'Battlestar Galactica': The Ties That Bind

Απίστευτο και ανεπανάληπτο πήξιμο, ως εκ τούτου ακολουθούν spoilers δυσαναλόγως σύντομα ως προς την ποιότητα του επεισοδίου, μετά το άλμα.

Αυτό ήταν ένα τέλειο επεισόδιο, no; Συγγραφικά όλα τα threads κινήθηκαν σε ενδιαφέρουσες κατευθύνσεις, άλλες αναμενόμενες (ο εμφύλιος πόλεμος των Cylons) και άλλες απρόσμενες (ο θάνατος της Callie), ενώ η απίστευτη σκηνοθεσία έκανε κάθε δυσμενή εξέλιξη να μοιάζει με έναν εφιάλτη από τον οποίο δε μπορούσαμε να δραπετεύσουμε, και τον οποίον ζούσαμε στιγμή μετά τη στιγμή σα να ήμασταν κι εμείς εκεί.

Το plot thread με την Callie δε θα έπρεπε να έχει δουλέψει, για παράδειγμα. Κατά πρώτον, το fan base της σειράς μισεί το χαρακτήρα (άποψη που δεν ασπάζομαι, προσωπικά μου είναι αδιάφορη) συνεπώς από πού κι ως πού θα έπρεπε να νοιαστεί κάποιος ιδιαίτερα με αυτήν για πρώτο πρόσωπο στο επεισόδιο; Κατά δεύτερον, υπήρξε η συνήθης σεναριακή ακροβασία που μετατρέπει έναν δευτεροτρίτο χαρακτήρα σε ξαφνικά Δραματικό Πρόσωπο λίγο πριν τον Τραγικό Θάνατο, όμως κυρίως χάρη στους ρευστούς εφιάλτες που πλάθει ο σκηνοθέτης Michael Nankin, κάθε δευτερόλεπτο της μίζερης ζωής της Callie μετατρέπεται σε ένα ακόμα μικρό λόγο να θέλουμε να ξεφύγει... από τα πάντα.

Σε αυτό το πλαίσιο, και δεδομένου του μίσους της για τους Cylons, δεν μου φάνηκε καθόλου ασυνεπής η ενστικτώδης απόφασή της να αυτοκτονήσει παίρνοντας μαζί και το παιδί της. Η εξέλιξη αυτής της ιστορίας την έκανε ακόμα πιο σοκαριστική, φυσικά, με το sucker-punch της Tory να έρχεται εντελώς από το πουθενά και το very audible "gasp" μου να ρίχνει το σαγόνι μου να κάνει παρέα στο χαλί. Και κάπως έτσι αρχίζει η παράδοση της πρώτης των 4 στη σκοτεινή πλευρά της.

Το subplot με τα πολιτικά power plays είναι ακόμα ένα που δε θα έπρεπε να έχει βγει τόσο καλό, κυρίως γιατί είμαι by default αρνητικός απέναντι σε ό,τι έχει τον Lee για κεντρικό χαρακτήρα, αλλά τόσο οι πειστικές μηχανορραφίες του Zarek (πειστικές ακριβώς επειδή δεν είμαστε βέβαιοι αν είναι τέτοιες, και σε τι βαθμό) όσο και το παίξιμο της McDonnell ως μια Roslin που αρχίζει κομμάτι-κομμάτι να χάνει τον έλεγχο, όχι μόνο ανήγαγαν τις σχετικές σκηνές σε μερικές από τις καλύτερες ενός έτσι κι αλλιώς καθηλωτικού επεισοδίου, αλλά και έσπειραν για κάτι υποθετικά πολύ μεγαλύτερο που θα συμβεί στην πορεία. Κοινώς, θέλω να δω πού το πάνε.

Τέλος, ο εμφύλιος. Αυτά είναι τα ωραία. Εκεί που περιμένω μια αργής καύσης αντιμαχία ανάμεσα σε 2-3 μοντέλα που θα κορυφωθεί με έναν σκληρό πόλεμο λέξεων, ξαφνικά μέσα σε ένα επεισόδιο ο Cavil σηκώνει τόσο πολύ τον πήχυ που πλέον δεν ξέρω τι να περιμένω. Δεν είναι οτι απλά αντιτάχθηκε στην ομάδα της Six, είναι οτι έστησε ενέδρα με ξεκάθαρη πρόθεση να ξεπαστρέψει ολόκληρα μοντέλα. Ο βαθμός επιτυχίας του σχεδίου του ακόμα δεν έχει καθοριστεί, αλλά όταν έγινε εμφανές το σχέδιό του, ένα "Τι. Λες. ΤΩΡΑ!" το αναφώνησα, ομολογώ.

Πόσο ακόμα μέχρι να επανέλθει η D'Anna; Kαι πόσο μέχρι και οι υπόλοιποι κρυφοί Cylons να αρχίσουν να ενδίδουν στο σκοτεινό τους κομμάτι; Πόσο εύκολα θα δούμε τους Cylons να εξοντώνονται αναμεταξύ τους, με ότ,ι απομείνει να καταφτάνει ειρηνικά στη Γη μαζί με τους ανθρωπους; Και πόσο πολύ ψαρωτική ήταν το σιωπηλό stare του Centurion προς την Six πριν αυτή του πει "παρακαλώ"; Frak!