Lost: Meet Kevin

Αυτά για την ώρα. Spoilers μετά το άλμα για το τελευταίο pre-strike επεισόδιο 'Lost'.

Πριν πιάσω τα του Michael, ας ξεμπερδέψω με το άλλο κομμάτι του επεισοδίου, σχεδόν όσο γρήγορα ξεμπέρδεψε μαζί του και η ίδια η σειρά. Από τη στιγμή που -για μια ακόμα φορά- ήταν γνωστό οτι κάποιος θα πεθάνει σε αυτό το επεισόδιο, όποιος έχει παρακολουθήσει 'Lost' 2-3 φορές στη ζωή του θα πρέπει να κατάλαβε οτι τη σφαίρα θα δάγκωνε η Danielle. Και είναι ιδέα μου ή η εν λόγω σκηνή όντως βγήκε κάπως βιαστική;

Η όλη εξέλιξη βασικά βγήκε λίγο από το πουθενά, με τον Ben να στέλνει (στην πλάτη μιας σκηνής 60'') την οικογένειά του στο βουνό, και με το που ξαναβλέπουμε τη Danielle (σε άλλη μια άτσαλη σκηνή 60'') να έρχονται σφαίρες από το πουθενά, Karl νεκρός, Danielle νεκρή, "είμαι η κόρη του Ben", L O S T. Εμ, φρένο λίγο; Δε μπορώ να είμαι και πολύ απαιτητικός, γιατί υποπτεύομαι οτι αυτή η σκηνή ήταν το τελυταίο πράγμα που γράφτηκε, γυρίστηκε και μονταρίστηκε πάνω στο deadline της απεργίας, οπότε πάλι καλά που μας έδωσαν κι ένα hook για τον 'Lost'-less μήνα που ακολουθεί.

Κι ενώ δεν έχω όρεξη να μπω καν στη διαδικασία speculation για το ποιοι πυροβολούσαν και γιατί, αυτό που κρατάω από τις δύο αυτές σκηνές είναι η απάντηση σε ένα από τα κυριότερα ερωτήματα που είχαμε όλοι από την αρχή της σεζόν: τι απέγιναν οι υπόλοιποι Others. Σε συνδυασμό με τη μη επιστροφή του 'Cane' μετά την απεργία, αυτό σημαίνει πως πρέπει να αρχίσουμε να προετοιμαζόμαστε για την επιστροφή του Immortal Richard και της υπόλοιπης αθάνατης παρέας του. (Oh my god they killed Mikhail! Bastards! κτλ.)

Πριν προχωρήσω στο κυρίως μέρος του επεισοδίου, ας κρατήσουμε μιας γραμμής σιγή για την Danielle της Mira Furlan, έναν από τους πιο ενδιαφέροντες, περίεργους, και πολύχρωμους χαρακτήρες της σειράς. Θα θυμόμαστε για πάντα την σιωπηλή συνάντησή της με τον Locke στο Black Rock όταν, στην πιο understated κωμική στιγμή στην ιστορία της σειράς, απλά έβαλε μια γενναία ποσότητα εκρηκτικού στο δισάκι της και αποχώρησε, την ώρα που στην καμπίνα ο James δολοφονούσε τον Sawyer. R.I.P., "French Lady". Σου άξιζε ένας πιο ηρωικός, πιο σημαντικός θάνατος.

.....[σιγή].....

ΟΚ, πάει αυτό. Μετά από 4 παραγράφους πάνω σε σκηνές συνολικής διάρκειας 2 λεπτών, νιώθω πως πρέπει να αρχίσω να το μαζεύω κάπως για να τελειώσω σήμερα, και ευτυχώς (not really, though) το εκτεταμένο flashback του Michael θα μου επιτρέψει να μην επεκταθώ και πάρα πολύ. Για κάτι που κατέλαβε το 80% του επεισοδίου, το origin story του "Kevin Johnson" ήταν μάλλον σχετικά uneventful. Ό,τι χρειαζόταν να ξέρουμε ειπώθηκε μέχρι τη σκηνή με τον Friendly στο ξενοδοχείο-- από εκείνη την ώρα κι έπειτα απλά οι συγγραφείς ένωναν τελείες που ήδη ξέραμε τι θα σχημάτιζαν.

Βρήκα πολύ ενδιαφέρον το πόσο σκληροί είναι οι Lindelof & Cuse απέναντι στον Michael, ρίχνοντάς τον χωρίς έλεος σε ένα σενάριο προσωπικής εξιλέωσης από το οποίο προφανώς δε θα βγει ζωντανός. Αποξένωση με το γιο του, για τον οποίον εγκλημάτισε εξαρχής, είναι μια δραματική κατεύθυνση που δε λαθεύει ποτέ, και δηλώνω επισήμως χαζός που δεν το είχα σκεφτεί πριν μας παρουσιαστεί. (Ειδικά από τη στιγμή που έλυνε και το πρόβλημα του Γίγαντα Walt.) Και σα να μην έφτανε αυτό, ο Ben τώρα εκμεταλλεύεται τη σαπισμένη του ψυχή για να του φορτώσει κάτι ακόμα βαρύτερο, μια μαζική και σχεδιασμένη δολοφονία.

Ωραία κατεύθυνση, με ψωμί, και σίγουρα από αυτές τις ωραίες καταστάσεις όπου ξέρεις οτι κάνείς δεν είναι δυνατόν να βγει κερδισμένος. Ο Michael καταδικάστηκε τη στιγμή που πυροβολήσε την Ana-Lucia, και το πληρώνει κάθε δευτερόλεπτο που περνάει μέχρι να εκπληρώσει τη ματωμένη αποστολή του. Δε θα δεχόμουν τίποτα λιγότερο. (Kαι by the way, τι στα κομμάτια σημαίνει "το νησί δε σε αφήνει να αυτοκτονήσεις";!)

Οι σκηνές πάνω στο πλοίο ήταν filler ολκής όμως, και επιλέγω να ρίξω φταίξιμο στην απεργία για το pacing που με άφησε κάπως δυσαρεστημένο. Στη θέση κάποιων από τις περιττές επεξηγηματικές σκηνές του πλοίου (δεν ξέρουν όλοι την αλήθεια για τον Widmore! Ο Ben μπορεί να λέει ψέματα! Κι άλλη GhostLibby!) θα μπορούσαμε να έχουμε έναν καταλληλότερο αποχαιρετισμό για τη Danielle κι ένα λιγότερο απότομο φινάλε, αλλά είπαμε. Επιείκεια. Παρ'όλ'αυτά, δεν πιστεύω οτι ήμουν ο μόνος που έβριζε την οθόνη όταν εμφανίστηκε το γελοίο και αστείο χαρτάκι "NOT YET". Σχεδόν περίμενα να γράφει "ACME" καθώς το ξετύλιγε ο Michael.

Όσο για την αντίδραση του Sayid στην όλη ιστορία; Θα πρέπει να περιμένουμε τουλάχιστον ένα μήνα για να πούμε με σιγουριά, αλλά αυτή η άμεση αντίδρασή του είναι είτε ό,τι εξυπνότερο, είτε ό,τι πιο ανόητο έχει κάνει ποτέ ο Sayid. Αυτή τη στιγμή μπορώ να σκεφτώ πολύ καλά επιχειρήματα και για τις δύο απόψεις, οπότε θα περιμένω πριν αποφασίσω. Σε κάθε περίπτωση, χαριτωμένο κλείσιμο του ματιού από τους συγγραφείς προς εμάς, καθώς γνωρίζουμε ήδη τη μελλοντική "επαγγελματική κατεύθυνση" του Sayid.

Πάει λοιπόν και το 'Lost', για την ώρα. Να δω τι θα γράφω τώρα μέχρι την επιστροφή του 'Battlestar Galactica' (και, σταδιακά, του υπόλοιπου τηλεοπτικού προγράμματος) σε 2 βδομάδες από σήμερα. Oy.