Ποια απεργία? Η 8η σεζόν της "Buffy" συνεχίζει να μας φέρνει δουλειά από εξέχοντα μέλη της WGA (Joss Whedon, Brian K. Vaughan, με τον Drew Goddard να έπεται), κι αν δε σχολιάζω κάθε τεύχος είναι επειδή για τα μεσαία acts μιας ιστορίας δεν έχω πάντα πολλά να πω. Όμως το "No Future for You" του Brian Vaughan έφτασε στο τέλος του την περασμένη εβδομάδα, και δε θα μπορούσα έστω και με καθυστέρηση να μην το σχολιάσω. Spoilers μετά το άλμα.
Υπάρχει λόγος που ο Whedon και ο Vaughan είναι ο ένας #1 φαν του άλλου. Πιάνουν ο ένας τον άλλον, και δεν αναφέρομαι τώρα μόνο σε silly catch-phrases και αυτές τις τόσο παρεξηγημένες pop culture αναφορές. Ναι, κι αυτά μέσα είναι, και όταν ακολουθείς την ιστορία του δημιουργού μιας σειράς οφείλεις να είσαι συνεπής στο ύφος και στους χαρακτήρες, αλλά πιο πολύ από όλα ο Vaughan ξέρει τι είναι αυτό για το οποίο μιλάει ο Whedon. Δεν αναπαράγει απλώς υφάκια και αργκό, αλλά είναι συνεπής θεματικά.
Είναι πάρα πολύ εύκολο να γράψεις τη Faith μονοδιάστατα. Έχει όλο το 'tude, έχει υπερβολικά πολλές εύκολες φράσεις-κλειδιά, και στα χέρια κάποιου άλλου σετ συγγραφεών θα ήταν η απόλυτη one note χαρακτήρας. Όμως ο Vaughan ξέρει τι συμβολίζει η Faith μέσα στο όλο σύστημα αξιών του Whedon, και σε αυτό το υπέροχο arc τη γράφει με αυτόν ακριβώς τον τρόπο. Είναι το απόλυτο twist στη Whedonesque θεματική της φαλλοκρατικής κοινωνίας που εκμεταλλεύεται και διαμορφώνει τη γυναίκα σύμφωνα με τις δικές τους επιταγές, καθώς η σκοτεινή slayer στην τυφλή προσπάθειά της να ανταποδώσει την κακομεταχείριση, παγιδεύει τον εαυτό της όλο και περισσότερο στο κουτί που έχουν φτιάξει για αυτήν.
Όταν μάχεται λυσσαλέα με τη Gigi, είναι στην πραγματικότητα οι δύο πατρικές φιγούρες που αντιμάχονται μέσα της. Wilkins και Giles, και οι δύο θέλησαν να πάρουν από τη Faith αυτό που ήθελαν, ο ένας προσφέροντάς την τον κόσμο για αυτό που ήταν, και ο άλλος προσφέροντάς την ευκαιρία να γίνει κάτι άλλο. Δυό ενσαρκώσεις του ίδιου μοτίβου, και η Faith της τηλεοπτικής σειράς ξέρουμε ποιο θα είχε διαλέξει. Όμως στα χέρια του Vaughan o χαρακτήρας τυγχάνει μιας θεαματικής εξέλιξης, καθώς απέρριψε την οδό που δίχως αμφιβολία ήταν καλύτερη για την ίδια. Προσπερνώντας το Εύκολο για να διαλέξει το Σωστό (τη στιγμή που και τα δύο φέρουν παρόμοια προσωπεία), η Faith ολοκληρώνει το άλμα που ξεκίνησε εκεί πίσω στην πρώτη σεζόν του "Angel" αλλά ποτέ δεν ολοκληρώθηκε μέσα στη φασαρία και το χαλασμό των 5 τελευταίων επεισοδίων της "Buffy".
To "No Future for You" με τη φρέσκια οπτική του έρχεται να συμπληρώσει μια τριάδα ιστοριών που αφηγούνται την πορεία ενός συναρπαστικού χαρακτήρα ("Bad Girls" και "Five by Five" τα άλλα δύο) και να εδραιώσει αυτή την 8η σεζόν στις συνειδήσεις μας ως canon. Γιατί για πρώτη φορά από την έναρξή της, νιώθουμε χαρακτήρες να εξελίσσονται αποφασιστικά, παράγοντας χωρίς τον οποίο μια συνέχιση της "Buffy" δε θα είχε το παραμικρό νόημα.
Μπορεί το arc να ήταν σταθμός για τη Faith, αλλά δεν αφορούσαν όλα αυτήν. Ο Giles μας άνοιξε και πάλι ένα παράθυρο στο σκοτεινό εαυτό του, που μπορεί να δούμε ή και μπορεί και να μη δούμε σε όλη του τη δόξα και πάλι στις οθόνες μας (hey, Joss, μιας και κάθεσαι αυτές τις μέρες, δεν γράφεις το "Ripper" για το BBC που είναι εκτός της δικαιοδοσίας της WGA?) αλλά εδώ είχαμε εντονότατα hints οτι αν μη τι άλλο θα εξερευνηθεί στις σελίδες αυτής της σειράς. Έχω αναφέρει ξανά οτι το παρελθόν του Giles είναι η μία ευκαιρία που ο Whedon άφησε να πάει ολοκληρωτικά χαμένη, και χαίρομαι που εδώ υπονοείται η διάθεσή του να διορθώσει αυτό το λάθος.
Giles και Faith σαν μια distorted version των Avengers? Διάβολε, μου αρέσει! Και το γράψιμό τους από τον Vaughan εδώ ήταν τόσο καλό που σχεδόν εύχομαι η σειρά στο εξής να ακολουθούσε αυτούς τους δύο αντί της Scooby Gang. That's the comic book business for ya: τη μία φορά που ένας τίτλος ουρλιάζει για spin-off, ο άνθρωπος που θα ήταν ιδανικός για τη δουλειά έχει πρακτικά εγκαταλείψει το μέσο, για τα γλυκά μάτια του Hollywood. Grr, argh.
Και τι γίνεται με αυτή τη Scooby Gang, by the way? Το καρέ που σχεδίασε ο Georges Jeanty με τη Buffy να παραδίδει το τηλέφωνο στη Willow λέγοντάς της να ακολουθήσει τις οδηγίες του Giles, ήταν απλά φανταστικό. Φοβάσαι πολλές φορές οτι τα πιο subtle σενάρια θα καταστραφούν από κάποιον άνισο σχεδιαστή, αλλά ο Jeanty δεν έχει σταματήσει να δικαιώνει τον Whedon για την εμπιστοσύνη που του έχει δείξει. Η Buffy λοιπόν τα έσπασε με τον Giles, ο οποίος απομακρύνει εαυτόν από τις day-to-day επιχειρήσεις της Slayer Central για να κάνει με τη Faith ό,τι σκοπεύει να κάνει. (και ορκίζομαι οτι στο μυαλό μου αυτή η φράση ήταν λιγότερο πονηρή από όσο βγήκε εδώ.)
Και ενώ συμβαίνουν όλα αυτά, γνωρίσαμε και τον apparent Big Bad της σεζόν, έναν τύπο που οπτικά είναι μια χάλια υπερηρωική βερσιόν του Numero Cinco, αλλά που μέσα στην γενικότερη archness του (πετάει στους 15 πόντους από το έδαφος! Μιλάει με άλλο font!) μας πληροφόρησε επιτέλους το endgame του, και είναι αυτό που φοβόμουν/ήλπιζα να είναι: να φέρει το τέλος της εποχής της μαγείας, ουσιαστικά εντάσσοντας έτσι και το έξοχο "Fray" μέσα στο continuity του Buffyverse.
Επόμενο τεύχος, standalone Joss, και μετά η Scooby Gang hits Toyko με τη βοήθεια του Drew Goddard. Άραγε ο Twilight ελέγχει και τη γιακούζα?
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου