Buffy the Vampire Slayer, Season 8, Issue 1

Squee! It's here! :)

Spoilers για τη νέα αρχή της αγαπημένης σειράς. (και όσοι ενδιαφέρεστε και δεν ξέρετε πώς και τι, προσπεράστε το κείμενο και τσεκάρετε το πρώτο σχόλιο.)

Ξέρετε, το μόνο σοβαρό παράπονο που θα μπορούσα να δεχτώ από κάποιον φαν, σχετικά με αυτή την 8η σεζόν, είναι οτι το φινάλε της σειράς (αν και όχι τέλειο σαν εκτέλεση) έκλεινε τόσο ιδανικά αυτό το κεφάλαιο της ζωής της Buffy, που θα έμοιαζε αδιανόητο να συνεχιστεί. Όπως πολύ καλά θυμόμαστε, η Buffy παρέα με τη Willow άλλαξαν τον κόσμο. Για τα καλά. Πώς θα μπορούσαμε να συνεχίσουμε να παρακολουθούμε την παραβολική ιστορία ενηλικίωσης ενός κοριτσιού, μετά από κάτι τέτοιο? Ο Whedon το ξέρει, και παραδέχεται πως δε θα μπορούσαμε. Γι'αυτό και το πρώτο πράγμα που ξεκαθαρίζει σε αυτή την 8η σεζόν, είναι ακριβώς οτι τα πράγματα έχουν αλλάξει. Όπως μονολογεί και η Buffy, "Everybody calls me "ma'am" these days."

Στο νέο setting, η αγαπημένη μας βαμπιροφόνισσα ηγείται πλέον -εξ'ου και το ma'am- ενός πολυάριθμου στρατού slayers, με τον Xander πίσω στη βάση στο ρόλο του Nick Fury. (ξεκαρδιστική αναφορά, by the way.) Η' της Oracle. Η', τελοσπάντων, you get the idea. Μεγαλωμένοι και οι δυο τους. Υποχρεωμένοι να αντιμετωπίσουν τις επιλογές που έκαναν. Γιατί μπορεί να άλλαξες τον κόσμο, αλλά έχεις τη δύναμη και την ωριμότητα να επιβλέψεις το Νέο? Η Buffy δεν θα έκανε ποτέ πίσω σε μια τέτοια πρόκληση, και αναγκάζεται να ωριμάσει, να μεγαλώσει -και πάλι- πολύ πιο γρήγορα από όσο θα ήθελε. Κρατήστε την υπέροχη μονοσέλιδη σκηνή όπου οι δυο τους μιλάνε για την ανέμελη Dawn. Δεν πιάνει υπέροχα το κλίμα των πιο εγκάρδιων Buffy/Xander σκηνών από την τηλεοπτική σειρά?

Προσέξτε έπειτα την ιδιοφυή αντιπαράθεση του αλληγορικού "μεγαλώματος" της Buffy και του διασκεδαστικού, in your face κυριολεκτικού μεγαλώματος της Dawn. Πάντα μπορούμε να ποντάρουμε στον Whedon για να έχουμε τη φάρσα αναμειγμένη με τη δύναμη μιας αποκαρδιωτικής πραγματικότητας. Στην πιο υπέροχη σκηνή του τεύχους, η Buffy αποδρά για λίγες μελαγχολικές στιγμές σε μια ήσυχη γωνιά του κάστρου της, όπου σιωπηλά αναπολεί καταστάσεις και πρόσωπα που λείπουν από τη ζωή της. Και πρώτο από όλα? Μπροστά στο ασήκωτο βάρος ενός ρόλου που η ίδια ποτέ δε ζήτησε, θέλει ενστικτωδώς πίσω τη μητέρα της, πιθανώς για να της δείξει πώς να τα καταφέρει. Και μετά, τη ζεστή αγκαλιά του _____. (ο κάθε αναγνώστης γεμίζει το κενό αυτοβούλως, υποθέτω.)

Είναι αξιοθαύμαστος ο τρόπος με τον οποίο ο Whedon μπορεί σε ένα μέσο τόσο φτηνότερο, ογκομετρικά, από την τηλεόραση, να μπορέσει τόσο γρήγορα να θέσει ένα theme για την σεζόν, να κάνει set-up τη νέα τάξη πραγμάτων, και πέρα από αυτά να μπορέσει κιόλας να ρίξει 2-3 hooks στους φανς και να teasάρει δύο πιθανές long-term απειλές! Σε 22 σελίδες! Κρατήστε στο μυαλό σας, όσοι δεν είναι ιδιαίτερα familiar με το comic book form, οτι η ιστορία αυτή αντιστοιχεί σε περίπου 15 λεπτά ενός επεισοδίου, πρακτικά δηλαδή δεν είδαμε παρά το πρώτο act! Και τι ακριβώς έχουμε, από πλευράς πλοκής?

Μια από τις μονάδες των slayers πραγματοποιεί επέμβαση σε μια εγκατελειμμένη εκκλησία, όπου βρίσκει και εξολοθρεύει μια ομάδα ακαθόριστης φυλής τεράτων. Εκεί, μια από τις -ιδιαίτερα colorful- slayerettes ανακαλύπτει ένα περίεργο σύμβολο, το οποίο πιθανότατα συνδέεται με μια περίεργη ιπτάμενη οντότητα της οποίας είδαμε για την ώρα μόνο τα πόδια. Ένα πρώτο μυστήριο για την Slayer Central. Θα πρόκειται για τον villain of the week (που πλέον μεταφράζεται σε villain of the quarter year) ή για κάποιο hint στον μεγάλο κακό της σεζόν?

Παραδίπλα, κάτι που μοιάζει με στρατιωτική μονάδα ερευνά τον κρατήρα που άφησε πίσω του το Sunnydale και στα συντρίμμια βρίσκει την Amy (σε μια γαμάτη cliffhanger αποκάλυψη) και μια άλλη οντότητα που ακόμη δε γνωρίζουμε. Τι ρόλο θα παίξουν αυτοί οι δύο χαρακτήρες, μακροπρόθεσμα ή βραχυπρόθεσμα? Και οι στρατιωτικοί? Βλέπουν τις slayers σαν terrorist cells, σε έναν πολύ ενδιαφέροντα real-world παραλληλισμό, και πρέπει να υποθέσουμε οτι θα κάνουν ό,τι μπορούν για να τισ ξεφορτωθούν. Αλλά γιατί? Συνδέεται αυτή η απειλή με τον ιπτάμενο κύριο? Ή μήπως τίποτα από αυτά δεν έχει να κάνει με τον Big Bad, τον οποίον ο Whedon παραδοσιακά αποκάλυπτε έπειτα από έναν αριθμό επεισοδίων μέσα στη σεζόν?

Η ουσία, πέρα από όλα αυτά, είναι οτι έχουμε στα e-χέρια μας (και σύντομα στα actual χέρια μας) την αληθινή, επίσημη 8η σεζόν, και αυτό δεν είναι κόλπο του marketing. Η ιστορία είναι φυσική συνέχεια της σειράς, οι προβληματισμοί είναι απόλυτα πιστοί με τους χαρακτήρες, η γλώσσα είναι ζωντανή, η αίσθηση είναι απόλυτα whedonesque. O Joss είναι κάθε άλλο παρά πρωτάρης στο χώρο των κόμικς, αλλά εδώ περισσότερο από κάθε άλλη φορά νιώθω πως δίνει στην ιστορία όλο του το είναι. Το χαίρεται, το οτι μπορεί και γράφει αυτή την ιστορία, και μαζί του το απολαμβάνουμε κι εμείς. Η αρχή ήταν εξαιρετική, η συνέχεια θα είναι -όπως σε κάθε σεζόν- ακόμα καλύτερη.


Slayer Slang:

Buffy: Still got my demons. And I still got my Watcher.

Xander: Andrew's still working southern Italy. Tell him to pick his ten best, hop over. Tell him ten best, not best dressed. We don't want another Orvieto. (Θα ήθελα να το δω αυτό κάποια μέρα!)

Buffy: I feel a little weird about using the crucifix to kill someone.
Slayerette: (Rowenna?) Yeh dinno much about religion, do yeh?

Dawn: I could squat you like a flea.
Buffy: Your butt looks big in those giant pants.

Buffy: Great muppety Odin, I miss that sex.