλώθηκε ποτέ ευθέως μέσα στο επεισόδιο. Subtlety στην οποία το O.C. δεν μας έχει ακριβώς συνηθίσει, αλλά there you have it. Οι ηθοποιοί στα flashbacks είχαν πιάσει το ύφος των χαρακτήρων που υποδύονταν, κάτι απαραίτητο για να απολαύσουμε την origin ιστορίας ενός ζευγαριού σαν αυτό της Kirsten και του Sandy.

Δε βαριέμαι να το λέω: Δεν το πιστεύω πόσο καλό είναι φέτος το O.C., και δεν το πιστεύω οτι έχουμε ακόμα μόνο τρία επεισόδια!