Weeds: Shit Highway

Spoilers για ένα ακόμα πρόωρο επεισόδιο "Weeds".

ΟΚ, φαντάζομαι πως εδώ τελειώνει οριστικά το preair πακετάκι, καθώς οι τίτλοι τέλους δεν ήταν καν έτοιμοι γι'αυτό το επεισόδιο. Το αυξανόμενα βαρετό storyline με τον Conrad εδώ ευτυχώς καταλαμβάνει κάτι λιγότερο ένα λεπτό, αφήνοντας χώρο για να λάμψουν τα συνήθη αστέρια Celia/Doug και Andy.

Όπως υποπτευόμουν, η Kohan δεν αφήνει ευκαιρία χαμένη για να βάλει στο στόμα του Andy την anti-Bush ατάκα της εβδομάδαςα, αλλά όπως επίσης υποπτευόμουν, το arc αυτό της στράτευσης πλαισιώνεται από στιγμές καθαρής και απολαυστικής τρέλας. Καταρχάς λατρεύω την εκλεπτυσμένη διάλεκτο του στρατού ("Spermbreath!", για παράδειγμα) οπότε κάθε σκηνή με τον λοχία Bilco (θα) είναι χρυσός. Και φυσικά χάζεψα όταν αποκαλύφθηκε ο αληθινός σκοπός αυτής της άσκησης, με τη ρουκέτα να σκάει στο στήθος του ενοχλητικού "I shit, you shit" τυπάκου και τα αίματα να σπλατεριάζουν τον κώλο του Andy λίγο αφού αυτός σχεδόν ξέρασε φωτιά. Wow, τόσα αναπάντεχα, ενοχλητικά, αηδιαστικά, ξεκαρδιστικά visuals μαζεμένα σε ένα! We want more!

Με διασκέδασε αφάνταστα η πλεκτάνη του Doug ώστε να χωθεί και πάλι στα δρώμενα του Agrestic. Ζω για τις στιγμές που ο Kevin Nealon φωτίζει το πρόσωπό του με αυτό το απίθανο αυτάρεσκο χαμόγελο ικανοποίησης και θριάμβου! Αυτός και η Celia κάνουν για ένα ανεξάντλητο δίδυμο-- απαιτώ spin-off σειρά που να επικεντρώνεται στην, ερμ, πολιτική σκηνή του οικισμού.

Με δύο κυρίως κωμικά subplots να κλέβουν την παράσταση, το "Weeds" κινδυνεύει να εισέλθει σε "Entourage" territory, όπου οι Misadventures of Turtle & Drama είναι σταθερά πιο διασκεδαστικές από τις σαπουνοπλοκές του Vince. Αυτό όμως που κρατά τη σειρά του Showtime σταθερά ένα κλικ πιο πάνω από εκείνη του ΗΒΟ είναι η ποιότητα της πρωταγωνίστριας την οποία ούτε που τολμά να ονειρευτεί ο Adrian Grenier. Μπορεί να μην πέθανα με την όλο και αυξανόμενη παράνοια της Nancy (και φυσικά είμαι υποχρεωμένος να αναφέρω τη βεβαιότητά μου πως σε ένα από αυτά τα αμάξια βρισκόταν, πράγματι, ο Martin Donovan. I just had to say it.) αλλά δύο και μόνο σκηνές κάνουν τον όλο κόπο να αξίζει.

Στη διάρκεια των περασμένων σεζόν η Parker δεν είχε κρατήσει μυστικό τη διαμάχη της με τη δημιουργό του show σχετικά με την κατεύθυνση του χαρακτήρα της. Συγκεκριμένα, δε δίσταζε να εκφράζει ανοιχτά την αντίθεσή της με τις παράνομες πρακτικές που, ειδικά από ένα σημείο κι έπειτα δεν άρμοζαν σε μια μητέρα που αγαπά τα παιδιά της. Εδώ βλέπουμε επιτέλους αυτή την ηθική σύγκρουση να έρχεται στο προσκήνιο σε δύο σκηνές, μία με κάθε της γιο.

Καθώς ετοιμάζει το resume της, ο Shane της λέει, με πρόσωπο που λάμπει, πόσο περήφανος είναι γι'αυτήν. Αυτό είναι κάτι που δεν έχουμε ξανακούσει στη σειρά, γιατί ως τώρα δεν είχαμε λόγο. Η Nancy όμως επιτέλους ενεργά υπεύθυνα, και ο μικρός της γιος έχει λόγο να νιώθει περήφανος γι'αυτήν. Or does he? Λίγο αργότερα, η ίδια μητέρα αφήνει το μεγάλο της γιο να καθαρίσει για τις βρωμοδουλειές της ίδιας, φέρνοντάς του την ίδια αντίσταση που φέρνουμε όταν κάποιος προσφέρεται να μας πληρώσει το λογαριασμό στο εστιατόριο κι εμείς δε λέμε παρά ένα αδύναμο "έλα καλέ τώρα, δεν είναι ανάγκη" ενώ στο μεταξύ ο άλλος βγάζει τα λεφτά από την τσέπη. Αυτό ακριβώς είδαμε στην τελευταία σκηνή. Υπό μία έννοια, ήταν λες και μέσα στο ίδιο επεισόδιο η Kohan έδειξε επιτέλους τη συγγραφική ωριμότητα να συμπεριλάβει τόσο τη σική της οπτική του χαρακτήρα, όσο και τους προβληματισμούς της Parker. Και είναι αξιοσημείωτο το πόσο πολύ δεν αναιρούν η μία την άλλη.

Ε, ρε, emotional baggage που έχει να κουβαλήσει η Nancy σε αυτή τη σεζόν. H Mary-Louise Parker πρέπει να τρίβει τα χέρια της με το υλικό που στρώνεται μπροστά της...