'30 Rock': Subway Hero

Δυστυχώς οι δουλειές τρέχουν και δε μπορώ να αφιερώσω πολύ χρόνο στο '30 Rock' (γιατί όσο είχα τον διέθεσα στην αληθινή καλύτερη κωμωδία της τηλεόρασης, δηλαδή το φεστιβάλ ηλιθίων του 'Survivor'), οπότε ακολουθούν σύντομα spoilers για ένα πολύ-πολύ αστείο 20λεπτο, μετά το άλμα.

Ο ρυθμός ήταν γρηγορότερος και στα συνήθη στάνταρντς της σειράς, και τα αστεία περισσότερα και κατά κύριο λόγο πετυχημένα: το '30 Rock' επέστρεψε! Ακόμα και το ασύνδετο subplot του Kenneth με τον αρχαίο TV star και τις εκθετικής αηδίας ιστορίες του από τις παλιές καλές εποχές, ήταν ένα τόσο αιχμηρό spoof του αντίστοιχου επεισοδίου με τον Eli Wallach του 'Studio 60', που συγχωρώ το οτι δεν κόλλαγε με τίποτα άλλο.

Για την ιστορία, εκείνο το επεισόδιο του S60 μου άρεσε, αλλά το χιούμορ της Fey είναι απολαυστικό όταν καίγεται να θάψει κάποιον, και δεδομένης της έχθρας της με τον Sorkin αυτή εδώ η play-by-play σάτιρα ήταν ξεκαρδιστική. Δεν είμαι σίγουρος για αγαπημένη ατάκα, είναι μεταξύ του "Jew Room" και των ανδρών που "θαύμαζαν ο ένας τη δύναμη του άλλου".

Kατά τα άλλα, η επιστροφή του Dennis με τον πλέον απρόσμενο τρόπο ήταν ευχάριστη έκπληξη, κυρίως γιατί λατρεύω να απεχθάνομαι αυτό τον τύπο και ακόμα περισσότερο λατρεύω να βλέπω τη Liz να τον απεχθάνεται επίσης αλλά να μην μπορεί να ξεκολλήσει. Plus, "Mayor Bloomburger!"

Το απόλυτο winner του επεισοδίου όμως ήταν το b-story με τον Jack και την προσπάθειά του να βρει celebrity για το republican rally. Όλα τα αστεία ήταν αρκετά έξυπνα (και η Fey πάντα μα πάντα τόσο αυτοσαρκαστική) που μπορώ να συγχωρήσω το πόσο μονόπλευρα ήταν εις βάρος του ρεπουμπλικάνων, σε αντίθεση με όταν το κάνει πχ μια σειρά σαν το 'Weeds' ή το 'The West Wing', όταν βγαίνει προς τα έξω απλώς ως η φωνή του συγγραφέα-δημιουργού που βγάζει το άχτι του.

Ο Baldwin ως Nixon ήταν από τα πιο αστεία πράγματα που έχω δει τελευταία, το payoff της ιστορίας επίσης ("Don't vote!"), όπως και η casual ανάλυσης της πολιτικής του Lincoln από τον Dot Com που δε μπορεί να βρει γκόμενα επειδή είναι εξυπνάκιας ή κάτι παρεμφερώς random. Αλλά ήταν η ατάκα του Kenneth όταν εξηγούσε για ποιο λόγο δεν ψηφίζει, "Choosing is a sin.", η οποία έβαλε δια παντός και οριστικά το επεισόδιο στο πάνθεον. Ορκίζομαι, γέλαγα τόσο δυνατά για τόση ώρα που έχασα τα επόμενα 2-3 αστεία. Δεν πειράζει, αφορμή για δεύτερη θέαση. Όταν έχω χρόνο.