Shorts

Αυτές τις μέρες έτυχε να δω κάποια TV-related πραγματάκια μικρής διάρκειας-- αν δεν έχεις χρόνο/όρεξη να δεις κάτι κανονικό, τι καλύτερο από ένα 8λεπτο "Doctor Who" από τον Steven Moffat παρέα με τον καφέ ή μια ιδέα για το πώς θα ήταν φέτος η "Veronica Mars"? Actually, αυτό το τελευταίο με στεναχώρησε, αλλά προτρέχω. Μετά το άλμα, δυο λόγια για TV shorts που είδα την τελευταία βδομάδα, κατά σειρά τον "πιλότο" της 4ης σεζόν "Veronica Mars", το Children in Need Special επεισόδιο "Doctor Who", και τη νέα online σειρά "quarterlife" που σύντομα θα μεταφερθεί αυτούσια και στη μικρή οθόνη.

Veronica Mars:
Αχ, Veronica. Στο ξεκίνημά της αγάπησα τη σειρά σχεδόν με το πάθος που αγάπησα μια "Buffy", αλλά μέσα από μια σειρά σημειώσεων από το δίκτυο, αδυναμία αποφυγής της φόρμουλας και εκπόρνευσης του οράματος του δημιουργού στο όνομα μιας ακόμα σεζόν, το πάλαι ποτέ λατρεμένο εφηβικό νεο-νουάρ έχασε την αιχμή του και την ουσία της ύπαρξής του. Ξαφνικά τα πάντα σα να αφορούσαν αυτό το ρομάντζο από την κόλαση που κάποτε ήταν συναρπαστικό αλλά γιγαντώθηκε και κατάπιε τα πάντα γύρω του μέσα από τη διαδικασία μετατροπής του σε αντικείμενο συζήτησης 13χρονων κοριτσιών στα διαφημιστικά διαλείμματα του "America's Next Top Model". H ερώτηση καθώς οδεύαμε στο τέλος της σειράς, έπαψε να είναι Θα βρει η Veronica τη θέση της στον κόσμο, και θα έχει τον πατέρα της μαζί της? κι έγινε αυτό το πεζό και ανούσιο Logan ή Piz?!? OMG!!!!1. Μην τα πολυλογώ άλλο: όταν η σειρά κόπηκε, εγώ δεν είχα φυλαγμένο δάκρυ γι'αυτήν.

Μέχρι το τελευταίο επεισόδιο, that is, όπου ο Rob Thomas χαρακτήρισε τον εαυτό του πόρνη και επέστρεψε στην καρδιά του αρχικού mission statement, με τη θυσία του Keith και την εμφάνιση του Jake Kane και την πλήρη αβεβαιότητα για το μέλλον. Wow, μπορεί να θυμόταν ακόμα από πού είχε ξεκινήσει? Αυτή η 10λεπτη παρουσίαση-πιλότος για μια πιθανή επανεφεύρεση της σειράς στην 4η σεζόν της, απαντά καταφατικά. Η Veronica ακολούθησε το όνειρό της, αλλά αυτή τη φορά κινδυνεύει να αποκλειστεί από τον περίγυρό της όχι επειδή την μισούν, αλλά ακόμα χειρότερα, επειδή δεν τη θεωρούν και τίποτα σπουδαίο. Αυτό που εδώ γίνεται μέσα σε 10 λεπτά, θεωρώ πως θα ήταν συναρπαστικό να δούμε να εκτυλίσσεται σε όλη του τη δόξα σε μια ολόκληρη σεζόν, με το μυστήριό της, τα self-doubts της, τα ερωτικά δράματά της, και τον Walton Goggins φυσικά! (που μετά την 6η σεζόν του "The Shield" ανακηρύσσω κι επισήμως τον κάτοχο του prestigious βραβείου US TV (R) Underappreciated Talent 2007.)

Μέσα σε μια 10λεπτη παρουσίαση ο Rob Thomas χωράει ένα δείγμα μυστηρίου της εβδομάδας που είναι πιο ενδιαφέρον από οτιδήποτε είδαμε σε όλη την 3η σεζόν, ένα ολοκληρωτικά νέο καστ (αν και είμαι σίγουρος οτι το δίκτυο θα τον έβαζε να σκεφτεί κάποιον σαχλό λόγο για να κουβαλήσει και 2-3 παλιούς μαζί) και φυσικά την επιστροφή του απαραίτητου season-long μυστηρίου. Φυσικά δεν θα υπήρχε ποτέ ελπίδα να εγκριθεί κάτι τέτοιο, καθώς αν η έφηβη "Veronica" δεν τράβηξε το target demo του CW σίγουρα δε θα το έκανε η ενήλικη. Ανανέωσε όμως την πίστη και το ενδιαφέρον μου στον τίτλο, ο οποίος αν τελικά συνεχιστεί σε άλλο φορμάτ από τον Thomas (σε διάφορα χρονικά σημεία έχουν ακουστεί τα πάντα, από ταινία, μέχρι σειρά βιβλίων, μέχρι κόμικ στην DC) θα έχει και πάλι την προσοχή μου.

Doctor Who:
Κάτι πιο απλό κι ευχάριστο και λιγότερο αποκαρδιωτικό τώρα: Thank you, Steven Moffat! Xαίρομαι που επέστρεψαν στην παραγωγή ενός φτηνού mini-episode αντί του περσινού απλού μηνύματος προς τους θεατές, καθώς δίνεται η ευκαιρία ακριβώς για αυτού του είδους την ασήμαντη αλλά fun εκτεταμένη σκηνή διαλόγου ανάμεσα σε δυο χαρακτήρες. Πριν δυο χρόνια ήταν η πρώτη ουσιαστική εμφάνιση του David Tennant στο ρόλο καθώς προσπαθούσε να πείσει μια άναυδη Rose οτι παραμένει ο ίδιος άνθρωπος, εδώ ήταν η συνάντηση του Ten με τον Five και των χαριτωμένων αυτοαναφορικών τους αστείων.

Βασικά επί 8 λεπτά ο σπουδαίος Steven Moffat κάνει την πλάκα του ενώ αποδίδει ταυτόχρονα φόρο τιμής σε μια περίοδο της σειράς που προφανώς τον ενέπνευσε να ασχοληθεί μαζί της. Αυτή η φιλανθρωπική παραγωγή σηματοδοτεί επίσης την πρώτη συνάντηση διαφορετικών ενσαρκώσεων του Doctor σε αυτή τη νέα εποχή και αυτό με χαροποιεί γιατί ποτέ δε θα εγκαταλείψω την ελπίδα να δούμε κάποτε τον Eight και μικρές ματιές στον Time War, αλλά αυτό είναι άλλη ιστορία. By the way, λυπήθηκα που δεν έχω δει Classic Who μόνο και μόνο γιατί η θέα του ονόματος του Peter Davison με το σύγχρονο font θα μου έφερνε νομίζω μεγάλες ανατριχίλες. Oh well: Paul McGann! Δε σταματάω να ελπίζω.

quarterlife:
Εδώ οι δημιουργοί του "My So-Called Life" μας παρουσιάζουν μια παρέα twentysomethings με τα προβλήματά τους, τα ερωτικά τους, τα επαγγελματικά τους, τα μπλογκς τους, τα πού-οδεύει-η-ζωή-μου τους. Βασικά τα έχουμε δει όλα ξανά, αλλά το θέμα εδώ είναι οτι δεν τα έχουμε ξαναδεί έτσι. Κι όταν λέω "έτσι", δεν αναφέρομαι σε κάποια αφηγηματική επιλογή, αλλά στο ίδιο το μέσο της παρουσίασης. Η σειρά βρισκόταν αρχικά σε development στο ABC αλλά απορρίφθηκε, έτσι οι δημιουργοί πήραν το υλικό τους και το πήγαν στο MySpace, ξεκινώντας την παραγωγή των 36 8λεπτων επεισοδίων με δικά τους έξοδα και συνεργεία.

Τώρα, με την απεργία της WGA σε εξέλιξη και τα κανάλια απεγνωσμένα για πρωτότυπο υλικό, ήταν η τέλεια ευκαιρία για μια νέα μεταπήδηση. Πράγματι, πριν λίγες μέρες το NBC ανακοίνωσε συμφωνία με τους δημιουργούς-ανεξάρτητους παραγωγούς για προβολή του "quarterlife" αυτή την άνοιξη, καθώς το show δεν εντάσσεται στα πλαίσια της WGA. Η μεγάλη μαγκιά εδώ έγκειται στο οτι οι δημιουργοί διατηρούν και τα δικαιώματα της σειράς τους, γεγονός που στην εποχή της GE/NBC/Universal/Sheinhardt Wig Company είναι μια τεράστια νίκη, και απόλυτα σχετική με το λόγο ύπαρξης αυτής της απεργίας. "Δε μας δίνετε λεφτά από τη new media εκμετάλλευση των σειρών μας? Ε, θα τις παράγουμε κατευθείαν για το ίντερνετ και μετά τρεχάτε να πληρώνετε εσείς."

Όλα αυτά είναι υπέροχα, αλλά κρίμα που δεν αφορούν καλύτερο υλικό. Τη σειρά μπορείτε να παρακολουθείτε εδώ, με νέα επεισόδια κάθε Κυριακή και Πέμπτη.