The Office: Dunder Mifflin Infinity

Infinity ήταν το επεισόδιο για μένα, αλλά δεν έχει σημασία. Σύντομα spoilers για το δεύτερο long Office.

Δεν το πιστεύω οτι έχουμε ακόμα δύο βδομάδες που θα πάνε έτσι. Το επεισόδιο αυτό θα μπορούσε να είναι σπουδαίο, γιατί η έλευση του Ryan ως full-on villain είναι φανταστική ιδέα, και η αφελής κόντρα του Michael μαζί του προσφέρει ιδέες για καλή κωμωδία, αλλά για μια ακόμα φορά τα 40 λεπτά κατέστρεψαν το πάρα πολύ αστείο πρώτο 20λεπτο.

Ο υπερβολικά πολύς διαθέσιμος χώρος ανάπτυξης αφήνει τον Daniels και τους λοιπούς συγγραφείς αντιμέτωπους με τις συμβάσεις ενός κανονικού δράματος, όπως αυτό φαίνεται από τις sledgehammer-y αναλογίες πλοκής και χαρακτήρων. Έχω συνηθίσει σε ιατρικά δράματα οι ασθένειες να αποτελούν αναλογίες για την ψυχολογική κατάσταση των ηρώων, αλλά όταν ο Michael Scott προβάλλει την αδιέξοδη ζωή του πάνω στην επαγγελματική του απογοήτευση με actual ατάκες και όχι απλώς μέσω του subtext, τότε άμα ήταν θα μπορούσα να βλέπω το House που είναι και αστειότερο από το Office, φέτος.

Ναι, η είσοδος του 30άρη Creed στο γραφείο ήταν ένα από τα αστειότερα πράγματα που έχει κάνει ποτέ η σειρά. Αλλά όταν φτάσαμε στο σημείο με τη βουτιά στη θάλασσα, απόρησα φωναχτά "τι βλέπουμε?" Και αυτός ο κάμεραμαν του ντοκιμαντέρ, μιλάμε για φοβερή ψυχραιμία ρε αδερφάκι μου! Εκτός κι αν είχε χαζέψει κι αυτός άφωνος από αυτό που έβλεπε.

Τελοσπάντων, μερικές από τις καλύτερες στιγμές του επεισοδίου ανεξαρτήτως της εξουθενωτικής διάρκειάς του:

• Η προαναφερθείσα είσοδος του Creed.
• Oι διάφορες αντιδράσεις στο άκουσμα της είδησης για τη σχέση Jim & Pam.
• Kάθε αντίδραση του Toby καθόλη τη διάρκεια του επεισοδίου, καθώς η μέρα του πήγαινε από το κακό στο χειρότερο.
• Το πέσιμο του Ryan στην Pam και η δικαιολογημένα smug αντίδραση του Jim στην κάμερα όταν αυτή άδειασε μεγαλοπρεπέστατα τον κύριο "$200 κούρεμα".
• Ο Dwight που χρησιμοποίησε τη φράση "the one I destroyed" μιλώντας για τη γάτα της Angela.
• Oτιδήποτε, και πάλι, είχε να κάνει με Jim & Pam. Μου αρέσει πάρα πολύ το πώς γράφουν αυτή τη σχέση οι συγγραφείς, και ελπίζω σιγά-σιγά να καταλαμβάνει όλο και λιγότερο χώρο στα επεισόδια, ως κάτι casual, πλέον.