Spoilers για τα ολοένα και εντονότερα sessions του In Treatment, βδομάδας τρίτης.
Τα επεισόδια της Sophie συνεχίζουν να είναι ό,τι δυνατότερο επιχειρεί το show, και έχει ενδιαφέρον που ο Paul επέλεξε να αναφερθεί σε όλους τους άλλους ασθενείς του εκτός από τη μικρή γυμνάστρια. Ίσως να υπάρχει κάτι στη σκέψη της Gina οτι προσπαθεί να της φορτώσει όλες του τις ευθύνες, κι απλώς τη Sophie δεν τη βλέπει ως βάρος. Νοιάζεται αληθινά για αυτό το κορίτσι, είναι η μόνη ασθενής του που η θεραπεία μαζί της δουλεύει (ίσως και ο Alex, αλλά αυτό νομίζω έλαβε τέλος) και η μόνη για την οποία ο Paul δείχνει αρκετά βέβαιος για το τι σκοπεύει να κάνει.
Αντίθετα, καθώς η προσωπική του ζωή καταρρέει, συμπαρασύρει και την επαγγελματική. Μη μπορώντας να σώσει το γάμο του, οδηγεί με σειρά λάθος χειρισμών στην καταστροφή και εκείνον του Jake και της Amy. Ακόμα, είμαι σχεδόν βέβαιος πως η αδιαμφισβήτητη πρόοδος που έχει κάνει με τον Alex θα πάει στράφι όταν τα sessions του πιλότου θα αρχίσουν κι αυτά να περιστρέφονται γύρω από τη Laura, την οποία ο Paul ξεκάθαρα δε μπορεί να κουμαντάρει.
Ίσως να έχουν κάποια αλήθεια αυτά που έλεγα την περασμένη βδομάδα για τον Paul και το πώς προσπαθεί να κατευθύνει τη Gina σε θέματα που θέλει μεν να θίξει, αλλά δεν έχει την τόλμη να το κάνει ευθέως. Εδώ γυρνάει συνεχώς το session του στη Laura, παραδεχόμενος επιτέλους οτι τη γουστάρει. Και δε μένει εκεί, παρά δοθείσας της ευκαιρίας από τη Gina, ουσιαστικά κάνει ερωτική εξομολόγηση για την ασθενή του.
H Laura έχει πάρει ψιλοξεκάθαρα τον έλεγχο από τον Paul, και η βεβαιότητά του οτι γνωρίζει πια τόσο καλά τη Laura και οτι είναι τόσο σίγουρος για το πώς λειτουργεί, ενδεχομένως να κρύβει την πλήρη αδυναμία του να ελέγξει τον εαυτό του. Στο τέλος της περασμένης εβδομάδας το αντιμετώπιζα διαφορετικά το ζήτημα, θεωρώντας πως ο Paul θα μείνει με την Kate για να σώσει το γάμο του και την κόρη του. (εξ ου και η συμπάθειά του προς τη Sophie.) Αλλά στο μεταξύ η Kate δήλωσε πως θα πάει Ρώμη με το μορφονιό (στην ψύχρα! Σιγά κοπέλα μου!) και ο Paul παραδέχτηκε ανοιχτά τα αισθήματά του για τη Laura, οπότε ίσως να πρέπει να αναθεωρήσω.
Σε κάποιο σημείο θα πρέπει να υμνήσω καταλλήλως και τον Gabriel Byrne, by the way. Ο τύπος εδώ σηκώνει στους ώμους του ένα σχεδόν αδιανόητο project, και είναι σπουδαίος μέρα μετά τη μέρα. Λατρεύω το πώς αφήνει την Ιρλανδική προφορά του να βαρύνει κάθε φορά που συγχύζεται ή νιώθει πως χάνει τον έλεγχο, και θαυμάζω την μανιασμένη οργή του που ορισμένες φορές μοιάζει να γεννιέται από την απόλυτη ηρεμία. Είναι λεπτός και δυναμικός, και μπορεί στα μάτια του να υπάρχει πατρική αγάπη ή βαθύ, φλεγόμενο μίσος. Μια τόσο απαιτητική σειρά είχε ανάγκη έναν εξαιρετικό leading man, και ο Byrne ως τώρα στέκεται στο ύψος των περιστάσεων, κι ας τον φοβόμουν στην αρχή.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου