Ιδού το πρώτο "αληθινό" post του 2008! Με το -κατά τα φαινόμενα- season finale του "Gossip Girl" επόμενο στην ουρά, έκανα σήμερα ένα catching-up στα επεισόδια που χρώσταγα, και ακολουθούν spoilery σχόλια και για δύο, μετά το άλμα. Ελπίζω αργότερα σήμερα να επανέλθω με το τελευταίο.
1x11 Roman Holiday:
Είδα το επεισόδιο με κανά μήνα καθυστέρηση, αλλά αν θυμάμαι καλά ο Josh Schwartz πρέπει να έδωσε το ίδιο ακριβώς cliffhanger (ηρωίδα ανάμεσα σε δύο άντρες που την παίρνουν τηλέφωνο) και σε ένα επεισόδιο του "Chuck" κάπου κοντά στο 'Roman Holiday'. Και φυσικά λοιπόν τη στιγμή που η ενοχλητική γυναίκα του Rufus θα μας άδειαζε τη γωνιά, θα ήταν η σειρά της Lilly να εμπλακεί σε Προσωρινό Ρομάντζο, και συγχωρώ την προβλεψιμότητα μόνο και μόνο επειδή ο Rufus περπατούσε τόση ώρα μεσα στο χιόνι, και το περπάτημα μέσα στο χιόνι είναι ένα από τα αγαπημένα μου πράγματα σε αυτό το μάταιο κόσμο.
Κατά τα άλλα, thank God for Blair, καθώς στα 3 δευτερόλεπτα δίπλα στη Vanessa είπε αυτό που ήταν στο μυαλό όλων εξαρχής. Όσο όμως κι αν μου άρεσε να βλέπω την νυν και τη μέλλουσα κυρία Humphrey να μοιράζονται χρόνο και έμπνευση για να ικανοποιήσουν τον αγαπημένο τους (κυρίως γιατί κάπως έτσι προετοιμάζεται καλύτερα το έδαφος και για το αναπόφευκτο ερωτικό τρίγωνο), ομολογώ πως ο actual λόγος για τον οποίο το έκαναν ήταν κάπως poorly conceived. Δηλαδή τι κατάφεραν μαζί? Να κόψουν και να ράψουν τρία αστεράκια και να στήσουν έναν προτζέκτορα που πρόβαλε στον τοίχο χιόνι, not unlike το actual χιόνι που θα έβλεπαν αν απλώς άνοιγαν το παράθυρο? Eh. H able and willing Serena στο στρωματάκι θα ήταν υπεραρκετή ως δώρο για τον Dan, νομίζω.
Για να επιστρέψω στη Blair, που πήρε το επεισόδιο κι έφυγε, απόλαυσα όσο δε λέγεται την κόντρα της με τον Ramon. Κι ακόμα πιο πολύ εκτίμησα το πόσο casually ενσωματώθηκε στο κλασικό μοτίβο της κόρης που διψά για πατρική αγάπη, η gayness του πατέρα της. Δηλαδή, όχι μόνο ο όλος πανικός δεν αφορούσε το φύλο του εραστή του πατέρα της, αλλά η σειρά δεν έκανε καν το πολιτικά ορθό, και ενοχλητικά συχνό, λάθος να βάλει στο στόμα κάποιου χαρακτήρα μια απολογητική ατάκα τύπου "Μαμά, δεν με πειράζει που ο μπαμπάς είναι gay, αλλά το οτι με αγνοεί." Κοινώς, ό,τι φαίνεται δεν χρειάζεται να εξηγείται. Well done, αν και θα ήταν ευχής έργο ο ίδιος ο Ramon να μην ήταν τόσο ξύλινος.
1x12 School Lies:
Στα write-ups για τη σειρά δεν έχω κρύψει καθόλου την προτίμησή μου για τα stοrylines του ζευγαριού των μεγάλων Humphrey-Van der Woodsen έναντι του αντίστοιχου των μικρών. Αυτή η προτίμηση ενισχύεται από το γεγονός οτι οι Dan και Serena μου δίνουν έναν ανεξήγητα έντονo Ryan-Marissa τόνο, καθώς και από την μικρή αγάπη που τρέφω για τη Vanessa. Όλα αυτά ήρθαν να δέσουν στο 12ο επεισόδιο, καθώς το μικρό ζευγάρι κόστισε στο μεγάλο την ευτυχία που κυνηγούσε από τον πιλότο. Argh!
Περιέργως αυτή η εξέλιξη δε με έκανε να μισήσω τους νεαρούς χαρακτήρες, καθώς εξακολουθώ να πιστεύω οτι δεν έχουν πολλή ζωή μπροστά τους (αν όντως πρόκειται για τους νέους Ryan και Marissa αυτή η πρόταση ενδέχεται να είναι και κυριολεκτική), αλλά κυρίως γιατί προσθέτει μια αναπάντεχη νότα poignancy στη σχέση της Lilly και του Rufus, πάνω που είχε αρχίσει να γίνεται προβλέψιμη. Και ενώ υποθέτω πως αργά ή γρήγορα το icky factor του όλου πράγματος θα έπρεπε να τύχει αναφοράς, παρ'όλ'αυτά εξεπλάγην όταν τέθηκε τόσο ωμά και ξαφνικά από τη Serena στη μητέρα της.
Kατά τα άλλα είχαμε κάποιες μη-εξελίξεις στο εφηβικό ερωτικό τρίγωνο που όντως μας ενδιαφέρει, με ένα ολόκληρο αιματοβαμμένο σκηνικό να στήνεται στην πισίνα του σχολείου ως σεναριακό όχημα για να αποδείξει ο Nate στη Blair τον έρωτά του, ο Dan στη Serena κι εκατέρωθεν, και ο Chuck να μας θυμίσει τι μπάμιας είναι. Να σε αδειάζει τώρα η Vanessa με τα hoop earrings και να χτίζει ιατρική μονάδα στο όνομά σου? Τραβηγμένο, αλλά χαριτωμένο.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου