To δίδυμο του Comedy Central επέστρεψε, χωρίς συγγραφείς, και μπορούμε με βεβαιότητα να ανακηρύξουμε νικητή. Ένας in character Stephen Colbert ξεσπάθωσε απέναντι στα παντός είδους σωματεία μέσω ενός clip show, ενώ σχολίασε τις πολιτικές εξελίξεις βασιζόμενος σε μια περσόνα που πρακτικά γράφει τον εαυτό της. Κυρίως όμως, ανάμεσα στο σιωπηλό μονόλογο της εισαγωγής και το κενό Word στη συνέχεια, επέλεξε να μην προσποιηθεί πως η εκπομπή του μπορούσε να συνεχιστεί σα να μη συμβαίνει τίποτα, όπως υπογραμμίστηκε κι από το φανταστικό shot των 3 καμερών καθώς η μία εστίαζε στον κενό teleprompter της διπλανής.
Ο Colbert ήταν αστείος και διαφορετικός, με την πιο winning όλων των performances του, σε μια ευτυχή περίπτωση κατά την οποία οι δυσχέρειες έβγαλαν το καλύτερο από έναν φοβερά ταλαντούχο κωμικό. Εν αντιθέσει, το Daily Show και ο Jon Stewart με άφησαν με άσχημη γεύση στο στόμα, κι όχι τόσο επειδή τα 8 λεπτά κωμωδίας έπεσαν αβάσταχτα flat ή γιατί η -στα χαρτιά- ενδιαφέρουσα συνέντευξη κράτησε 14 λεπτά και κόντεψε να με κοιμίσει. Ο Stewart με απογοήτευσε τόσο γιατί έμοιαζε με σκιά του Colbert, περισσότερο όμως διότι η υπολογισμένα καυστική του σάτιρα δεν κατάφερνε να είναι εξίσου υπολογισμένη χωρίς συγγραφείς πέραν του εαυτού του. Η μαθηματική φόρμουλα για την απεργία ή η σύγκριση με την 9/11? Ugh, don't try this at home kids, ειδικά αν είναι unscripted.
Από random βιντεάκια άλλων late-night show hosts που πέτυχα εδώ κι εκεί, μπορώ νομίζω να κάνω μια ασφαλή γενίκευση του συμπεράσματος που έβγαλα μετά το αναπάντεχο "Writers, I'll see you in my dreams" κλείσιμο του "COL-bert Report": εκείνοι που θα συνεχίσουν να ανεβάζουν το ίδιο show με πριν την απεργία (Jon, Jay) θα συνεχίσουν κιόλας να υπογραμμίζουν την ανάγκη για συγγραφείς χάρη στη μετριότητα του τελικού υλικού τους (για να μην αναφέρω την πρόκληση προς την WGA με την εμφανή προετοιμασία υλικού από τον εαυτό τους, κάτι που αποτελεί σπάσιμο των όρων της απεργίας), ενώ εκείνοι που θα στήσουν ένα νέο, ειλικρινές format πάνω ακριβώς σε αυτούς τους όρους (Colbert, Conan) θα είναι κι αυτοί που θα βγουν κερδισμένοι, έστω κι αν αργά ή γρήγορα θα βυθιστούν κι αυτοί στη μετριότητα, αναπόφευκτα.
σίγουρα ο Colbert αντιμετώπισε καλύτερα την έλλειψη writers, κυρίως λόγω της persona του, που δείχνει πόλυ πιο ελεύθερη συγγραφικά, από ότι το αυστηρό newscast στήσιμο του Stewart.
ΑπάντησηΔιαγραφήαλλά όλα τα λεφτά είναι τα αυτοαναφορικά αστεία του Stewart κάθε τρεις και λίγο ακριβώς για το ότι δεν έχει κανένα να του γράφει τα λόγια του (και όπως δήλωσε όλες οι αναφορές που θα κάνει σε ταινίες, χωρίς writers, θα είναι από τα '80s).
Ναι, το αστείο που αναφέρεις ήταν πετυχημένο, και γενικά στη δεύτερη μέρα τα πήγε πολύ καλύτερα. Λέω να κάνω πάλι κάποιο joint Stewart/Colbert post αν έχω όρεξη.
ΑπάντησηΔιαγραφή