Reruns: Dexter, Season 2

Παρακολούθησα όλη τη δεύτερη σεζόν μέσα σε μια μέρα, πριν μια βδομάδα, οπότε από τη μία πλευρά δεν είχα το χρόνο να αφήσω αυτό που είδα να κάτσει μέσα μου από το ένα κεφάλαιο στο επόμενο, όμως από την άλλη πήρα μια πιο συμπαγή ιδέα της θεματικής αυτής της σεζόν. Η κριτική της μιας γραμμής? Φανταστική σεζόν, αναπόφευκτα απογοητευτικό φινάλε. Κάποια επιπλέον σχόλια, με full spoilers, μετά το άλμα.

Το πρόβλημα του χτισίματος μιας ολόκληρης σεζόν πάνω στον ανθρωποκυνηγητό που είχε εξαπολυθεί για τον ίδιο τον Dexter (από μόνη της αυτή, μια εξαιρετική ιδέα) είναι οτι ξέραμε πολύ καλά οτι θα τη γλιτώσει. Το "Shield" καταφέρνει εδώ και χρόνια να αποφεύγει να πέσει στην παγίδα αυτή, παρότι είναι κι εκεί εξίσου προφανές οτι ο Vic Mackey δεν πρόκειται να συλληφθεί, όχι πριν τελειώσει η σειρά. Τι κάνει ο Shawn Ryan που απέτυχε να κάνει το staff του "Dexter"? Πετυχαίνει παράπλευρες απώλειες που πονάνε το θεατή περισσότερο από το να χάνανε τον ίδιο τον κεντρικό χαρακτήρα, και ακόμα σημαντικότερα, όχι μόνο δεν αποφεύγει τα άλυτα ερωτήματα, αλλά τα αγκαλιάζει κιόλας.

Στο φινάλε του "Dexter" είδαμε μια εντυπωσιακά χορογραφημένη σεζόν να καταλήγει εκεί ακριβώς που ξέραμε οτι θα κατέληγε, καθώς τίποτα άλλο δε θα μπορούσε πλέον να συμβεί. Η Lila σκοτώνει τον Doakes, ο Dexter σκοτώνει τη Lila. Και ούτε γάτα, ούτε ζημιά. Δεν έχω πρόβλημα με τα γεγονότα, ειδικά από τη στιγμή που η σεζόν ξεκάθαρα έχτιζε προς αυτά. Έχω πρόβλημα με το οτι, κατά την πραγμάτωσή τους, απαλοίφθηκαν από την εξίσωση οι δυσκολότεροι γρίφοι που είχε θέσει η σειρά σε προηγούμενα επεισόδια.

Ο κύκλος στο σύνολό του, για να μην παραείμαι αρνητικός σε αυτό που θεωρώ συνολικά πως είναι μια σεζόν σπουδαία, και πιθανότατα και ανώτερη της πρώτης, αποτέλεσε μια συναρπαστική ματιά στην ψυχή του τέρατος. Αντί να αρκεστούν στον ορισμό του κοινωνιοπαθούς που ο Dexter έχει επάξια κερδίσει, οι συγγραφείς στόχευσαν ακόμα πιο μακριά και δοκίμασαν τα όρια αυτής της διαστρεβλωμένης οπτικής. Έθεσαν τον Dexter απέναντι στον Κώδικα του Harry, τον έριξαν σε μια domesticated κόλαση που τελικά του άρεσε, τον έβαλαν ακόμα να δει τον εαυτό του μέσα από τα μάτια ενός εξωτερικού παρατηρητή. Κι εκεί μπαίνει στο παιχνίδι ο χαρακτήρας της Lila.

Μίσησα με όλο μου το είναι αυτό τον χαρακτήρα. Όχι ως σύλληψη-- ένα potential sidekick-gone-wrong για τον Dexter ήταν απόλυτα φυσική και έξυπνη ιδέα, και έπαιζε κατευθείαν σε αντιστοιχία με την εν εξελίξει προσπάθεια του Dex να κατανοήσει κι ο ίδιος τον εαυτό του, μετά την επιλογή του να σκοτώσει τον αδερφό του. Όμως, η εκτέλεση, ω θεοί, η εκτέλεση.

Αυτή η μποέμ και ελευθέρων ηθών γκόμενα που κάνει περίεργη τέχνη στο loft της και ξαφνικά το επόμενο πρωί μηχανεύεται και παγιδεύει τον Angel για βιαστή και απαγάγει την οικογένεια της Rita με στόχο να τους κάψει ζωντανούς-- what. the. fuck! Δε γίνεται από τη μία να βλέπω τον Dexter να ανταλάσσει one-liners περί ηθικής με τον Doakes αλλάζοντας συνεχώς την αντίληψή του για τον εαυτό του (στο απόλυτο high point της σειράς, για μένα) και να κόβουμε για να πάμε στο διαμέρισμα της Lila να τη δούμε να βάφει τοίχους με τον Angel και να καταπίνει μετά από μόνη της ναρκωτικά. Ας τα κρατήσουμε αυτά για το "L Word" καλύτερα, εντάξει Showtime? Ευχαριστώ.

Και πάλι, θα τονίσω το πώς όλα αυτά κορυφώθηκαν ξεκάθαρα βάσει σχεδίου στη λύση της φαινομενικά άλυτης κατάστασης στην οποία είχε περιέλθει ο Dexter. Και εκτιμώ το γεγονός οτι διέφυγε της δικαιοσύνης χωρίς οι συγγραφείς να κάνουν τον rock star Agent του Keith Carradine να μοιάζει στο τέλος με βλάκα. (Αν και ο χαρακτήρας πήγε ελαφρώς αναξιοποίητος-- δείτε και πάλι πόσο καλύτερα αντιμετώπισε μια παρόμοια απειλή το "Shield" με το arc του Forest Whitaker.) Αλλά όλος αυτός ο σεναριακός μηχανισμός που οδήγησε στο καθαρό και βολικό φινάλε, μας στέρησε αυτό που ολόκληρη η σεζόν έμοιαζε να υπόσχεται: ποιο ακριβώς τέρας από όλα είναι ο Dexter?

Δεν ήθελα να δω τη Lila να ανατινάζει τον Doakes, ούτε τον Dexter να βρίσκει επιτέλους ηθικό πάτημα να τη σκοτώσει στο Παρίσι. Αυτό που με ενδιέφερε ήταν να δω πού θα τον οδηγούσε ο εθισμός του. Θα σκότωνε έναν αθώο, παραβαίνοντας για πρώτη φορά τον Κώδικα? Τι πυξίδα θα είχε μετά, με το τέρας ολοκληρωτικά ξαμολυμένο, χωρίς καν την ψευδαίσθηση ηθικής?

Λίγες ακόμα σημειώσεις:

• Michael C. Hall, η μεγαλύτερη ερμηνεία του 2007. Γιατί αυτό που είναι μεγαλύτερη πρόκληση από το να παίζεις μια κοινωνιοπαθή μηχανή, είναι το να παίζεις πολλές κοινωνιοπαθείς μηχανές που προσπαθούν να αποφασίσουν ποια από όλες είναι η κυρίαρχη.
• Το επεισόδιο όπου ο Dexter ανακαλύπτει επιτέλους την αξία της οικογένειας είναι για μένα το καλύτερο της σεζόν. Χωρίς sappy μονολόγους και δίχως δραματουργικές ευκολίες, το τέρας ανακαλύπτει απλώς οτι αν δεν έχει κανέναν που να βασίζεται επάνω του, του είναι αδύνατο να κρατήσει τον εθισμό του υπό τον έλεγχο του οποιουδήποτε Κώδικα. Ένα από τα καλύτερα spins στην The Importance of Family! θεματική που έχει δώσει ποτέ η τηλεόραση.
• Το μοντάζ πιθανών αντιδράσεων της Deb καθώς ο Dexter πρόβαρε στο μυαλό του την ομολογία του σε αυτήν. Ανεκτίμητο.
• Η σχέση της Deb με τον rock star πράκτορα. Pitch perfect ως fallout της περιπέτειάς της με τον Rudy, και κερδίζει έξτρα πόντους για το οτι δεν ήταν κάποιος συγκαλυμμένος σεναριακός μηχανισμός για να γλιτώσει ο Dex. Ήταν αυτό που ήταν, απλώς.
• Doakes ως Bay Harbor Butcher. Αναπόφευκτο καθώς εξελισσόταν η σεζόν (έγινε εμφανές αρκετά νωρίς οτι δεν υπήρχε άλλη διέξοδος για τους σεναριογράφους παρά να τα φορτώσουν όλα σε αυτόν) αλλά αυτό που αναρωτιέμαι είναι, τι γίνεται τώρα? Αφήνουμε την ιστορία αυτή να πεθάνει, και τη μνήμη του Doakes για πάντα ατιμασμένη, ή την επισκεπτόμαστε και πάλι στο μέλλον? Θέλω να πιστεύω οτι θα έρθει η στιγμή που ο Dexter θα πληρώσει για αυτό, το μεγαλύτερό του έγκλημα. Σίγουρα, δεν ήταν αυτός που το σχεδίασε έτσι, αλλά σε αυτόν χρεώνεται η ακολουθία των γεγονότων. Και δε θα ήθελα να τελειώσει η σειρά χωρίς κάποια άλλη εξέλιξη στον BHB. Αλλά ευελπιστώ να μην πλησιάζει εκείνη η μέρα.
• Kαι παραλίγο να το ξεχάσω. Εντελώς απότομο το πώς η μητέρα του Dexter μπήκε στο παιχνίδι, αλλά χαλάλι για αυτή την εφιαλτική επεισοδιάρα όπου ξεχύθηκε στο κατόπι του δολοφόνου της που παρέμενε ελεύθερος.