The Shield, Season 6, Episode 2

Spoilers για το δεύτερο επεισόδιο Shield.

Προτού μιλήσω για το actual επεισόδιο, πρέπει και πάλι να εκθειάσω κάποιες ερμηνείες. Ξέρω οτι τώρα είναι πολύ hip να αγαπάμε τον Forest Whitaker αλλα ειλικρινά, κάθε φορά βρίσκει άλλους τρόπους να βγάζει στην επιφάνεια τον περίπλοκο ψυχισμό του Kavanaugh. Επίσης ήμουν εκεί πρώτος! Oscar, schmoscar! Μικρές εκφραστικές αλλαγές στο πρόσωπό του όταν περνάει από την ανησυχία σε προσποιητή διασκέδαση καθώς ο Shane τον κατηγορεί μπροστά στον Dutch. Ή αυτή η γαλήνη στα μάτια του κατά τη διάρκεια της τελευταίας σκηνής. Ή εκείνη η απορημένη φρίκη όταν συνειδητοποιεί τι έχει κάνει στον εαυτό του, λίγο πριν τα ομολογήσει όλα. Μεγάλος, πολύ μεγάλος ερμηνευτής.

Και αν για τον Whitaker και τον Chiklis τραγουδάνε ύμνους και οι πέτρες, νιώθω πως πρέπει εξίσου πολλά εύσημα να αποδοθούν και στον Walton Goggins. Διάολε, παίζει έναν άνθρωπο που συμβολίζει όλα όσα σιχαίνομαι, είναι ένας στυγνός δολοφόνος. Αλλά γιατί με βρίσκω να τον λυπάμαι? Γιατί έρχονται σκηνές σαν εκείνη όπου πρακτικά ομολογεί στον Ronnie, γι'αυτό. Σοκ, πόνος, μεταμέλεια, ενοχές, αυτές οι ενοχές που έχουν κατασκηνώσει στο βλέμμα του Goggins και με στοιχειώνουν ακόμα κι εμένα που τον μισώ. Απλά σπαρακτικός, και πάλι.

Από εκεί και πέρα, και επιστρέφοντας στον Whitaker, πρέπει να πω πως το arc του ενοχλητικά τέλειου στην αρχή, λυπηρά παραστρατημένου στο τέλος, αστυνόμου Kavanaugh έκλεισε με τρόπο που με ικανοποίησε απόλυτα. Ο κακόμοιρος ο Jon κυλίστηκε στις λάσπες με τον Mackey αλλά έσπασε απέναντί του. Η βρώμα τον λύγισε και τον έφερε στο σημείο που, ακούγοντας την Claudette να τον αναφέρει στην ίδια ανάσα με τη νέμεσή του, συνειδητοποίησε πως δεν διέφερε από αυτό που κυνηγούσε. Είχε γίνει ίδιος με τον Mackey, αλλά κάνει το λάθος να πιστεύει πως πλέον δεν είναι. Ο Kavanaugh θεώρησε πως ομολογώντας, έδιωξε το βάρος από πάνω του, αλλά συνεχίζει να πιστεύει πως ο σκοπός αγιάζει τα μέσα, στην ουσία το μότο του Vic. Πώς διαφέρει το λυσσαλέο κυνήγι που εξαπέλυσε ο Kavanaugh, με τόσα παράπλευρα θύματα, από τις τακτικές που ακολουθούσε τόσα χρόνια η Strike Team? Και οι δύο τον "κακό" ήθελαν να πιάσουν.

Αυτό με οδηγεί σε μια απορία που την είχα από την πρώτη μέρα που παρακολούθησα τη σειρά, αλλά ιδιαίτερα τώρα που έχουμε τον αντικατοπτρισμό του Vic στον Kavanaugh, γίνεται πιο καίρια. Πιστεύει ο Mackey οτι, στην τελική, είναι καλός μπάτσος? Θεωρεί πως όλες οι φορές που έχει εξυπηρετήσει το συμφέρον του "διαγράφονται" μπροστά στο γενικότερο καλό που -νομίζει οτι- κάνει? Στις πόσες δολοφονίες, και στις πόσες ληστείες ξεπληρώνει η κοινωνία το χρέος της προς αυτόν, δηλαδή? Μετά από όλα αυτά, όπως ρώτησε και ο Kavanaugh στο τέλος του επεισοδίου, ο Vic θα μπορέσει να κοιμηθεί τη νύχτα? Και μια και είμαι σε σερί αποριών, μία και για την Claudette. Μπορεί τώρα να διακηρύττει πως ο μόνος τρόπος να σωθεί η περιοχή είναι η αλήθεια, αλλά πόσο θα συνεχίσει να το πιστεύει αυτό καθώς θα βλέπει τον Vic με τις γνωστές του μεθόδους να της βελτιώνει τους αριθμούς? Τροφή για σκέψη.

Ας αφήσω αυτό το επεισόδιο με ένα quote από έναν μανιασμένο Vic Mackey, καθώς δικαιολογεί με πολύ απλά λόγια στους συνεργάτες του το γιατί έχει ξεχυθεί τόσο ανελέητα στο κυνήγι του υποτιθέμενου δολοφόνου του Lem. "Every second Guardo breathes and Lem doesn't, is unacceptable," λέει με μάτια που πετάνε φωτιές. Ο Shane καλά κάνει και προσπαθεί να τον ηρεμήσει, γιατί άπαξ και το αφεντικό του μάθει την αλήθεια, δεν τον σώζει τίποτα. Αν και σε αυτό το σημείο δεν είμαι σίγουρος αν ο Vic θα προλάβει να τιμωρήσει ο ίδιος τον Shane-- ο δολοφόνος του Lem δείχνει ήδη σχεδόν παραιτημένος, και με ένα βλέμμα πιο σπαρακτικό κάθε φορά που συνειδητοποιεί πόσους ανθρώπους έχει εν δυνάμει καταστρέψει με την πράξη του στο περσινό season finale.