24: We have a mole!

Δυο λόγια για το τελευταίο, καραπρωτότυπο 24.

Είναι περίεργο, ακόμα και στις δυνατότερες σεζόν του 24 αυτά τα μεσαία επεισόδια είναι συνήθως τα πιο βαρετά της χρονιάς. Φέτος όμως η κοιλιά μετά το opening miniseries ήταν τόσο μεγάλη, που οι προβλέψιμες εξελίξεις της μέσης μοιάζουν όαση. Παραμένουν προβλέψιμες, παρ'όλ'αυτά.

Την προηγούμενη εβδομάδα έγραφα πώς οι supporting χαρακτήρες μπορεί και να σώσουν τη σειρά, αλλά εδώ τα πράγματα άρχισαν ήδη να χαλάνε. Καταρχάς οι Logans ήταν Μ.Ι.Α. και φοβάμαι την πιθανότητα να μην αναφερθούν ξανά, παρά να μας πουν off screen οτι ο Logan πέθανε. Σαν την Audrey ένα πράγμα. By the way, πέθανε η Audrey? So random!

Ο αντιπρόεδρος έχει κάθε προοπτική να εξελιχθεί σε "love to hate" κάθαρμα, αλλά εδώ φτάνει σε τέτοια επίπεδα παραλογισμού, που αυτή η αρετή κινδυνεύει να χαθεί, αν δεν έχει χαθεί ήδη για πολλούς θεατές. Επιπλέον... το πολιτικό κατεστημένο τρέχει να εμπλακεί σε έναν άδικο και ανήθικο εκδικητικό πόλεμο τη στιγμή που βγάζει από τη μέση τον πρόεδρο Palmer? Εμ, δεν έχουμε ξαναδεί το ίδιο ακριβώς σενάριο στη 2η σεζόν? Right down to the names?

Και μην αρχίσω καν με τις ιστορίες στη CTU. Όχι, να αρχίσω. Εξαιρώντας την ιδιοφυή σκηνή με το φιλί της Chloe και του Morris (που ούρλιαζε οτι ο Fury την πέταξε σαν ωραίο πιθανό αστείο και απλά την χώσανε στο σενάριο χωρίς να δένει με τίποτα), οτιδήποτε άλλο ήταν ξανα-ξανα-ξανα-ζεσταμένο φαγητό. Η Nadia αποκαλύπτεται και καλά ως mole -κάτι που προφανώς δεν είναι- σε μια διπλή "ανατροπή" που ήταν επίπονα προφανής από την πρώτη στιγμή που ο Milo τη φλέρταρε. Και δε θα με πείραζε αν πήγαινε για λίγο, αλλά εδώ το τραβάνε για τουλάχιστον άλλο ένα επεισόδια, άρα θεωρούν πως όταν έρθει, θα είναι legitimate ανατροπή! Και ο Doyle? Είναι τόσο απίστευτα προφανής ως ο πραγματικός mole, που θέλω να ελπίζω πως τελικά δεν θα είναι, αλλιώς θα χάσω πολύ μεγάλο μέρος της πίστης μου στις ικανότητες των showrunners του 24.

Τουλάχιστον δεν ήταν βαρετό, όπως μεγάλο ποσοστό των επεισοδίων που έχουν προηγηθεί.