American Idol: Top 4

Πώς μπορείς να είσαι βαρετός σε BeeGees night?

Είμαι κουρασμένος και βαριεστημένος οπότε και πάλι θα το κρατήσω σύντομο, αλλά πρώτα μια ερώτηση. Πόσο άθλια paced ήταν το show? Στο τέλος ένιωθα πως η Jordin έπρεπε να τραγουδήσει σε fast-forward για να προλάβει ο Seacrest να πει όλα τα νούμερα. Τεσπά, λίγα λόγια για τις ερμηνείες.

Η Melinda επέστρεψε στη σταθερά της, δηλαδή το να μας κοιμίζει όλους. Το δεύτερο μισό του δεύτερου κομματιού της που είχε αυτά τα ωραία γκαρίσματα κάτι έκανε, αλλά σε ό,τι προηγήθηκε ήταν μια παχιά-παχιά απογοήτευση. Δε θα εκπλαγώ καθόλου αν τη δω στο bottom 2 απόψε.

Βlake... Oy, Blake. What a trainwreck. Να ένα χαρακτηριστικό παράδειγμα αυτού του πράγματους που λέμε "πίστεψε και ο ίδιος στο hype του." Άκουσε να δεις φίλε, όταν ακόμα και ο βλάκας ο Randy Jackson σου λέει οτι δε χρειάζεται το beatbox σε όλες τις ερμηνείες, τότε τρέχεις να κρυφτείς από ντροπή. Την τσαχπινιά της προηγούμενης εβδομάδας εξαρχής δεν τη γούσταρα, και τώρα όλοι όσοι τσιμπήσατε τότε... λουστείτε τα τώρα. Αυτή ήταν η "μαγεία" του Blake Lewis? Nα βάζει πίου-πίου ήχους ενός Casio που ξεπήδησαν από τις αρχές των 80s, κατορθώνοντας να κάνει μονότονο και τον πλέον complex ήχο? Αυτό το πράγμα ούτε contemporary είναι, ούτε έχει αισθητικά την παραμικρή αξία. Και, επιπλέον, ο άνθρωπος έδειξε ξεκάθαρα πως δεν μπορεί να κρατήσει μια νότα ούτε για πλάκα. Αν οι 3 αντίπαλοί του δεν ήταν όλες τόσο παρόμοιου στυλ, απόψε θα έφευγε. Alas, θα τον φάμε στη μάπα και την επόμενη βδομάδα.

Σε αντίθεση με τη LaKisha που κατάφερε να μετατρέψει σε αργόσυρτο εφιάλτη ένα από τα πιο κεφάτα τραγούδια όλων των εποχών. Το τρομακτικό ήταν πως αυτή ήταν ίσως η πρώτη φορά όλη τη σεζόν που η Kiki έκανε την παραμικρή αλλαγή πάνω σε γνωστό κομμάτι, και το αποτέλεσμα ήταν αυτό? Gah, μπορείς να μην ξαναδιασκευάσεις τίποτα? Ποτέ?

Τι κι αν την σπρώχνει η παραγωγή? Η Jordin είναι ό,τι καλύτερο έχει ο διαγωνισμός, και αυτή τη στιγμή δε βλέπω πώς θα χάσει. Μετά τη χειρότερή της βδομάδα επέστρεψε δριμύτερη με το καλύτερο (με διαφορά) σετ ερμηνειών της βραδιάς. Στον πρώτο γύρο πήρε τα σώβρακα όλων (έστω κι αν, κύριε Gibb, δεν είναι δα και Nina Simone, μη χέσω) και στο δεύτερο θύμισε το "Ι (Who Have Nothing)" με τη θεματική, με την ένταση και με το ερμηνευτικό ύφος της. Πολύ καλές επιλογές τραγουδιών, όσο κι αν ήταν υπερβολικά παρόμοιες. Η ώρα για τους πειραματισμούς έχει περάσει και, όπως έδεξε η Bon Jovi week, μπορεί να αποβεί μοιραία. Εξάλλου, με κάποια σαν τη Melinda για βασικό αντίπαλο δε νομίζω να κατηγορήσει κανείς την Jordin για έλλειψη πρωτοτυπίας. Και με κάποιον σαν τον Blake να συμπληρώνει την τριάδα, θα κάνει πολύ κόσμο να ζητάει έλλειψη πρωτοτυπίας. Πώς θα το χάσει?

Should go: Blake. Τα αυτιά μου, τα μάτια μου, η γενικότερη αισθητική μου. Ugh.

Will go: LaKisha, πάρε το μοσχαρίσιο βλέμμα σου και άσε τις μουσικές καριέρες σε ανθρώπους που μπορούν να ακούσουν τι λέει αυτό το ρημάδι πράμα που τραγουδάνε.