Σύντομα σχόλια για την τελευταία Veronica Mars, μέρος 2 από 6 για το νέο μυστήριο.
Σαφής βελτίωση πάνω στο περασμένο επεισόδιο, όχι τόσο στον τομέα του μεγάλου μυστηρίου, αλλά σε οτιδήποτε άλλο. Για τη δολοφονία του O'Dell ακόμα δεν γνωρίζουμε πολλά πράγματα πέραν του οτι το αυτοκίνητο της γυναίκας του μάλλον βρισκόταν στο πανεπιστήμιο λίγο πριν αυτός πεθάνει (μπορεί κάλλιστα να γύρισε με αυτό όταν την επισκέφτηκε στο ξενοδοχείο) καθώς και οτι η μεγάλη αποκάλυψη θα έρθει από το Weevil. Διότι seriously, όταν δυο λεπτά πριν το τέλος του επεισοδίου έρχεται ο Eli με γελαστό ύφος και λέει "Α, δε θα πιστέψεις τι θυμήθηκα για εκείνο το βράδυ, χαχα" και η Veronica τον ξεχνάει για κάποιον ασήμαντο λόγο, ε τότε duh.
To μυστήριο της εβδομάδας όμως με κέρδισε απόλυτα. Ακόμα δεν είμαι πεπεισμένος οτι η σειρά θα μπορέσει να λειτουργήσει στα τελευταία 5 επεισόδια όπου θα έχουμε αποκλειστικά Μυστήρια της Εβδομάδας, αλλά αν αυτό εδώ ήταν έστω μια ένδειξη, δε θα έπρεπε να ανησηχώ. Η Diane Ruggiero είναι καλύτερη και από τον ίδιο τον Rob Thomas όταν η ιστορία κρέμεται αποκλειστικά σε διαλόγους και χαρακτήρες, και η ικανότητά της εδώ έλαμψε. Το πιο αστείο επεισόδιο της σειράς εδώ και πάαααρα πολύ καιρό (η σκηνή με τον Keith και τον Lamb στο φανάρι με πέθανε!), και ταυτόχρονα οι guest χαρακτήρες ήταν τόσο καλογραμμένοι που προλαβαίναμε να ταυτιστούμε προτού αρχίσουν τα δραματικά όργανα. Αν ο θεατής δε νοιαστεί για τον Max και την Wendy τότε αυτή είναι μια βαρετή ιστορία ενός geek που ερωτεύτηκε μια πόρνη, big whoop. Όμως όχι μόνο με βρήκα να χαίρομαι για τους δυο τους όταν τα πράγματα έδειξαν να πηγαίνουν καλά, αλλά ψιλο-καταπλακώθηκα στο κυνικότατο φινάλε. Πολύ πιο κυνικό από το να μας έλεγε οτι η κοπέλα τον εξαπατούσε, αυτό το κλείσιμο παρουσίασε μια αληθινή αγάπη και -με τις καλύτερες επιρροές από πένες σαν του Patrick Marber- μας είπε οτι πολύ απλά δεν είναι δυνατόν να αναπνεύσει. Τη στιγμή που ο Max πλήρωσε τη Veronica με $1 bills, ένιωσα κάτι να κάθεται πάνω στην καρδιά μου.
Το ελαφρώς βεβιασμένο angst της σχέσης της Veronica και του Logan έχει αρχίσει να με κουράζει, αλλά όταν η Ruggiero επηρεάζεται από αριστουργήματα σαν το "Closer" και ταυτόχρονα υποβαθμίζει την σκηνή-σημαία της κινηματογραφικής faux αισιοδοξίας (Lester Burnham, stay dead, κι εσύ και η σακούλα σου), τότε εγώ είμαι ένας χαρούμενος άνθρωπος. Κι εις ανώτερα, απλά να μην ξεχνιόμαστε κιόλας, Rob: 4 κεφάλαια έχουμε ακόμα, ας εντείνουμε κάπως τη διαδικασία...
Είμαι από αυτούς που βρήκαν το geek-pro plot βαρετό... Σχεδόν μου χάλασε το επεισόδιο. Αλλά το φινάλε, το οποίο θα το χαρακτήριζα πολύ ρεαλιστικό μέσα στον κυνισμό του, έφτιαξε κάπως την κατάσταση.
ΑπάντησηΔιαγραφήΑπό την άλλη δεν με χάλασε καθόλου το συνεχιζόμενο ρομάντζο επιπέδου... σαπουνόπερας μεταξύ V και Logan, αλλά έβαλε και το χεράκι του ο κύριος Leonard Cohen (έστω, η φωνή του) σε αυτό το επεισόδιο.
Το μόνο που με προβληματίζει είναι ότι πάλι δεν είδαμε τίποτα ιδιαίτερο από πλευράς main plot (χμμ, main sub-plot? main-arc-plot... ah, forget it).
Όντως 4 επεισόδια μείνανε, κάποια στιγμή πρέπει να αρχίσουν να αναπτύσουν το μυστήριο της δολοφονίας του Dean, έστω και αν είναι μόνο με red herrings για αρχή.
Δεν το πιστεύω οτι ξέχασα να αναφέρω τη σκηνή με το "A Thousand Kisses Deep". Είχα ψιλοχαζέψει παρακολουθώντας τη-- κάτι η ζεστή φωνή του Cohen, κάτι ο τρόπος που οι Kristen Bell και Jason Dohring παίζουν ο ένας απέναντι στον άλλο σε αυτά τα ερωτικά one-on-one... Απίθανη σκηνή, απίθανη.
ΑπάντησηΔιαγραφή