Grey's post Isaiah, Isaiah post Grey's

Ήμουν βέβαιος οτι το stint του Washington στο Bionic Woman θα ερχόταν πιο κοντά στα sweeps του Νοέμβρη για να εκμεταλλευτεί την τσάμπα διαφήμιση, αλλά τελικά ξεκίνησε στο δεύτερο επεισόδιο. Συμπτωματικά δηλαδή, την ίδια βδομάδα που η μητέρα του Preston Burke πέρασε μια βόλτα από το Seattle Grace για να πει σε όλους πόσο κρετίνοι είναι.

Και αυτή είναι η φτηνή δικαιολόγηση του γιατί χώνω δυο παντελώς άσχετα shows στο ίδιο post. Aκολουθούν spoilers για Grey's Anatomy, Bionic Woman και ολίγον από Gossip Girl. (Για αυτό δεν θα επιχειρήσω καν. Απλά είναι εκεί. LOL)

Bλέπω σε πολλές συζητήσεις οτι το 2ο Grey's Anatomy της σεζόν είναι πιο δυνατό από την πρεμιέρα, και πιο κοντά στις δυνατότητες της Shonda Rhimes κτλ κτλ. Δεν πέρασα άσχημα, αλλά αν ως δυνατότητες της Rhimes θεωρούμε κατακουρασμένα και επαναλαμβανόμενα storylines, όπως και αφήγηση που δίνει νέα διάσταση στο un-subtle, τότε φαντάζομαι ο λαός έχει δίκιο. Εγώ, μετά το πρώτο λεπτό του επεισοδίου ευχόμουν κανείς από τους ασθενείς να μην έχει σχέση με ναρκωτικά γιατί θα ήταν τόσο έυκολο και προφανές, και η Rhimes πήγε και μας έδωσε ΠΕΝΤΕ ασθενείς που σχετίζονταν με τις ουσίες που δύο από αυτούς παρήγαγαν στο διαμέρισμά τους. Ωιμέ. Και τι τρέχει με αυτό το αστείο πλέον Mer-Der drama? Έχασα το μέτρημα πόσες φορές χωρίσαν και ξανασμίξανε (υπό διάφορες έννοιες) μέσα στο ίδιο επεισόδιο. Όσο για το τρίο Geroge-Izzy-Callie, ό,τι είναι να γίνει, ας γίνει γρήγορα για όνομα του θεού.

Παρ'όλ'αυτά η παρουσία της mama Burke έδωσε έναν ασυνήθιστο τόνο στη σειρά, βασικά σχολιάζοντας κάθε τραγικό φέρσιμο των χαρακτήρων στην περασμένη σεζόν. Το πώς η Meredith βρίσκει τρόπο να τα κάνει όλα να περιστρέφονται γύρω από αυτήν, την λάθος απόφαση του George να παντρευτεί την Callie, τις ρίζες του ατελείωτου και αχρείαστου δράματος της σχέσης του Derek και της Meredith... Πλαισιωμένο από τυπικά υπέροχες Grey's στιγμές (σαν αυτή με το ξέσπασμα της Bailey στον Alex, με ένα μίνι ρεσιτάλ από τη συγκλονιστική Chandra Wilson, ή τις πάντα ζεστές μικρές στιγμές ανάμεσα στους δύο πρώην -νυν?- καλύτερους φίλους, Derek και Mark) αυτό το commentary μου έδωσε κάποιες ελπίδες για ένα οριστικό ξεμπέρδεμα στα 2-3 κύρια προβλήματα της σειράς, μέσα στα αμέσως επόμενα επεισόδια. Να ελπίζω?

Στο Bionic Woman είχαμε τον ίδιο τον Preston Burke και όχι απλώς το πνεύμα του, και ομολογώ οτι χαίρομαι που ξαναέχουμε τον Isaiah Washington στις οθόνες μας. Η εισαγωγική σκηνή για τον χαρακτήρα ήταν cheesy as hell βέβαια, αλλά η παρουσία του είναι τόσο έντονη που δίνει στη σειρά μια αίσθηση σημαντικότητας η οποία απουσιάζει. (τουλάχιστον σε σκηνές άλλες από τις Katte Sakhoff.) Παράλληλα, ο απίστευτα απότομος θάνατος του βαρετού αρραβωνιαστικού της Jamie από τον πιλότο υποπτεύομαι πως οφείλεται στην επανεφεύρεση του χαρακτήρα του ως αυτόν του Washington, oπότε με έναν σμπάρο δυο τρυγόνια.

Το story arc του βέβαια δεν έχει μπει ακόμα στο ζουμί, καθώς το κύριο βάρος του επεισοδίου έπεφτε στην επανεισαγωγή των βασικών concepts της σειράς. Σε τόνο βέβαια αυτό το δεύτερο μέρος διέφερε σχεδόν ριζικά από το πρώτο, καθώς η μεν Jamie ήταν ένας διαφορετικός άνθρωπος (πολύ πιο χαλαρή και σίγουρη για τον εαυτό της, και με μια πολύ πιο αβίαστη ερμηνεία από τη Michelle Ryan) και το δε κεντρικό στόρι έδειξε να μετατοπίζεται από τους κακούς συνωμότες που την εκμεταλλεύονται σε ένα υβρίδιο Alias/Nikita όπου μια καλο-κακή οργάνωση στέλνει ένα ανίκητο θηλυκό να μάχεται για να σώσει τον κόσμο, or something.

Παρεμπτιπτόντως εμένα αυτό όλο δε με χαλάει καθόλου, ιδιαίτερα από τη στιγμή που υπάρχουν και μερικά potentially ενδιαφέροντα side-stories να ψήνονται (αυτό της Sarah, και της εξέλιξης της σχέσης της με την Jamie είναι βέβαια το κυριότερο) απλώς θα ήθελα να μην έχουν προσπεραστεί τόσο γρήγορα κάποια πράγματα για χάρη της πλοκής. Η Jamie συμβιβάζεται υπερβολικά ανώδυνα και ταχύτατα με τα νέα δεδομένα, ενώ ο θάνατος του αρραβωνιαστικού της είναι λες και δεν συνέβη ποτέ. Kαθώς όμως τα arcs θα αρχίσουν να ζεσταίνονται και η σειρά να πατάει στα πόδια της με πιο μεγάλη βεβαιότητα, περιμένω κάτι εντυπωσιακότερο.

(By the way, coolness points για το φανταστικό "Serenity" homage. Στον τόπο του -χημικού- εγκλήματος, η Jamie ανακαλύπτει όλη την πόλη νεκρή, με τους ανθρώπους απλώς να έχουν πεθάνει στις θέσεις τους, not unlike planet Miranda. Οπότε η τηλεόραση που έπαιζε την ταινία του Joss Whedon -και συγκεκριμένα την σκηνή της απόδρασης από την Miranda- δεν ήταν καθόλου τυχαία ως αναφορά.)

Και δυο λέξεις για το Gossip Girl, που συνεχίζω να παρακολουθώ ευλαβικά (από τα πιο enjoyable 40λεπτα της βδομάδας) αλλά όπως το περίμενα, δεν βρίσκω πολλά πράγματα να σχολιάσω. Αλλά από την άλλη, τι μπορείς να πεις για τη σειρά που δεν το λέει η ύπαρξη σχολικής χορωδίας που τραγουδάει το "Glamorous" της Fergie? Βρήκα επίσης φανταστική τη σκηνή στο mixer όπου η Blair μένει κυριολεκτικά με το στόμα ανοιχτό όταν συνειδητοποιεί πόσο σκύλα ήταν πριν μια στιγμή, μου άρεσε το φόρεμα της Serena στο ίδιο event, και ξεχώρισα επίσης όλες τις σκηνές με έντονη father-son dynamic, γιατί μου θύμιζαν το O.C. που μου λείπει, γαμώτο.