Η έναρξη ανεπίσημων συνομιλιών μεταξύ της WGA και της AMPTP (κατόπιν της συμφωνίας με την DGA) δεν αποτελεί νέο, αλλά οι πληροφορίες που έρχονται από τις συνομιλίες αυτές λένε πως μια συμφωνία δε θα αργήσει να επιτευχθεί, ειδικά από τη στιγμή που το σωματείο των σεναριογράφων απέσυρε από το τραπέζι την πρόταση για δικαιοδοσία επί του animation και των reality shows.
Κοινώς δηλαδή, τα μεγάλα στούντιο χρησιμοποίησαν την απεργία για να ξεφορτωθούν με το νόμο ό,τι πολυετές development deal δεν γούσταραν να πληρώνουν πλέον, να κόψουν δεκάδες σενάρια για πιλότους και in development projects για τα οποία έχουν μετανιώσει (το ABC μόλις ανακοίνωσε το κόψιμο 40 or so σεναρίων), και να επανεφεύρουν την περίοδο παραγωγής των πιλότων σε ένα πιο συμφέρον οικονομικό μοντέλο, και αφού τα πέτυχαν όλα αυτά τώρα κάθονται να συζητήσουν για μια συμφωνία για να σώσουν και τα Όσκαρ. Ελπίζω έστω να βγει μια καλή συμφωνία από όλο αυτό, ειδικά από τη στιγμή που τα Όσκαρ είναι μάλλον το τελευταίο leverage της WGA για τους επόμενους πολλούς μήνες-- χάσαμε που χάσαμε τη σεζόν, ας αξίζει τον κόπο τουλάχιστον.
Χμμμ... Και χθες συζητούσα για την όλη αντίστοιχη φάση που η EMI άλλαξε boss και έγινε κακιά, εφόσον αυτός έσπευσε να ξεφορτωθεί όλη τη σαβούρα που είχαν και τους κρατούσε κάτω από το 'level εταιρείας' (οικονομικά μιλώντας, πάντα, και συγκριτικά με τα υπόλοιπα top studios) στο οποίο θα μπορούσαν να είναι. Πλάκα-πλάκα, arguably χρειάζεται καμιά φορά το guerilla approach σ' αυτά.
ΑπάντησηΔιαγραφήΌσο να 'ναι, είναι ενδιαφέρον... κοινωνικό φαινόμενο, το να κάνουν το όλο strike για να ξεφύγουν εταιρίες από λούμπες στις οποίες έχουν παγιδευτεί. Αν μη τι άλλο, θέλει cojones αντίστοιχα (though in no way bigger, that would be impossible, right? ;)) με του Jack Bauer.
Πάντως μακάρι να παίζει κάτι τέτοιο: και από το strike θα ξεμπερδέψουμε - με συμφέρουσες, για τους writers και για τις επόμενες γενιές, λύσεις, hopefully - και θα κάνουν τα studios τη δουλειά τους. Γιατί, dare I remind us all, μπορεί να έχουμε συνηθίσει με το strike να βλέπουμε τα studios σαν evil Kingpin-clones ή κάτι τέτοιο, αλλά αν το καλοσκεφτούμε, στη μεικτή οικονομία (που επιτρέπει τα strikes κλπ, ώστε να φτάσουμε, για κάθε διαφωνία, σε κάποια λύση που να συμφέρει όλες τις πλευρές), θέλουμε να τα πάνε καλά αυτοί που φτιάχνουν τις σειρές και τις ταινίες μας και να μη χάνουν λεφτά από βλακείες.
Και χρειάζονταν ένα quasi-reboot στο κάτω κάτω εδω και καιρό όσον αφορά τις stagnant μεθόδους τους, και κάποιον τρόπο να ξεφορτωθούν όλο το backlog σαβούρας που έχουν σε σενάρια - θυμάμαι που το συζητούσαμε κιόλας νομίζω σε κάποιο Χάρτες-session πριν κανα-δυό καλοκαίρια αυτό, όταν το τωρινό strike δε συζητιόταν καν.
Οπότε, αν όντως παίζουν όλα αυτά, είναι τα καλύτερα νέα που έχω ακούσει όλη την εβδομάδα [που, ΟΚ, δεδομένης της εβδομάδας in question, δε λέει και πολλά αυτό, αλλά ντάξ']. Άντε, να συνεχίσει ο Gilliam να γυρίζει το Imaginarium με τον Johnny Depp (!) και είμαστε σετ.
P.S. Καλή τακτική το να ζητήσουν 'πολλά' (βλ. 'δικαιοδοσία επί του animation και των reality shows'), ώστε να δείξεις ότι 'κάνεις πίσω' στο τι ζητάς, και να πάρεις 'τα σημαντικά' πιο σίγουρα... (Debating 101).
Ναι, είναι μεγάλη κουβέντα και σίγουρα όχι μονόπλευρη, και ακόμα πιο σίγουρα δε θα είναι ξεκάθαρα ποιος έκανε τι και για ποιο λόγο μέχρι να λήξει το όλο thing και μπορέσουμε να το κοιτάξουμε retrospectively.
ΑπάντησηΔιαγραφήΓια παράδειγμα, δεν ξέρω σε τι ποσοστό η πρόταση της δικαιοδοσίας ήταν διαπραγματευτική τακτική και σε τι ποσοστό αληθινός στόχος. Σίγουρα η WGA θέλει να εντάξει το animation και το reality στη δικαιοδοσία της (κάτι που θα την κάνει ασυζητητί το ισχυρότερο σωματείο του Hollywood), αλλά εξίσου σίγουρα θα ήξεραν πως δεν ήταν δυνατόν κάτι τέτοιο να επιτευχθεί εν μέσω της όλης κουβέντας για τα new media. Οπότε αν χρησιμοποιήθηκε με σωστό τρόπο για να κάνει πίσω σε κάτι χοντρό και η AMPTP, εγώ υποκλίνομαι. Γιατί θεωρώ συν τοις άλλοι δεδομένο οτι θα επανέλθει ως ζήτημα στο μέλλον, έτσι κι αλλιώς. Τότε που όλοι θα το έχουν πάρει πιο ζεστά, και τότε που πικετάκι δε θα σηκώνουν μόνο τα μέλη της WGA, αλλά και αυτοί που υποτίθεται θα θέλουν να γίνουν μέλη της, δηλαδή οι ριαλιτζήδες και οι καρτουνιάρηδες.
Όσο αφορά την ίδια την απεργία, και το ποιον συνέφερε τελικά περισσότερο, ας γίνει πρώτα μια συμφωνία, και εκεί θα φανεί κάπως περισσότερο. Αν πάντως η WGA σκοράρει μια συμφωνία καλύτερη από της DGA, τότε νομίζω πως θα πρόκειται για μια (αιματοβαμμένη) ισοπαλία...
Ισοπαλία, σε έναν αγώνα που έπρεπε, όμως, να παλέψουν σ' αυτή τη στιγμή της ιστορίας, δυστυχώς. Για να κερδίσουν, όσο να 'ναι, πράγματα που έπρεπε μεν να κερδίσουν - δικαιώματα που ουσιαστικά δικαιούνται κλπ - αλλά δεν είχαν δε. Και που αν δεν αποκτούσαν, εδώ που τα λέμε, ακριβώς επειδή τα δικαιούνταν, θα ζούσαμε σε έναν πολύ πιο άσχημο κόσμο, if you ask me. Είναι σα να στενοχωριόμαστε για τους καημένους που πάλεψαν ή και πέθαναν στην Γαλλική επανάσταση, ξερωγώ, αντί να τους βλέπουμε απλά σαν 'αναγκαίους ήρωες' που υπέφεραν για να αλλάξουν τον κόσμο όπως έπρεπε να αλλάξει [σε μικρότερο, ίσως, επίπεδο από την κατάσταση in question, αλλά πιάνεις την αναλογία, right?]
ΑπάντησηΔιαγραφήΝαι, I totally get it, και βεβαίως και συμφωνώ. Όπως συζητήθηκε και τη μέρα που έγινε η συμφωνία με τη DGA, είναι σχεδόν βέβαιο πως μερικοί από τους όρους δεν θα είχαν καν τεθεί στο τραπέζι αν οι σκηνοθέτες δεν είχαν το leverage της απεργίας των σεναριογράφων.
ΑπάντησηΔιαγραφή