'Battlestar Galactica': Escape Velocity

Spoilers για το 4ο επεισόδιο 'Battlestar Galactica' μετά το άλμα.

Tα δύο storylines που μοιάζουν να ενδιαφέρουν τον περισσότερο κόσμο πήραν το πίσω κάθισμα για λίγο (με την Kara να κοιμάται στο γραφειάκι της και τους Cylons με τον εμφύλιό τους ολοκληρωτικά απόντες) ώστε να παρακολουθήσουμε μια ακόμα επανεφεύρεση του Gaius Baltar, αυτή τη φορά ως κήρυκα/προφήτη/Υιό/ό,τι βολεύει, του Ενός και Μοναδικού Θεού.

Είχε πλάκα να βλέπουμε τη Roslin να απορρίπτει αυτό το cult του Baltar τη στιγμή που γνωρίζουμε πως οι διδαχές του είναι πολύ κοντά σε αυτό που πιστεύουν οι Cylons και άρα όχι όσο μικρό αγκαθάκι στην πατούσα του πολυθεϊσμού όσο έμοιαζε να δείχνει η Laura πριν επέμβει ο Lee. (O Lee που μοιάζει να υπάρχει μόνο για να διακόπτει την Πρόεδρο όταν ξεφεύγει στα σχεδόν φασιστικά νέα σχέδιά της ή για να παραδίδει σχετικά νέα σε διάφορα σημεία του πλοίου. Εδώ, στον αιμόφυρτο Baltar που προσπαθούσε να μπει στο χώρο λατρείας.)

Αναρωτιέμαι επίσης ποια η θέση της κάθε ενός από τα δύο αυτά δόγματα στη νέα πραγματικότητα της post-9/11, δηλαδή post-Cylon, επίθεσης. Ως τώρα αυτό το ζήτημα ήταν irrelevant γιατί υπήρχε μόνο μία διαθέσιμη επίσημη θρησκεία, αλλά τώρα έχουμε έναν influential τύπο να τρέχει πέρα-δώθε μιλώντας για την ενδυνάμωση του Εαυτού μέσα από την ανακάλυψη του ενός Θεού, σε μια αποστομωτικά αυνανιστική εκδοχή του μονοθεϊσμού. Τι καλύτερο από ένα δόγμα που σε επιβραβεύει απλώς και μόνο πιστεύοντας σε αυτό; Και τι καλύτερο για τον κατατρεγμένο λαό του Galactica σε μια περίοδο σκοτεινή, από αυτές που (όπως μας έδειξε και η 11η Σεπτεμβρίου, την οποία η σειρά επικαλείται) βοηθούν την ενδυνάμωση της πίστης προς μια ανώτερη δύναμη που προστατεύει και επιβραβεύει.

Επιστρέφω στον Baltar. Τι έχουμε λοιπόν να πούμε για τον πρώην πρόεδρο που μοιάζει ξαφνικά να αγκαλιάζει ολοκληρωτικά το νέο του κάλεσμα; Πιστεύει πραγματικά τα όσα διακήρυττε στο τέλος του επεισοδίου, ή είναι ακόμα αυτή η δειλή ύπαρξη που κρύβεται από αντίπαλους στρατούς όταν καταστρέφουν και λεηλατούν μέχρι να τον βρουν, και θα αγκαλιάσει οτιδήποτε προκειμένου να βγει ο ίδιος χωρίς γρατζουνιά; Πάντως αν ήθελε ένα πάτημα για να δημιουργήσει νέο ρεύμα για τον εαυτό του, ειδικά τώρα που η Laura τον ημι-προκάλεσε/ημι-απείλησε, το βρήκε.

Και εκείνη, σε αυτές τις μέρες τις δύσκολες, κάνει ό,τι μπορεί για να δώσει αφορμές. Δίνει ανοίγματα σε κάποιον σαν τον Zarek, σχεδόν κάνει μάρτυρα τον Baltar, και ποιος ξέρει τι άλλη controversial απόφαση θα πάρει στα επόμενα επεισόδια, τουλάχιστον πριν χάσει τα -σχεδόν- λογικά της, κάτι που μοιάζει όλο και πιο κοντινό ως ενδεχόμενο.

Πάντως, αυτές οι σκηνές που μοιράζεται με τον Bill είναι υπέροχες, μαθήματα απλής και μεστής ηθοποιοίας από τους McDonnell και Olmos. Την προηγούμενη φορά οι δυο τους απλώς στέκονταν σιωπηλοί, εδώ ο Bill της διάβαζε από το αγαπημένο του βιβλίο, και μάλιστα μια παράγραφο που περιέγραφε εξαιρετικά την παρούσα κατάσταση των δυο τους. Και φυσικά υπήρχε και αυτή η ανατριχιαστική στιγμή κατά τη διάρκεια της τελετής για την Cally, όπου η Laura πληροφόρησε τον Bill οτι "της αρέσει αυτή η τελετή." *chills*

Αυτό το κομμάτι του επεισοδίου το χειρίστηκε με σιγουριά και λεπτότητα η Jane Espenson, έχω όμως γκρίνια για το έτερο βασικό στόρι, αυτό των 4 Cylons και του πώς ο καθένας αντιδρά στο θάνατο της Cally. Συγκεκριμένα, δε νομίζω τώρα οτι ήταν τόσο απαραίτητη η κυριολεκτική απόδωση του οτι ο Tigh βλέπει το πρόσωπο της γυναίκας του σε αυτό της Six, όταν μπορούμε απλά και εύκολα να κατανοήσουμε όλοι (από τον τρόπο που της μιλάει και φέρεται) οτι βλέπει το πρόσωπο της γυναίκας του σε αυτό της Six.

Όχι πως δε μου άρεσε σαν ιδέα, μάλιστα βρήκα τις διαφορετικές αντιδράσεις των 3 κρυφών Cylons συναρπαστικές. Ο Tigh βρίσκει τον εαυτό του να γυρνάει πίσω στη δολοφονία της γυναίκας του από τα ίδια του τα χέρια, ενδεχομένως ως την πράξη που τον κάνει να αισθάνεται τόσο βρώμικος ως άνθρωπος που στρέφεται στην Six για να τον καθησυχάσει πως, τώρα που είναι Cylon, μπορεί με κάποιο τρόπο να σβήσει τη συνείδησή του. Αλλά η μόνη λύτρωση που βρίσκει είναι αυτή των γροθιών-τιμωρών της Six στο ματωμένο πρόσωπό του.

Η Tory αρχίζει να μην καταλαβαίνει πού είναι τελικά αυτό το πρόβλημα ρε παιδιά και γιατί δε τους σαπίζουμε όλους στο ξύλο με τις νέες μας γαμάτες υπερδυνάμεις να τελειώνουμε. (Ωραία θα εξελιχθεί αυτό, ε;) Αυτό θα το έβρισκα απλά τέλειο, αν η Tory ως χαρακτήρας είχε δείξει από πριν δείγματα που θα έκαναν τον εν δυνάμει αμοραλιστικό εαυτό της πιστευτό, με τον ίδιο τρόπο που ο Tigh φυσικά και θα έβρισκε τις ίδιες σκιές και τις ίδιες ενοχές στο "νέο" του εαυτό. Ή αυτές οι ρίζες υπήρχαν και απλά δεν τις είχα προσέξει; Είχαμε ποτέ τέτοιες ενδείξεις για την Tory; Δε θυμάμαι.

Τώρα, όσο για τον Chief... oh, boy. Αν και δε μου ήταν απολύτως σαφές για ποιο λόγο είχε γίνει κουρέλι: απο ενοχές επειδή ως Cylon έπαιξε ρόλο στο θάνατο της γυναίκας του ή επειδή θεωρεί πως αυτοκτόνησε μην αντέχοντας άλλο τη ζωή της μαζί του; Σε κάθε περίπτωση, βαρύ το φορτίο και, αν ο Tigh έχει ξεκάθαρη στάση υπέρ της πλευράς που λέει οτι είτε άνθρωπος είτε Cylon, παραμένει ίδιος, ενώ η Tory βρίσκει ξεκάθαρα τον εαυτό της να κολυμπάει σε μια νέα πισίνα δυνατοτήτων, είναι ενδιαφέρον να δούμε πού θα προσγειωθεί ο Chief. Όταν, φυσικά, ξεμεθύσει αρκετά ώστε να μην ξεσπά κατά του Admiral του.

Τώρα. Ωραία όλα αυτά, αλλά με εκείνη την ενέδρα που είχε στήσει ο Cavil τι γίνεται...;