'Battlestar Galactica': Sine Qua Non

Now this is just getting silly.

Spoilers μετά το άλμα για το φρέσκο 'Battlestar Galactica'.

Υπάρχει μια πολύ μεγάλη αδυναμία στην κατά τα άλλα σπουδαία σειρά του Ron Moore, μια αδυναμία που ποτέ άλλοτε δεν ήταν περισσότερο εμφανής από ό,τι κατά τη διάρκεια της σκηνής όπου ο Romo χρίζει Πρόεδρο τον Lee Adama σημαδεύοντάς τον με το πολύ cool όπλο του. Και η αδυναμία είναι οτι στη σειρά αυτή υπάρχουν οι χαρακτήρες Α' Κατηγορίας, από τους οποίους περνάν οι θεματικές και στους οποίους στηρίζονται όλα τα story arcs (Roslin, Baltar, Κανονικός Adama, Tigh), και υπάρχουν και οι Υπόλοιποι Χαρακτήρες, οι οποίοι διαμορφώνονται όπως νά'ναι, χωρίς καμία συνέπεια, και ακολούθως με τις ορέξεις που θα έχει ο Moore το πρωί που θα ξυπνήσει. Τέτοιος χαρακτήρας είναι ο Μπούλης Adama. Poster boy, in fact.

Στην προαναφερθείσα σκηνή τσιμπιόμουν για να πειστώ οτι έβλεπα αυτό που έβλεπα. Ένας τύπος που έχουμε δει 3 λεπτά σε όλη τη σειρά, ξαφνικά από το πουθενά καλείται να αποφασίσει ποιος θα είναι ο νέος Πρόεδρος (κατόπιν ενός σεναριακού οχήματος μάλλον εξωφρενικού, σύμφωνα με το οποίο ο μπαμπάς Adama έκανε κατ'ουσία πραξικόπημα επειδή δεν του άρεσε η μυρωδιά του Zarek, δηλαδή του νόμιμου Προέδρου) και καθώς συμβαίνει αυτό, μαθαίνουμε οτι έχει μια Μεγάλη Πληγή ("Oh!!!! The wound!!!", όπως θα έλεγε και ο Michael Palin) η οποία τον υποχρεώνει να σηκώσει όπλο στον Lee, ο οποίος με τη σειρά του ξερνάει ένα κήρυγμα από τον κώλο του το οποίο μας εξηγεί για ποιους λόγους η νέα βελτιωμένη Lee Adama v4.37 έκδοση πρέπει κανονικά να μας κάνει να κλαίμε από χαρά και περηφάνια που είναι η νέα μας προεδράρα.

*crickets*

Ναι, κανείς δε πολυψήθηκε. Παρντόν τώρα που είμαι έτσι κακός και επιθετικός κτλ, αλλά υπάρχει μια γραμμή μέχρι την οποία μπορώ να δεχτώ την random ανάπτυξη χαρακτήρων όσο αυτοί δεν πολύενοχλούν την υπόλοιπη σειρά, και αυτή η γραμμή σίγουρα στέκεται πολύ πριν την ανάληψη της προεδρίας. Δεν έχω πρόβλημα δηλαδή με έναν χαρακτήρα-Frankenstein όσο υπάρχει απλώς για να κάνει τις σεναριακά αναγκαίες ερωτήσεις στη Roslin, αλλά το αστείο τώρα παραπήγε, ε;

Kαι το κακό είναι οτι όλα αυτά τα παιχνίδια εξουσίας που δεν -πρέπει να- ενδιαφέρουν κανένα θεατή της σειράς, έφαγαν ώρα τόσο από το ευρύτερο story arc (του οποίου την ανάπτυξη ήταν τόσο ξεκάθαρα και ξεδιάντροπα σχεδιασμένες να καθυστερήσουν, cue 'Lost' music), όσο κι από την πολύ πιο ενδιαφέρουσα μάχη του Bill Adama με τον εαυτό του για τα μάτια της Roslin. Υπηρετεί το καθήκον του προς την ανθρωπότητα, ή εκείνο προς τον Bill Adama και μόνο αυτόν; Καθώς τα δύο ήρθαν σε ευθεία σύγκρουση, επέλεξε να καθαιρέσει εαυτόν, (όπως κάθε ηθικός fictional ηγέτης θα έκανε, cue 'West Wing' music) παραδίδοντας τον έλεγχο του στόλου στον Tigh. Εξέλιξη που μου προκαλεί τα ακόλουθα δύο συναισθήματα:

1) Απορία. Αν σκόπευε να παραιτηθεί, τότε θα μπορούσε ο Lee (που κατά τα άλλα δεν ήθελε την Προεδρία, όχι καλέ, φτου κακά) να περιμένει να δει μήπως ο Tigh (που ψιλοχέστηκε για το όλο θέμα Zarek, βασικά) αναγνωρίσει τη νόμιμη κυβέρνηση και άρα η όλη παράνομη και παράλογη ανάληψη εξουσίας από μέρους του θα μπορούσε να μπει λίγο στο backburner. Λέω τώρα.

2) Pants-Crapping! Ο Saul-motherfrakkin Cylon-Tigh έχει πλέον στα χέρια του τον έλεγχο του ανθρώπινου στόλου! F-R-A-K!! Είναι ένα πράγμα να θαυμάζεις το ιδιοφυές placement των Cylons (και από άποψη σεναριακής κατασκευής, αλλά και στα πλαίσια της ιστορίας, ως σχέδιο των Cylons), και είναι ένα άλλο πράγμα να βλέπεις έναν από αυτούς να καταλαμβάνει πλέον την εξουσία στην οποία ξεκάθαρα στόχευαν όποιοι τον έβαλαν εκεί!

Όλα αυτά βέβαια, εκτός από uber-αγωνία για τη συνέχεια, μου αναζωπυρώνουν την επιθυμία μου να δω επιτέλους να εξηγείται το πώς ο Tigh μπορεί να είναι Cylon, διάολε, μιας και ο Adama ανέφερε την πρώτη -καταστροφική- θητεία του, αναφορά που μου θύμισε οτι ο Tigh έχει ένα, you know, παρελθόν.

Εκτός από παρελθόν, ο Tigh έχει βέβαια και κάτι άλλο, πολύ πιο προβληματικό επί της παρούσης. Πάνω που γκρίνιαζα για ένα ακόμα επεισόδιο όπου εμφανίζεται η ZombieWife (for the record, συνεχίζω να μισώ το 'τέχνασμα'), κάτι καλό βγήκε από το όλο storyline! Οπότε τώρα βασικά ο Tigh όχι μόνο βρίσκεται στο κέντρο των αποφάσεων για τη μοίρα της ανθρωπότητας (και όσο και να πω οτι περιμένω να δω την αντίδραση της Tory σε αυτό, δε θα είμαι όσο περιγραφικός θα ήθελα να είμαι!), αλλά έχει κι ένα πιτσιρίκι να ψήνεται με την εναπομείνουσα Six. Very nice.

Πριν κλείσω, fallout από το προηγούμενο επεισόδιο, το οποίο δε μου είχε αρέσει πάρα πολύ: στη σκηνή που ο Adama (*) φωνάζει στην Athena τι διάολο σκεφτόταν όταν δολοφονούσε εν ψυχρώ την Natalie, ήμουν ο μόνος που μονολογούσε την απάντηση "The writers made me do it!! Ούτε εγώ καταλάβαινα τι σκατά έκανα! Το ξέρω οτι δεν είχε νόημα! THE WRITERS MADE ME DO IT!!!!!";

Anyway, καλό επεισόδιο, αν και ενοχλητικό σε μεγάλο βαθμό λόγω δεκαεννιά πραγμάτων.
Ένα, η contrivance με τα πολιτικά για να καθυστερήσει η εξέλιξη της ιστορίας. Και δύο ως δεκαεννιά το οτι--

(*)

--τώρα δηλαδή για να ξεχωρίζουμε τους Adama μεταξύ τους θα πρέπει αποκαλούμε τον έναν Πρόεδρο;

*vomits violently*

*remembers who the real President is, gets some perspective*

*vomits some more*