Instant Reaction: Oscar's 80th

Εξαντλώντας τα τελευταία μου αποθέματα ενέργειας μετά από 6 ώρες Όσκαρ, ρίχνω τα πρώτα random σχόλια που μου έρχονται και συμπληρώνω αύριο ό,τι άλλο.

Joel & Ethan Coen, well deserved, για ένα από τα 3-4 αριστουργήματα της χρονιάς. Σε μια περιέργως indie-spirited βραδιά σαν αυτή βέβαια θα ήταν σπουδαία ευκαιρία να δούμε τον Paul Thomas Anderson να το σηκώνει για την actual καλύτερη ταινία του 2007, αλλά δε θα τα σπάσουμε εδώ.

Μιλώντας για indie: δεν ήταν μόνο η αναμενόμενη νίκη της Diablo Cody στο σενάριο, αλλά κυρίως οι απίστευτες βραβεύσεις της Tilda Swinton και του "Falling Slowly" που έκαναν τη βραδιά αληθινά ξεχωριστή. (Στο άκουσμα του ονόματος "Glen" είχα πεταχτεί όρθιος και φώναζα λες και ήμουν στο γήπεδο. Στις 6 το πρωί τώρα αυτό.)

Βάλτε μέσα την τριπλή νίκη του Bourne Supremacy (για τεχνικά βραβεία, but still, 3 Oscars!) και τις αναμενόμενες για Ratatouille και Daniel-Day Lewis (άντε και το upset victory της Cotillard που είναι κουκλάρα και την αγαπούσα από πριν κάνει τα πρώτα της δειλά βήματα στο Hollywood) και η συνολική εικόνα της βραδιάς είναι σχεδόν τρομακτικά ικανοποιητική. Ποτέ ξανά ο Oscar δεν έχει βραβεύσει σε μία χρονιά τόσες ταινίες που αγαπώ.

O Jon Stewart πολύ καλύτερος από την πρώτη φορά, κι ας είχε ελάχιστο χρόνο προετοιμασίας. Δεν έλειψε και το lame joke (Harrison Ford car dealership; Ugh.) αλλά ισορρόπησε πολύ ικανοποιητικά τον ελαφρύ πολιτικό σχολιασμό (που να μην ξενίσει τη μεγαλύτερη μερίδα του κοινού όπως πριν 2 χρόνια), τον Hollywood-type αυτοσαρκασμό (που επίσης να μην προσβάλει το κοινό) και φυσικά τις αναφορές στην απεργία της WGA. Standout αστεία όπως μου έρχονται, το κλιπάκι με τα κυάλια και εκείνο με τα άσχημα όνειρα στο καπάκι, ο συνδυασμός αναφορών σε Hannibal Lecter και Dorothy Hamill στο ίδιο αστείο, "The baby goes to Angelina Jolie", η αναφορά στο πάρτυ του Vanity Fair και τη μη πρόσκληση σεναριογράφων σε αυτό ("They won't mingle!") και το "That guy is so arrogant" για τον Glen Hansard. Καλύτερο αστείο της βραδιάς όμως, η Cate Blanchett και το εύρος της: Cate as the pit bull.

Στιγμές:

• O Jon Stewart υποδέχεται πίσω στη σκηνή τη Marketa Irglova για την ευχαριστήρια ομιλία που τόσο άκομψα της είχε στερήσει λίγο πριν η ορχήστρα.
• "Make art, make art, thanks." Glen Hansard.
• Δεν ξέρω, ανέφερα αρκετά πόσο πολύ αγαπώ το Once και το γεγονός οτι κατατρόπωσε τον οδοστρωτήρα μουσικής κακογουστιάς Enchanted;
• H Diablo Cody εξηγεί πως το σενάριο δε θα ήταν τίποτα χωρίς την superhuman Ellen Page. Εκείνη ανασηκώνει τους ώμους. (Την αγαπώ.)
• "Thanks." Ολόκληρη η ευχαριστήρια ομιλία του Joel Coen (ή ήταν ο Ethan;) κατά την παραλαβή του Oscar σκηνοθεσίας.
• Ο Brad Bird και η ιστορία του από το γυμνάσιο.
• Κάθε φορά που ακούγεται η μουσική του Johnny Greenwood για το There Will Be Blood θυμάμαι πόσο εκτός εαυτού είμαι με τους ηλίθιους κανόνες τους. Και μετά πάνε και βραβεύουν την Tilda Swinton και πώς να τους κρατήσεις κακία;
• Χάρη σε αυτά τα επετειακά κλιπάκια για την ιστορία των βραβείων συνειδητοποίησα οτι η τελευταία φορά που είχε κερδίσει Best Picture μια αληθινά σπουδαία ταινία ήταν πριν 15 χρόνια, οι Unforgiven tου Clint Eastwood. Και φέτος είχαμε δύο που κονταροχτυπιόντουσαν! Wow, right; Έχω αυτή την αίσθηση οτι για να ξεπλύνουν τη ντροπή της φετινής ποιοτικής τους στροφής, τα μέλη τη Ακαδημίας θα μοιράσουν τα βραβεία της επόμενης απονομής ανάμεσα στο Shrek 4 και σε ό,τι ετοιμάσει φέτος ο Paul Haggis.
• Το Atonement υπήρχε γενικά απλά για να γεμίζει κατηγορίες, αλλά το σωστό, σωστό: το score του Dario Marianelli ήταν σπουδαίο και δικαίως βραβεύτηκε, από τη στιγμή φυσικά που δε μετράμε το αληθινά μεγαλύτερο επίτευγμα, δηλαδή το There Will Be Blood του Greenwood. Όχι, δεν έχω βαρεθεί να το λέω.
  
• Έχει κάποια αρρώστια ο Oscar και είναι καταραμένος να βραβεύει τραγικές γυναίκες ηθοποιούς για όλη την αιωνιότητα; Στο σχετικό μοντάζ, κάπου εκεί γύρω σε ένα σερί Gwyneth Paltrow - Julia Roberts - Halle Berry - Charlize Theron ένιωσα μια άσχημη γεύση στο στόμα, μάλλον ήταν η πίτσα που είχε κατασπαραχθεί προηγουμένως. Επαναλαμβάνοντας διαρκώς μέσα στο κεφάλι μου οτι έδωσαν Oscar στην Tilda freakin' Swinton μπόρεσα να ηρεμήσω κάπως. Αυτό το βραβείο θα έχει την ισχύ του άλλοθι για τουλάχιστον δυο απονομές, όπως πριν λίγα χρόνια το αντίστοιχο στον Charlie Kaufman.
• Tilda: πήγε την ομιλία της από τον πισινό του Oscar στις ρώγες του Batman. She did it her way.

Πάω για ύπνο.

ETA: Ολόκληρη η ευχαριστήρια ομιλία της Marketa Irglova--

Hi everyone. I just want to thank you so much. This is such a big deal, not only for us, but for all other independent musicians and artists that spend most of their time struggling, and this, the fact that we’re standing here tonight, the fact that we’re able to hold this, it’s just to prove no matter how far out your dreams are, it’s possible. And, you know, fair play to those who dare to dream and don’t give up. And this song was written from a perspective of hope, and hope at the end of the day connects us all, no matter how different we are. And so thank you so much, who helped us along way. Thank you.

Η όλη στιγμή, απλά, η κορυφαία της βραδιάς. Aπολαύστε ξανά: