Californication

Ας μην το αναβάλω κι άλλο. Ξέρω οτι η καινούρια dramedy του David Duchovny για το Showtime έκανε κλικ με πολλούς από εσάς (η πρώτη μου αντίδραση ήταν κι εμένα υπέρ του δέοντος θετική) αλλά επειδή όσο βυθιζόταν μέσα μου, όλο και περισσότερο ένιωθα οτι έκανα λάθος, αποφάσισα να περιμένω και το δεύτερο επεισόδιο πριν πάρω θέση. Το επεισόδιο ήρθε, και μετά το άλμα εξηγώ (με spoilers) για ποιο λόγο μάλλον δε θα ασχοληθώ άλλο με το "Californication".

"Why is L.A. so bent on destroying its female population?", αναρωτιέται ο Αδιανόητα Γαμιάς Δημιουργικός L.A. Resident Με Issues, Hank Moody. Και το πράττει λίγο αφού έχει κάνει σεξ με τη 16χρονη κόρη του μελλοντικού θετού πατέρα της 12χρονης κόρης του (ανάσα) και λίγο πριν η εν λόγω 12χρονη τον δει να ξερνάει στον πανάκριβο πίνακα του μελλοντικού θετού πατέρα της κατά τη διάρκεια ενός απεγνωσμένου και πνιγμένου στη μαστούρα sex session.

Και γιατί εμένα πρέπει να με ενδιαφέρει ένα show με τέτοιο κεντρικό χαρακτήρα? Α, ναι, είναι αστείο. Ναι, ο πιλότος ήταν ξεκαρδιστικός, ("Maybe I should hide under your clit. He'll never find me there.") αλλά το δεύτερο επεισόδιο όχι, κάτι που με αναγκάζει να ψάξω αλλού για συγγραφικές χάρες αλλά να μη βρίσκω. Η κόρη του είναι αυτό το ανύπαρκτο cool πλάσμα που μοιάζει με την Emily the Strange και πληρώνει λεφτά κάθε φορά που βρίζει, η μητέρα της είναι αυτό το ανύπαρκτο cool πλάσμα που μπορεί και έχει στη ζωή της την κόρη της, τον πρώην της, και τον νυν της, και να τρώνε όλοι μαζί και να πειράζουν ο ένας τον άλλον και όλα να πηγαίνουν καλά αν εξαιρέσεις το occasional ξερατό πάνω στον πανάκριβο πίνακα.

Ο Hank είναι συγγραφέας σε κρίση, κι αυτό είναι ό,τι ξέρουμε γι'αυτόν. Δεν ξέρουμε αν είναι καλός συγγραφέας, αλλά από τον τίτλο του βιβλίου του και το cooler-that-thou στυλάκι του πρέπει να υποθέσουμε οτι είναι edgy και γαμάτος και ξερωγώ. Για να είμαι ακριβής, ξέρουμε κάτι ακόμα για τον Hank, κι αυτό είναι οτι ζει σε μια porn version της πραγματικότητας όπου πορνοστάρ που οδηγούν Πόρσε του την πέφτουν ενώ περιμένει στο φανάρι.

Φυσικά όλα αυτά είναι μια γελοιωδώς mis-conceived ιστορία προσωπικής εξιλέωσης, όπου ο προβληματικός αλλά κατά βάθος καλόκαρδος ήρωάς μας θα αντιμετωπίσει τους δαίμονές του, θα βελτιώσει τον εαυτό του, και ύστερα θα έχει το δικαίωμα να πάρει πίσω την οικογένειά του. Α, και κάπου εκεί μέσα θα του έρθει και πάλι η έμπνευση, γιατί φυσικά οι βασανισμένες ψυχές ως γνωστόν δεν παράγουν ποτέ έργο.

Το πρόβλημα είναι οτι ο Kapinos και, υποπτεύομαι, κυρίως ο Duchovny ως executive producer, δεν έχουν ιδέα πώς να πουν σωστά μια τέτοια ιστορία. Προσπαθούν να θέσουν μερικά ενδιαφέροντα ερωτήματα για τις σχέσεις και για το πώς μέσα από αυτές αντικατοπτρίζεται ο Εαυτός, αλλά πάνε και παρουσιάζουν το L.A. σαν τέτοια αδιανόητη κωλοτρυπίδα, και τον Hank σαν έναν τόσο ακαταμάχητο Άντρα, και το όλο οικογενειακό του σκηνικό σαν κάτι που θα φαινόταν διεστραμμένο ακόμα και στους γονείς της Brenda του "Six Feet Under", που αστοχούν πανηγυρικά στα πάντα πριν ακόμα καταφέρουν να σουτάρουν.

Και μόνο για τις quasi-ευγενείες προθέσεις που κρύβονται κάτω από αυτό το λόφο χαζομάρας, τοποθετώ το "Californication" ένα σκαλοπατάκι πάνω από το "Entourage", ιδίως την τωρινή σεζόν του. Αλλά μου φτάνει μια χονδροειδής πλάκα εσωτερικής κατανάλωσης του L.A. για ένα καλοκαίρι, ευχαριστώ πολύ. Δεν αποκλείω να τσεκάρω την πρόοδο των αστείων και, γιατί όχι, των χαρακτήρων μέχρι να αρχίσει ο κυρίως όγκος σειρών του φθινοπώρου, αλλά η χαρισματική περσόνα του πρωταγωνιστή Duchovny (που σχεδόν κάνει συμπαθή έναν άνθρωπο σαν τον Hank) δύσκολα θα αρκέσει ώστε να μείνω με το show και μετά τα μέσα του Σεπτέμβρη, και αν.

Oh well. Θα έχουμε πάντα το clit joke του πιλότου.