Battlestar Galactica: SEASON 3 FINALE

Γι'αυτό βλέπω τηλεόραση!

(Mega-post with mega-spoilers ahead. Beware!)

Δεν ξέρω τι να πρωτοσχολιάσω από αυτό το φινάλε. Το κεφάλι μου ακόμα γυρίζει από την ποσότητα και μόνο των plot threads που είτε απαντήθηκαν, είτε αναστήθηκαν, είτε άνοιξαν ακόμη περισσότερο σε αυτά τα 45 λεπτά. Αν και πριν τα πάρουμε ένα-ένα, πρέπει να πω πως η απόφαση του SciFi να προβάλει το φινάλε στα δύο ήταν λάθος. Φυσικά δεν είναι κάτι καινούριο, πάντα έτσι κάνει, αλλά αυτή τη φορά είχε σαν αποτέλεσμα να φύγει ένα κομμάτι της απόλαυσής μου (και φαντάζομαι πολλών άλλων θεατών). Από την προηγούμενη εβδομάδα ήταν προφανές οτι οι Tigh, Anders και Tory ήταν 3 από τους 5 Cylons και με 7 μέρες στο ενδιάμεσο, αυτό το "σοκ" είχε όλο το χρόνο να αναλυθεί σε σημείο που να μην αποτελεί πλέον σοκ, όσο φανταστική κι αν ήταν η εκτέλεση. Συνυπολογίστε σε αυτά και τη βεβαιότητα πολλών από 3 εβδομάδες πριν, οτι η Kara πέρασε από το Μάτι και βρέθηκε στη Γη, και έχουμε εν τέλει ένα ελαφρώς προβλέψιμο φινάλε.

So-- who frakking cares. Ήταν ΑΠΙΣΤΕΥΤΟ. Όπως είπα και πάνω-πάνω, επεισόδια σαν αυτά μου θυμίζουν για ποιο λόγο αγαπώ τόσο πολύ αυτό το μέσο. Αν δεν ήταν αυτό το επεισόδιο μια ιδανική χρήση όλων των δυνατοτήτων που προσφέρει ως μέσο η τηλεόραση, τότε δεν ξέρω τι είναι. Storylines κορυφώνονται την ίδια στιγμή και οδηγούν σε μια ανατριχιαστική κλιμάκωση, όσο κι αν κάποιος την είχε δει να έρχεται. Χρειαζόταν σωστή ανάπτυξη χαρακτήρων και χτίσιμο για πολλά επεισόδια προκειμένου να έχει το κατάλληλο impact μια τέτοια εξέλιξη, και το Galactica παίρνει άριστα σε αυτούς τομείς.

Και στο φινάλε? Τι ήταν πιο jaw-dropping, η επιστροφή της Kara, το βλέμμα κατανόησης ανάμεσα στον Tigh και την Tory, το ξέσπασμα του Lee ενώ έδινε τη μαρτυρία του, η θέα της ΓΗΣ? Και το πιο φοβερό μέσα σε όλα αυτά είναι πως κανένα από τα ongoing storylines δεν έχει φτάσει στην κατάληξή του. Σίγουρα, πάθαμε όλοι πολλαπλά σοκ καθώς ερχόταν η μία απολάλυψη μετά την άλλη, αλλά ήταν μόνο αυτό: αποκαλύψεις! Φανταστείτε όταν έρθουν και οι εξελίξεις τι έχει να γίνει... Πάμε να ρίξουμε μια ματιά σε κάθε ένα από τα threads.


H δίκη του Baltar. Ξεκινώ από αυτό για διάφορους λόγους. Ήταν το "A" story, έφτασε σε καθαρό κλείσιμο (αλλά γεννώντας κατά πάσα πιθανότητα κάτι νέο), και, ΟΚ, ήταν το μόνο από το οποίο έχω παράπονα. Όχι ο Romo-- αυτόν εν τέλει τον συμπάθησα. Και η αποκάλυψή του οτι δεν ήταν πραγματικά κουτσός είχε έναν winky τόνο αδερλφοσύνης προς τον Lee, οπότε και η έξοδός του του έδωσε πόντους. Το πρόβλημά μου ήταν η γενικότερη εκτέλεση των σκηνών του δικαστηρίου που έμοιαζαν βασικά ένας τομέας στον οποίο οι συγγραφείς του Galactica ένιωθαν ιδιαίτερα άβολα. Ήταν σα να αναπαρήγαγαν όσα είχαν μάθει για το δικαστικό σύστημα από σκηνές δικαστηρίου σε άλλες σειρές. Ο τρόπος που παρουσιάστηκε η κατηγορία κατά του Baltar ήταν ελλιπής, μαρτυρίες θα έπρεπε να έχουν διαγραφεί (ο Gaeta επιχείρησε να δολοφονήσει τον Baltar! Θα περίμενε κανείς πως μια αλεπού σαν τον Lampkin θα το χρησιμοποιούσε για να καταστήσει άχρηστες τις όποιες μαρτυρίες του Gaeta.) και η κατήγορος θα έπρεπε να έχει χεστεί στις ενστάσεις όσο ο Lee Adama έκανε βασικά το case της υπεράσπισης από το witness stand.

Αλλά ξεπερνώντας τις τεχνικότητες, η δίκη έκλεισε με τρόπο που δεν περίμενα. Δεν αναφέρομαι στην αθώωση, αλλά στο πώς αυτή επήλθε, μέσω της ανάπτυξης από τον Lee μιας αποστομωτικής επιχειρηματολογίας υπέρ του κατηγορούμενου. Έχουν γίνει και στο παρελθόν αναφορές για τη μεσσιανική διάσταση του Baltar, και ο Moore δείνει να τις απολαμβάνει καθώς συνεχίζει να προσθέτει στοιχεία που τις επιβεβαιώνουν. Εδώ, πέραν των αμαρτιών που ο Baltar σήκωσε στην πλάτη του στο παρελθόν (θυσιάζοντας τον εαυτό του, ουσιαστικά, προκειμένουν να μην αφανιστεί το γένος του ανθρώπου στη New Caprica) ο Lee υποδεικνύει πως ο πρώην πρόεδρος φορτώνεται αυτή τη στιγμή και τις ενοχές ολόκληρης της ανθρωπότητας που επιβίωσε. Wow. Δεν ξέρω για εσάς, αλλά δε θα ήθελα να είμαι ο Baltar αυτή τη στιγμή.

Τι αφήνει πίσω του αυτό το storyline? Μια σαφή ρήξη μεταξύ του Adama και της Roslin (για τους οποίους το επεισόδιο ξεκίνησε με μια τυπικά υπέροχη intimate σκηνή μεταξύ των δυο τους) που δε μπορώ να περιμένω να δω πώς θα παίξει, δεδομένου και του καρκίνου της προέδρου που επέστρεψε δριμύτερος. Τελικά είναι μάλλον γραφτό της να οδηγήσει την ανθρωπότητα στη λύτρωση αλλά η ίδια να μην τη δει ποτέ, όπως ήταν widely speculated πίσω στην πρώτη σεζόν. Και ακόμα, η "απαγωγή" του Baltar από ανθρώπους που τον βλέπουν πράγματι ως σωτήρα, ως εκλεκτό. Προετοιμάζεται άραγε ένα νέο status γι'αυτόν, κάτι σαν υποκινητής ενός underground κινήματος των χαμηλότερων στρωμάτων? Θα ήθελα πάρα πολύ να δω τη σειρά να δοκιμάζει έναν τέτοιου είδους κοινωνικό σχολιασμό με την ένταση και το focus που έριξε και στο πολιτικό aspect της αμερικάνικης πολιτικής στις αρχές της 3ης σεζόν.


The Final Five. Heh. Εδώ σας θέλω. Καταρχάς ήταν απίθανο το οτι αποκαλύφθηκαν μια κι έξω 4 από τα 5 τελευταία μοντέλα. Αφήστε άλλους να σέρνονται-- Ron Moore means business! Η σκηνή της συνάντησής τους (γεμάτη με άβολα βλέμματα αμηχανίας και δυσκολίας αποδοχής της πραγματικότητας), οι σκηνές που οδήγησαν στην αποκάλυψη (όπου σταδιακά κι επίπονα συνειδητοποιούσαν τι είναι, ταυτόχρονα με τον θεατή), γενικά όλος ο χειρισμός αυτής της μαζικής ανατροπής ήταν υποδειγματικός. Ουσιαστικά είδαμε την αντίστροφη όψη της αντίστοιχης αποκάλυψης από την πρώτη σεζόν, όταν μάθαμε τότε με το καλημέρα την αλήθεια για τη Sharon. Εδώ ο θεατής μαθαίνει την αλήθεια μαζί με τους 4, και δεν πιστεύει στα μάτια του, όπως κι αυτοί αρνούνται να το δεχτούν στην αρχή.

Τα λόγια του Tigh ακόμα ηχούν στα αυτιά μου: "My name is Saul Tigh. I am an officer in the Colonial fleet. Whatever else I am, whatever else it means, that's the man I want to be. And if I die today, that's the man I'll be." Mιλάμε για ανατριχίλες. Ανατριχίλες! Αυτό που έλεγα πριν για τις δυνατότητες του serialized storytelling? Νά'το. Η μνημειώδης κοσμική ειρωνία, το ανεπανάληπτο δράμα του μαχητή, επαναστάση, στρατιώτη Saul Tigh καθώς ανακαλύπτει οτι είναι αυτό που αντιμαχόταν σε όλη του τη ζωή-- χαίρομαι αφάνταστα όταν σειρές δοκιμάζουν να πουν τέτοιες ιστορίες γιατί χρησιμοποιούν σε όλο τους το extent τα περιθώρια που διαθέτει το μέσο. Δε θα ήταν υπερβολή αν έλεγε κάποιος αυτή τη στιγμή πως η σεζόν άνοιξε με τον Tigh ως πιο συγκλονιστικό και τραγικό χαρακτήρα, και κλείνει με τον Tigh ως πιο συγκλονιστικό και τραγικό χαρακτήρα. Και αυτός είναι ο ρόλος που συνήθως κανείς δεν προσέχει. Ο obligatory grumpy second-in-command που απλά γεμίζει το background, στα χέρια του Ron Moore έχει μετατραπεί στην ολοζώντανη καρδιά του διαστημικού έπους του. (Τι θα ήταν όμως, χωρίς τις συγκλονιστικές ερμηνείες του ηθοποιού που τον φέρνει στη ζωή? Δώστε στον Michael Hogan ένα Emmy, αυτό μόνο ζητάω από τα φετινά βραβεία.)

Είναι όμως όπως τα λέει ο Tigh τα πράγματα, στο quote που παρέθεσα παραπάνω? Μπορούν πράγματι οι 4 τους να συνεχίσουν να είναι οι άντρες και οι γυναίκες που ήταν? Θα ποντάρω πως όχι, θα ποντάρω πως η σττρατηγική τοποθέτησή τους στην chain of command του στόλου δεν είναι καθόλου τυχαία. Ο δεύτερος του Admiral, η δεύτερη της Προέδρου, ο chief των Μαχητικών, και ο δεύτερός του? Χα! Διόλου τυχαίο. Ανατρίχιασα όταν συνειδητοποίησα τη ζημιά που μπορούν πετύχουν οι Cylons με αυτό το στρατηγικό ρουά ματ τους, και κατόπιν άρχισα να σκέφτομαι για ποιο λόγο ενεργοποίησαν τους sleeper agents τους τη συγκεκριμένη στιγμή. Επειδή η Starbuck βρήκε τη Γη? (WOO-FRAKKI'-HOO, by the way! Θα επανέλθω!) Μήπως επειδή Κάτι Απόκοσμο παίζεται με τη Hera και οι Cylons πρέπει να κάνουν ό,τι μπορούν για να την κλέψουν από τους ανθρώπους? Και μια που ανέφερα τη μικρή, μήπως τώρα ο Chief θα της κλείνει playdates με το μωρό του? (Χο χο)

Και η κρίσιμη τελευταία ερώτηση: Ποιος είναι ο 5ος? Υποθέτει κανείς πως αν οι 5 είναι έτσι κι αλλιώς ιερότεροι από τον τυπικό Cylon (όπως φάνηκε και από τις αντιδράσεις της D'Anna καθώς αυτή ζήταγε συγγνώμη, λογικά, από τον Tigh), τότε ο μοναδικός από αυτούς που δεν ενεργοποιήθηκε ακόμα, τι θα είναι πια? Οι θεωρίες σήμερα δίνουν και παίρνουν. Είναι η Roslin! Είναι η Kara Thrace And Her Special Destiny! Είναι ο Romo Lampkin! Είναι ο Bill Adama! Είναι ο John Locke! Και πώς μπορούν αυτοί που είδαμε τώρα, να είναι Cylons? Δεν γερνάνε τόσα χρόνια? Οι αναμνήσεις τους?! Υπομονή! Όλα θα απαντηθούν, in Ron we trust, δραματουργικά αυτή η εξέλιξη είναι σπουδαία, και βάζω στοίχημα οτι θα τα μάθουμε όλα, ξεκινώντας πιθανώς από την flashback TV movie του φθινοπώρου...


Kara Thrace And Her Special Destiny. Φανταστικό. Ως ιδέα, ως εκτέλεση, ως προετοιμασία, ως shock-value... τα πάντα υποδειγματικά. Το πεπρωμένο λοιπόν της Starbuck είναι να οδηγήσει την ανθρωπότητα στη γη της επαγγελίας της. Hell yeah! Δεν ήταν ονειρώδες το βλέμμα της καθώς έλεγε στον Lee τα πιο σοκαριστικά λόγια που έχουν ακουστεί σε αυτή τη σειρά από τότε που το όπλο της Boomer έκανε "bang" στην κατεύθυνση του Adama? Και σα να μην έφτανε αυτό, η κάμερα προχωράει δυο στενά παρακάτω, κάνει μια δεξιά στροφή, και στη γωνία είναι η Γη! Damn! Φαίνεται οτι η σειρά μπαίνει στην τελική της ευθεία, huh? (περισσότερα σε δυο λεπτά) Φυσικά κι εδώ από θεωρίες καλά πάμε. Οτι η Kara είναι νεκρή και ο Lee τη φαντάστηκε. Οτι είναι η μετεξέλιξη των Cylons που θα οδηγήσει τα δύο είδη σε ειρηνική συνύπαρξη στη Γη. (εξ ου και το μεγάλο Πεπρωμένο) Οτι είναι, πολύ απλά, ο 12ος Cylon και γι'αυτό δεν πέθανε. Ουφ! Ποιος περιμένει μέχρι τον Γενάρη, διάολε?


All Along the Watchtower. Ώστε ο Jimi Hendrix είναι ο 12ος Cylon! (έλα, έλα, αυτό είναι το υποχρεωτικό κρύο αστείο της ημέρας! Όλο και κάποια παραλλαγή του θα πετύχατε... παντού.) Η χρήση ενός δείγματος της δικής μας popular culture μέσα στο context του Galactica με άφησε άφωνο. Δεν είναι μόνο οτι μου φάνηκε περίεργα απόκοσμο, αλλά κυρίως πως μετά συνειδητοποίησα τη σημασία του κομματιού. Όχι του συγκεκριμένου-- αν και υπάρχουν μπόλικες θεωρίες και για αυτό. Φυσικά. Αλλά γενικά, τι σημαίνει το οτι οι Cylons είχαν στην κατοχή τους ένα "δικό μας" τραγούδι?

Σε συνδυασμό με τη θέα της Γης στο δίπλα στενό, έρχονται ξανά στην πρώτη γραμμή όλες οι θεωρίες σχετικά με το timeline του Battlestar Galactica. Διαδραματίζεται στο τώρα? Στο βαθύ μας παρελθόν? Στο δικό μας μέλλον? Ενώ το τραγούδι είναι του Bob Dylan, η εκτέλεση που ακούστηκε στην πραγματικότητα της σειράς ήταν καινούρια. Που σημαίνει? Ό,τι θέλετε! Μπορεί το τραγούδι να ήταν δημοτικό των Cylons και να επέζησε για χιλιετίες ακόμη μέχρι το δικό μας παρόν, όταν και διασκευάστηκε από τον Dylan. Μπορεί όμως η σειρά να διαδραματίζεται και στο μέλλον μας, και το "All Along the Watchtower" να είναι ένα από τα στοιχεία της κουλτούρας μας που επιβίωσε, όπως ακριβώς και ο τρόπος ντυσίματος, κοινωνικής οργάνωσης, ομιλίας, κλπ.


My head is still spinning... Με αυτό το αληθινά καταπληκτικό επεισόδιο ολοκληρώθηκε λοιπόν η 3η σεζόν της λατρεμένης σειράς, και τώρα αρχίζουμε να σκεφτόμαστε το μέλλον. Η 4η σεζόν είναι επιβεβαιωμένη και θα τρέξει για 20 επεισόδια, και προσωπικά θεωρώ πως εκεί πρέπει η σειρά να τελειώσει δοξασμένα. Ο Moore ήδη μας πληροφορεί οτι η ιστορία έχει εισέλθει στο 3ο act της, και είναι απλά θέμα pacing το αν θα κλείσει φέτος ή αν θα χρειαστεί και 5η σεζόν. Αλλά κάτι τα όλο και χειρότερα ratings, κάτι τα άνισα "μεσαία" επεισόδια που κατά κανόνα παράγει το Galactica, νομίζω πως σε αυτό το σημείο η σοφή απόφαση είναι μία και μοναδική. Να πάρει ο Moore το δώρο που του έκανε το SciFi με την παραγγελία -πλήρους κιόλας!- τέταρτης σεζόν, και να ολοκληρώσει το έπος του δίχως πολλά detours. Ίδωμεν.

Η συνέχεια τον Ιανουάριο του 2008. Λυγμ.