Idol 2008: Top-11

Wow, πραγματικά ξέμειναν από τραγούδια, ε; Η προηγούμενη βδομάδα είχε μερικές φανταστικές και μερικές φρικτές ερμηνείες, με μόνο λίγες αδιάφορες. Εδώ, αντίθετα, η όλη βραδιά θα μπορούσε να θεωρηθεί ως μη γενόμενη. Πάμε σχόλια μετά το άλμα.

Amanda Overmyer: Το ίδιο και το ίδιο, βδομάδα μετά τη βδομάδα. Και οι κριτές τώρα άρχισαν να το πιάνουν. Άντε, άντε.

Kristy Lee Cook: Δε σταματάει να εκπλήσσει το γεγονός οτι άνθρωποι που θέλουν να γίνουν επαγγελματίες τραγουδιστές δεν γνωρίζουν τα τραγούδια των Beatles, αλλά θα μου πεις, είδαμε και τον David Hernandez που είχε πάρει το Beatles 101 course τι κατάφερε. Αnyway, εδώ η Kristy δε μας δίνει ένα ακόμα camp μεγαλείο σαν την προηγούμενη βδομάδα, είναι απλώς ξύλινα και ξεχάσιμα all over the place. Ας προετοιμάζεται για ένα ακόμα bottom-2.

Και by the way, για το αν μπορεί να blow τον Simon off his socks δεν ξέρω, αλλά αν τον blow σκέτο τότε ξέρω με βεβαιότητα πως θα έμενε στο show για αρκετό καιρό ακόμα. Μα σοβαρά τώρα, πώς είσαι cocky όταν το καλύερο πράγμα που έχεις κάνει εδώ και 2 μήνες είναι να τραγουδήσεις σωστά 30'' του 'Amazing Grace'; Ugh.

David Archuleta: Ωραία, ο Γλυψοχείλης Άγιος ξαναχτυπά και σχεδόν με ρίχνει για ύπνο. Fair enough σε όσους το λάτρεψαν, αλλά απέριττα τραγούδια παραφουσκωμένα με αχρείαστα vocal runs από δασκαλεμένα 17χρονα της ερμηνευτικής σχολής του Zac Efron με αφήνουν παγερά αδιάφορο. Αργεί η Brooke White; Είναι ύπνος η βραδιά ως τώρα.

Michael Johns: Ενδιαφέρον. Ναι, ήταν mess η συμπιεσμένη βερσιόν του κομματιού, και δεν έπιασε όλες τις νότες ο Michael, αλλά ήταν η πρώτη φορά από το 'Bohemian Rhapsody' και μετά που τον είδα να νοιάζεται για αυτό που κάνει εκεί πάνω. Και λόγω του παράγοντα δυσκολίας και μόνο, νομίζω οτι οι κριτές ήταν υπερβολικά σκληροί απέναντί του, όταν τον έχουν αφήσει εδώ κι ένα μήνα να προχωράει με κεκτημένη ταχύτητα χωρίς να κάνει απολύτως τίποτα. Η ουσία είναι οτι τους 3 προηγούμενους τους έχω ξεχάσει κιόλας, αυτό εδώ όμως θα ήθελα πάρα πολύ να το ακούσω live από τον Michael, στην πλήρη, glorious βερσιόν του βέβαια.

Brooke White: Προσπάθησε, δεν τα κατάφερε εντελώς, αλλά γιατί τόση αρνητικότητα, ω κριτές; Δε με ενόχλησε η ερμηνεία, και σίγουρα είχα ένα χαμόγελο να με το συμπάθιο όταν τελείωσε η Brooke, αλλά αυτό είναι επειδή απολαμβάνω και μόνο να τη βλέπω. Εμένα μου άρεσε, εν ολίγοις, αλλά δε θα μου φανεί περίεργο αν δεν πολυαρέσει γενικότερα. Πάντως μετά το 'Let It Be' ήταν αδύνατο να μην απογοητεύσει, και τουλάχιστον δεν το έκανε προσπαθώντας να αντιγράψει την επιτυχία της, αλλά το έκανε δοκιμάζοντας κάτι διαφορετικό σε τόνο.

David Cook: Case in point για αυτό που μόλις έλεγα. Εδώ ο David ακολουθεί το υπερεκτιμημένο, αλλά well-regarded όπως και νά'χει, 'Eleanor Rigby' κάνοντας το ίδιο ακριβώς πράγμα (και δείχνοντας, αν είναι δυνατόν, ακόμα περισσότερο αυτάρεσκος από όσο έμοιαζε όταν χαμογελούσε πονηρά την ώρα που τραγουδούσε για τη μοναχική ζωή ενός μοναχικού ανθρώπου) κινδυνεύοντας να χαρακτηριστεί βαρετός και προβλέψιμος. Η βραδιά εξελίσσεται σε πολύ μεγάλη μετριότητα, ε;

Carly Smithson: Δεν έχω απολύτως τίποτα να σχολιάσω για αυτή την ερμηνεία.

Jason Castro: Ξεφύγαμε λίγο. Νομίζω; To 'Michelle' είναι ένα τραγούδι εντελώς διαφορετικό από αυτό που του έκανε εδώ ο Jason. Και δεν έχω κανένα πρόβλημα με έναν ερμηνευτή που ενδεχομένως να έδινε μια tongue-in-cheek version αυτής της τόσο ερωτοχτυπημένης εξομολόγησης, αλλά θα έπρεπε η ενορχήστρωση να συμβαδίζει με την ερμηνεία. Δε μπορεί το τραγούδι που ακούς να είναι σοβαρό και το τραγούδι που βλέπεις να είναι μια σαχλαμαρίστικη πλακίτσα που κάνουν φοιτητές μεταξύ τους ενώ πίνουν μαύρο. Αν ο Jason δεν ήταν τόσο αβίαστα συμπαθής μέσα στην goofiness του, θα είχα μισήσει την εκτέλεσή του δίχως φραγμούς-- μετά το εκθετικά αυξανόμενης ενοχλητικότητας 'Eleanor Rigby' του David Cook, νιώθω οτι η υπομονή μου με την κατακρεούργηση των Beatles στα χέρια μουσικά αδαών ποζεράδων έχει εξαντληθεί. O Jason ποζεράς δεν είναι (κάθε άλλο), αλλά η κατακρεούργηση είναι κατακρεούργηση no matter what.

Syesha Mercado: Ι-Ω-Άννης Μελισσανίδης flashback! Η Syesha είναι κι αυτή μέλος του εκλεκτού club ανθρώπων που αναφέρονται στον εαυτό τους στο τρίτο πρόσωπο. Ποτέ δεν αποτυγχάνει να με διασκεδάσει κάτι τέτοιο. Σε αντίθεση με το τραγούδισμά της, τουλάχιστον. Here's the thing: αν ήθελα να ακούσω το third-rate impression του πώς θα τραγούδαγε το 'Yesterday' η Leona Lewis, η Syesha θα ήταν ο ιδανικός άνθρωπος. Ευτυχώς αρκούμαι στην πρωτότυπη εκδοχή του Paul, thankyouverymuch.

Chikezie: Ξέρετε τι, όταν ξεκίνησε είπα μέσα μου πως γυρίσαμε ξανά στις ανυπόφορες ερμηνείες των ημιτελικών και ξαφνικά βγήκε η αρμόνικα και είχα την ακριβώς αντίθετη αντίδραση με τον Simon. Δεν θεωρώ οτι ο Chikezie είναι ιδιαίτερα καλός τραγουδιστής, και άρα δεν θέλω να είναι σοβαρός και να δείχνει βάθος. Αντίθετα, οι δυο τελευταίες βδομάδες δείχνουν οτι κρύβει μέσα του έναν φανταστικό διασκεδαστή, και ο τρόπος που αβίαστα μεταμορφώνει τραγούδια των Beatles σε κάτι που μοιάζει να έχει βγει από κωμωδία των Coen, με κάνει να θέλω να παραμείνει στο show όσο πιο πολύ γίνεται. Και σίγουρα αν ήμουν country κοινό θα ψήφιζα αυτόν αντί της απεγνωσμένης και ατάλαντης Kristy.

Ramiele Malubay: Mα γιατί χαραμίζουν την pimp spot στο κινούμενο καραόκε του show; Μιλάμε οτι ξέχναγα τις νότες την ίδια στιγμή που τις άκουγα.


Should go: H συνεχιζόμενη ύπαρξη της Kristy με προσβάλει ως ακροατή και θεατή, ενώ οι Amanda και Ramiele απλά δεν κάνουν. Σήμερα ήταν οι πιο αδιάφορες μέσα σε ένα μάτσο μετριότητες.

Will go: Είναι υπερβολικά προφανές για να γίνει πραγματικότητα, αλλά in any case, Kristy και Amanda άνοιξαν ένα βαρετό show δύο ωρών, και αν κάποιος κατάφερνε μέχρι το τέλος να θυμάται οτι τραγούδησαν κι αυτές, σίγουρα δε θα είχε ιδιαίτερα ευχάριστες αναμνήσεις. Aπό τις δύο, θα έλεγα οτι θα φύγει η Kristy (που σίγουρα θα χάσει κάποιες από τις ελάχιστες ψήφους της προς τον Chikezie), ενώ το bottom-3 θα συμπληρώσει πιθανότατα η Ramiele. Ή ίσως ο Michael Johns, γιατί έχω την αίσθηση οτι κανείς πλέον δεν τον συμπαθεί ιδιαίτερα.