Δεν μου έχει "φτάσει" το προτελευταίο επεισόδιο ακόμα, αλλά είναι καθοδόν-- λογικά σήμερα ή αύριο θα ποστάρω τις σκέψεις μου και για εκείνο. Για την ώρα, λίγες σκέψεις για το περίεργο επεισόδιο της περασμένης εβδομάδας.
(Edit: Στο τέλος του post έχω προσθέσει μια πολύ ενδιαφέρουσα παρατήρηση για τη σκηνή της ανάκρισης.)
Βιάστηκα να ανθωώσω τον Linc στο προηγούμενο επεισόδιο, ή όντως θα εξυπηρετήσει τις "προφητείες" του John? Ο Linc πρέπει να "μπει ξανά στο παιχνίδι" (υπό μια έννοια ξαναμπήκε, υπογράφοντας τον Shaun), και ο Shaun "will be gone" (υπό μία έννοια μόλις χάθηκε, υπογράφοντας με τον Linc). Η σημασία αυτής της σχέσης? Ακόμα δεν είναι σαφής.
Ο σημαντικότερος ρόλος που εξυπηρετεί όμως αυτό το επεισόδιο μέσα στα γενικότερα πλαίσια της ιστορίας δεν είναι όμως να δώσει απαντήσεις, αλλά να βάλει τον John εντός του context της εποχής μας, κάνοντας παράλληλα κι ένα ισχυρό σχόλιο για την κοινωνία μας. Ο John είναι εκεί για να βοηθήσει. Γεγονός. Κανείς τους δε μπορεί να το αμφισβητήσει, όλοι οι Απόστολοι που έχει μαζέψει τον έχουν δει με τα μάτια τους να κάνει θαύματα, όλοι τους έχουν ζήσει την εξώκοσμη εμπειρία του κηρύγματος, κι ακόμα κι αν δεν τη θυμούνται, δεν την έχουν ξεχάσει, γιατί ακόμα ακολουθούν τα όσα είπε σε εκείνο το μεγαλειώδες δεκάλεπτο.
Αφού λοιπόν έχουν σχεδόν δεχτεί τον John ως σωσία τους, πόσο άρρωστο είναι το οτι ακόμα και τώρα δε μπορούν να τον εμπιστευτούν? Η Cass ακολουθώντας τον τυφλά δημιουργεί ένα βιντεάκι που παραπέμπει σε τρομοκρατική οργάνωση, ένα βιντεάκι που (σε συνδυασμό με τους περίεργους κώδικες επικοινωνίας του John) οι Υosts και το περιβάλλον τους αδυνατούν να χωνέψουν. Βάζοντας τους ίδιους τους ακόλουθούς του να του φέρονται σα να ήταν ο Bill Laden, κοιτώντας τα επιφανειακά σημάδια αλλά ξεχνώντας την ουσία της ύπαρξής του, ο Milch κάνει μέσω του John ένα δυναμικό σχόλιο για την εξουσία της τρομολαγνείας στη σημερινή κοινωνία.
Πέραν αυτού το επεισόδιο δεν εξυπηρετεί άλλη ιδιαιτέρως σημαντική λειτουργία, αλλά είναι σαφώς πιο ενδιαφέρον και πλουσιότερο από το προηγούμενο μεταβατικό κεφάλαιο, και όχι μόνο λόγο του subtext. Το χιούμορ ήταν σε ιδιαίτερα υψηλά επίπεδα εδώ, με μερικές από τις αστειότερες σκηνές της σειράς ως τώρα, και την καλύτερη χρήση του Luis Guzman ως τώρα. Το "Go, Barry, get your vision, get your number, go, go, go, Barry!" με είχε με το στόμα ανοιχτό καθώς μέσα μου γέλαγα, και η εντελώς φυσιολογική (οριακά ειρωνική) απάντησή του στην ερώτηση του Bill με έριξε στο πατωμα από τα γέλια:
-Where the fuck did he come from?Άλλα highlights: o Butchie ενστικτωδώς κάνει αναφορά στο αμαρτωλό παρελθόν του (If this is an intervention, I'm clean.), ο Palaka χρησιμοποιεί κωδικούς τη στιγμή που όλο το μοτέλ είναι μέσα στο κόλπο (The lost telegram's been found.), η συνάντηση των δύο δικηγόρων, η άγνοια του Bill για το πώς λειτουργεί ένα laptop (έξυπνο touch) και οι ανασφάλειες του Cunningham συμπυκνωμένες σε ένα λογύδριο από τον ίδιο τον David Milch, σε μια σκηνή εξίσου αστεία και τραγική. (Congratulations on imitating a human being, Mr. Cunningham. You fucking faggot.)
-Cincinnati...?
Μετά από όλα αυτά, σκηνή του επεισοδίου ήταν χωρίς δεύτερη σκέψη η ανάκριση του John από τον Bill. Κάτι σαν "NYPD Blue" with a supernatural twist, ήταν απόλυτα καθηλωτική τηλεόραση από την πρώτη λέξη του Bill, μέχρι το σοκαριστικό μαχαίρωμα του John. Βάζω στοίχημα οτι ο Milch δεν το έκανε ποτέ αυτό στα αστυνομικά shows του! (Πάλι, δεν βάζω στοίχημα. Η άρνηση της FOX να ολοκληρώσει την κυκλοφορία του "Blue" σε DVD θα με έχει για μια ζωή στο σκοτάδι.)
EDIT: O occasional commentator Στρατής μου υπέδειξε μια πολύ ενδιαφέρουσα αναλογία για τη σκηνή της ανάκρισης του John, παραλληλίζοντας με τον πίνακα "The Calling of St. Matthew" του Caravaggio. Όπως φαίνεται στη συγκριτική εικόνα, τόσο ο πίνακας του Caravaggio όσο και το κάδρο του Milch τοποθετούν αντικρυστά τους εκπροσώπους δύο διαφορετικών κόσμων, το Φως απέναντι στο Σκοτάδι, τον Ιησού/John καθώς προσπαθεί να φωτίσει τους φοροσυλλέκτες/Bill (όργανα του κράτους, της Αρχής, και στις δύο περιπτώσεις):
“Μου αρέσουν οι μικρές λεπτομέρειες που μοιράζονται οι δυο σκηνές: το φως έρχεται από την ίδια γωνία από μια εξωτερική πηγή, που μοιάζει να είναι σαφώς "υπερκόσμια". Το πρόσωπο του John φωτίζεται, ενώ έχει στην πλάτη του το φως, αλλά και όλη του η μορφή, ντυμένη στα λευκά είναι πηγή φωτός στη σκηνή. Το πρόσωπο του Bill, σκυμμένο ή όχι, παρ'οτι κοιτάζει το φως, είναι στη σκιά, ίσως και μεταφορικά, στην πνευματική σκιά. Και πραγματικά η όλη σκηνή είναι μια σκηνή πνευματικής κλήσης και επιφώτισης, όπου ο Bill, "βλέπει το φως" και "έρχεται στην αλήθεια".”
Eυχαριστώ για την εξαιρετική επισήμανση!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου