'Battlestar Galactica': Revelations

Huge, massive spoilers μετά το άλμα για το mid-season finale του 'Battlestar Galactica'.

Αν σκοπεύετε ποτέ να δείτε τη σειρά, μείνετε μακριά από αυτό το post. Μακριά.

Πάμε από το τέλος; Φυσικά, φυσικά και η κατάληξη του πιο 9/11 από τα έργα που παρήγαγε η ποπ κουλτούρα για την 9/11, θα λάμβανε χώρα σε ένα κατεστραμμένο Manhattan. Ή Brooklyn Bridge. 'H whatever. Οι απόψεις για την τοποθεσία διίστανται, αλλά όχι και για αυτό που συμβολίζει: το show που γεννήθηκε στη στάχτη της επίθεσης στους Δίδυμους Πύργους κάνει πλήρη κύκλο και επιστρέφει εκεί από όπου ξεκίνησε για να μας θυμίσει οτι ένα πυρηνικό ολοκαύτωμα εξακολουθεί να παραμονεύει.

Και αν έχει υπάρξει ποτέ μια ιστορία που κέρδισε το δικαίωμα να μας κάνει κήρυγμα για το πώς πρέπει να λύσουμε τις διαφορές και να βαδίσουμε ειρηνικά προς το ηλιοβασίλεμα χέρι με χέρι, αυτή είναι το 'Battlestar Galactica' του Ron Moore, το οποίο πέρασε 3μιση σεζόν και σχεδόν 60 επεισόδια χτίζοντας μεθοδικά προς αυτή τη σκηνή, όπου Cylons και Ανθρωπότητα βρίσκονται στην ίδια θέση να κοιτάνε ανήμποροι μιας κατεστραμμένη Γη της (κοινής τους) Επαγγελίας. Τώρα, πιστεύω πως αυτό ήταν ένα από τα καλύτερα επεισόδια της σειράς, όπως μάλλον λογικά έσπευσαν πολλοί να το ανακηρύξουν πάνω στον ενθουσιασμό τους; Όχι. (Το αμέσως προηγούμενο, ας πούμε, είναι ένα σκαλί ανώτερο.) Αλλά είναι σίγουρα το σημαντικότερο όλων, παρά τα σφάλματά του.

Βασικά δε μπορώ ακόμα να χωνέψω το οτι σκοτώσαμε ένα ολόκληρο επεισόδιο πριν δύο εβδομάδες με τον Romo Lampkin και τη νεκρή του γάτα, για να φτάσουμε εδώ να έχουμε τον κοσμοχαλασμό σε 40 λεπτά και να νιώθω πως κάθε φορά που έκοβε για διαφημίσεις έχανα τουλάχιστον ένα επεισόδιο σ
το ενδιάμεσο. Το πόσο απότομα συνέβησαν ορισμένα πράγματα σε αυτό το επεισόδιο ξεγυμνώνει και το γενικότερο pacing της σεζόν, η οποία ναι μεν ήταν η ποιοτικά πιο σταθερή της σειράς μετά την 1η, αλλά ταυτόχρονα κινείτο αρκετά αργά κατά τόπους, κάτι που τώρα μοιάζει με πολυτέλεια που δε θα έπρεπε να ήταν διαθέσιμη.

Πότε απελευθερώθηκε η Athena; Γιατί δεν είδαμε follow-up στις σκηνές μεταξύ Helo-Boomer; Πώς και ήταν τόσο sloppy το κάργα ασαφές σχέδιο της D'Anna; Πώς δε μας δείχνουν σκηνή με την Caprica Six να μαθαίνει την αλήθεια για τον Tigh; Πόσο πιο τηλεγραφημένα θα μπορούσε να έχει γραφτεί η σκηνή με την Kara, τους αποκαλυφθέντες Cylons και το θαυματουργό viper; Τι έκανε το Quorum σε όλη τη διάρκεια, έπαιζε σκάκι; Και τι στα κομμάτια σ
κέφτονταν με αυτό το μοντάζ με τον Bill Adama να σπαράζει για τον φίλο του, όπου τα πάντα γίνονταν τόσο γρήγορα που αντί να μπορώ να αφεθώ στη στιγμή σκεφτόμουν οτι "θα έπρεπε τώρα να έχω γίνει χώμα"; Δεν ήταν μόνο η σημαντικότητα του επεισοδίου που σήκωνε εκτενέστερο άπλωμα στο storytelling, αλλά και η απλή ποσότητα υπο-ιστοριών που έπρεπε να ειπωθούν, ή να ειπωθούν καλύτερα.

That said, η ίδια η ιστορία ήταν απλά συγκλονιστική, και το πώς όλα έδεσαν μεταξύ τους για να οδηγήσουν εκεί που οδήγησαν, αποδ
εικνύει οτι αν ως δημιουργός ξέρεις τι σημαίνει η ιστορία που θες να πεις, η ίδια η ιστορία θα σου έρθει ακόμα και στην πορεία. Μπορεί ο Moore να δηλώνει περιχαρής οτι τα σκέφτονται όλα καθώς προχωράνε, αλλά είμαι σίγουρος οτι το πλάνο με το οποίο έκλεισε το επεισόδιο το είχε στο μυαλό του αν όχι από την πρώτη στιγμή, τότε από αρκετά νωρίς στη σειρά. Retrospectively, τα πάντα οδηγούσαν εδώ. Τα πάντα.

Διάφορα άλλα μικρά πραγματάκια που απόλαυσα:
  • Οι ερμηνείες. McDonnell, Olmos, Hogan θεοί. Δε μπορώ να τα γράφω κάθε βδομάδα, αλλά ναι, θεοί.
  • Ένα ερμηνευτικό κομμάτι που με άγγιξε ιδιαίτερα; Αυτή η γαμημένη κραυγή του Olmos. Πριν έρθει το άβολο μοντάζ με το σπαρακτικό του κλάμα και τα πάντα να συμβαίνουν λες και βλέπουμε περίληψη αντί για επεισόδιο, αυτή η κραυγή με έψησε για όλο το συναισθηματικό υπόβαθρο του επεισοδίου από μόνη της.
  • To "We've done it" μοντάζ του τέλους. Ποτάμια τα δάκρυα συγκίνησης, δεν το συζητώ, αλλά δεν ήταν μόνο αυτή η αίσθηση χαράς και ολοκλήρωσης, ήταν κυρίως οι μικρές λεπτομέρειες που έκαναν τη διαφορά. Όπως η ματιά στα κατώτερα κοινωνικά στρώματα του Galactica ή το φιλί των δύο μηχανικών ή η φωτογραφία της Kat. Ένα από τα παραπονά μου από αυτή τη σειρά είναι οτι πολλές φορές παραμερίζει την εσωτερική λογική ή τη συνέπεια προκειμένου να φτάσει σε ένα point, οπότε χάρηκα ιδιαίτερα που εδώ φάνηκε σαν τίποτα να μην ξεχνιέται, σαν όλα να συνδέονται. Υπέροχο μοντάζ.
  • Ο χαρακτήρας του Lee ποτέ μα ποτέ δε μου είπε τίποτα, και εξακολουθεί να μου κάθεται στο στομάχι η προεδρεία του και η retro-super-uber ηγετική φυσιογνωμιάρα του, αλλά τουλάχιστον είδαμε έστω κι έτσι να οδηγείται σε λύση ένα από τα ongoing themes της σειράς. Όπως είπε και ο Leoben (και μέσω αυτού η Starbuck), πρέπει να πεθάνει ο πατέρας για να μπορέσει να λάμψει ο γιος, και ήταν μόνο τώρα που πέθανε στα μάτια του Lee ο αγέρωχος πατέρας, που μπόρεσε ο ίδιος να γίνει ο άντρας που πάντα ήταν προορισμένος (και καλά) να γίνει. Σαν μικρογραφία του επεισοδίου: φανταστική ιδέα, sloppy εκτέλεση.
  • H όλη ήρεμη αύρα μιας Laura Roslin που έχει παραδεχτεί τι σημαίνει γι'αυτήν ένας και μόνο άνθρωπος μέσα στους χιλιάδες για τους οποίους είναι υπεύθυνη, και η οποία έχει συγχωρέσει τον Gaius Baltar για τα εγκλήματά του. Ένας ακόμα χαρακτήρας που ολοκληρώθηκε.
  • Η εντελώς 'bout-damn-time αντίδραση/παραίτηση του Tyrol στην σύλληψη του ίδιου και του Sam από τους στρατιώτες του fleet.
Και όσο για την τελευταία σκηνή; Δεν έχω αποφασίσει. Σίγουρα, όσο αφορά την ιστορία, πρόκειται για κάτι κατά τη γνώμη μου μεγαλειώδες ως προς τον τρόπο που έχει ενορχηστρωθεί διαμέσου των σεζόν. Πολύ απλά, όλο το show μοιάζει πλέον μια πορεία προς έναν εν τέλει αναπόφευκτο προορισμό. Αλλά αφαίρεσε πολύ από τη δυναμική της σκηνής το γεγονός οτι φαινομενικά προσπεράσαμε 2-3 επεισόδια για να φτάσουμε εκεί πιο νωρίς από το αναμενόμενο (ενδεχομένως λόγω της απόφασης του Sci Fi να κόψει τη σεζόν στη μέση;) κι επίσης δεν είμαι σίγουρος αν μου αρέσει το πόσο άμεσα και ξεκάθαρα 'δανείζεται' (αν το λέμε έτσι τώρα) από το προφανές φινάλε της προφανούς ταινίας.

Το στήσιμο των ηθοποιών, οι μικρές κινήσεις των χαρακτήρων, η σύνθεση μιας Νέας Ανθρωπότητας απαρτιζόμενη από ανθρώπους και cylons (που χωρίς την αθανασία τους, εν τέλει, τι διαφορά έχουν από τους 100% κρεάτινους ανθρώπους;), η επιστροφή στην καρδιά και την ουσία του show σε ένα κατεστραμμένο νεοϋορκέζικο (ή νεοϋορκέζικου τύπου) μνημείο, όλα αυτά είναι on point και φανταστικά. Αλλά όπως κι αν το κάνεις, θα ήταν καλό η σκηνή να έχει ίσως στηθεί με έναν τρόπο που δε θα έφερνε το 'Battlestar Galactica' και το 'Planet of the Apes' καταδικασμένα να διασχίζουν την pop culture αιωνιότητα χεράκι-χεράκι. Λέω.

Σε κάθε περίπτωση, όλα αυτά είναι after-the-fact σκέψεις. Γιατί την ώρα που παρακολουθούσα, ήμουν μονίμως χαζεμένος για τουλάχιστον τα 10-15 τελευταία λεπτά του επεισοδίου. Και όπως κι αν το κάνεις, είναι αξιοθαύμαστο το γεγονός οτι προσπαράστηκε τόσο casually η ταυτότητα του 12ου Cylon και κανείς, πουθενά, δε νοιάστηκε. Thumbs up.

Και, σε περίπτωση που δεν έχει ήδη γίνει σαφές αυτό το popular feeling, άντε και γαμήσου Sci Fi. Δηλαδή νισάφι πια, είπε σε κάποια φάση ο Adama κάτι για "δύσκολα 3 χρόνια" και κόντεψα να πέσω από την πολυθρόμα μου από τα γέλια. Άντε.

12 σχόλια:

  1. Εμ. Εννοείς πως αυτό δεν ήταν mid-season finale αλλά ήταν series-finale, όταν λες πως το Sci-fi αποφάσισε να κόψει την περίοδο στη μέση;
    Αν ναι, κολλάει το πυκνό/πηχτό/πυρετώδες μοντάζ, η συμπίεση μέσα σε ένα επεισόδιο όλων όσων έπρεπε να ειπωθούν.

    Δεν ξέρω, γι' αυτό ρωτάω. Μέχρι να μου απαντήσει κάποιος, θα υποκριθώ πως η σειρά δεν έχει τελειώσει ακόμα.

    Εξέλαβα ως διφορούμενο το «έχετε 4 Κύλωνες στο στόλο σας». Θα μπορούσε να υπάρχει ένα άηχο «τώρα» στο τέλος της πρότασης, οπότε ο πέμπτος κύλωνας ήταν ένας από τους ανθρώπους που ήταν όμηροι στο—

    Μπα. Δεν έχω όρεξη για υποκρισίες. Θα επανέλθω άμα μου απαντήσει κάποιος. Αν η σειρά έχει τελειώσει, προτείνω το SciFi να γυρίσει ένα απαντητήριο κλιπάκι για τους fans της σειράς, με τον Έντι Μέρφι να χαμογελάει μέχρι τα αυτιά και να μας λέει “Thank you, thank you, and frak you too.”

    Ναι, το τέλος μου θύμισε πιθηκοπλανήτη, αλλά υπάρχει μια βασική διαφορά: ο Χέστον δεν ήξερε το «πού», εμείς εδώ δεν ξέραμε τα «αν» και «τι». Δε με χάλασε, το στήσιμο της σκηνής το είδα μόνο ως φόρο τιμής, όχι ως κλοπή.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. τζωτζίου δεν θα τέλειωνε εδώ η σειρά, απλά αφού δεν παίχτηκε όλη μαζί συνεχόμενα, κόπηκε στην μέση, δηλαδή εδώ. (είναι και βράδυ,, ελπίζω να με κατάλαβες γτ τα είπα λίγο κάπως)...


    Όσο για το επεισόδιο, τι να πω... Σχεδόν έκλαψα σε κάποια σημεία...

    Πραγματικά σοκ έπαθα όλη μέρα, ήταν
    τόσο υπερπλήρες...

    Και πράγματι, και σε αυτό και στο προηγούμενο, σίγουρα έπεσε editing καλό.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Καλά. Μιας και ήμουν στη φάση που επανέλεγχα τη μετάφραση των υποτίτλων, παρατήρησα πως μετά τα διαλείμματα έλεγε "mid-season finale". Αν δεν αλλάξει κάτι, πάμε καλά.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. όταν λες πως το Sci-fi αποφάσισε να κόψει την περίοδο στη μέση;

    Ναι, αυτό που ειπώθηκε από πάνω. Το κόψανε στη μέση, as in τα υπόλοιπα 10 επεισόδια θα τα δούμε κάτι του στυλ Μάρτιο του 2009. :S


    Ναι, το τέλος μου θύμισε πιθηκοπλανήτη, αλλά υπάρχει μια βασική διαφορά

    Yup, μαζί σου. Σε κανένα σημείο δε μου φάνηκε να 'κλέβουν το φινάλε', κι αν αυτό πέρασε από αυτό που έγραψα, τότε χρεώστε το σε κακή διατύπωση λόγω βιασύνης. Απλώς ένιωσα λίιιιγο στραβωματάκι γιατί ήθελα κάτι πανηγυρικά πρωτότυπο που να μη θυμίζει τίποτα που να έχουμε ξαναδεί σε παρόμοιο context, όπως αυτό που έκανε ο Chase στο 'Sopranos' πχ.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. All of this has happened before and will happen again...

    Πάντως, bear in mind ότι ο περίεργος/τηλεγραφικός ρυθμός του epi- και ενδεχομένως όλου του season so far- εξηγείται αν σκεφτεί κανείς ότι ο Ron και η παρέα του γύρισαν το Revelations με την προοπτική ότι αυτό θα ήταν το τελευταίο επεισόδιο της σειράς ever, καθώς δεν γνώριζαν ούτε πόσο θα κρατήσει η απεργία ούτε και ότι η σειρά τελικά θα πάει στα 20 επεισόδια. Υπό αυτό το πρίσμα λοιπόν, εγώ προσωπικά δικαιολογώ και τα πολλά μοντάζ του epi και το ότι παραλήφθηκαν κάποια subplots για να υπάρξει ένα τελικό wrap των πλέον σημαντικών ιστοριών και των χαρακτήρων. Και βέβαια, όταν το προκείμενο epi μας δίνει τέτοιες EΡMHNEIEΣ, I don't give a flying fuck για τα minor drawbacks του. Αν κάποιος από το καστ δεν πάρει ΕΜΜΥ αυτή τη φορά, θα είναι τεράστιο κρίμα...

    Προσθέτω απλά σε όσα ανέφερε ο tyler, πως γούσταρα πολύ το resolution του χαρακτήρα της Tory και περιμένω περισσότερο mischief από αυτήν στο μέλλον. Επίσης η μουσική του Βear τα έσπαγε κανονικά!!

    Υπάρχουν τόσες ερωτήσεις που παραμένουν αναπάντητες ακόμη και φαντάζομαι ότι το δεύτερο μέρος θα είναι τελείως διαφορετικά δομημένο για να τις απαντήσει, δηλ. τι συμβαίνει με την Kara, είναι ή δεν είναι η Roslin η τελευταία Cylon, τι θα γίνει με τους λοιπούς skinjobs που ήταν κατά της συνεργασίας με το fleet, είναι βιώσιμος ο πλανήτης Γη κτλ κτλ. Αυτό που περιμένω με ανυπομονησία είναι να δώ αν μπορούν τελικά να συνειδητοποιήσουν και οι humans και οι Cylon τις ελάχιστες διαφορές μεταξύ τους και να συνυπάρξουν ουσιαστικά.

    Τι να πώ για το γαμημένο SCI-FI;;;;; Τουλάχιστον 7-8 μήνες αναμονής... DAMN YOU! DAMN YOU ALL TO HELL!! Προφανώς θα κάνω υπομονή, περιμένοντας μήπως και βγεί καμιά ταινιούλα τύπου Razor πάλι. Eπίσης, θα ξαναπαίξουν webisodes όπως και last year, τα οποία μάλιστα θα σκηνοθετήσουν οι Βamber και Callis. Άντε να δούμε...bastards.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. ο Ron και η παρέα του γύρισαν το Revelations με την προοπτική ότι αυτό θα ήταν το τελευταίο επεισόδιο της σειράς ever, καθώς δεν γνώριζαν ούτε πόσο θα κρατήσει η απεργία ούτε και ότι η σειρά τελικά θα πάει στα 20 επεισόδια.

    Η σεζόν πάντα είχε order 20 επεισοδίων, εκ των οποίων είχαν γραφτεί τα 14-15 πριν την απεργία των σεναριογράφων.

    Το μόνο που ίσως επηρέασε τον ρυθμό να ήταν η επιμονή του Sci Fi να κόψει τη σεζόν στη μέση, οδηγώντας τον Moore στην απόφαση να φέρει μπροστά την εύρεση της Γης για να δώσει ένα γερό cliffhanger. Υποπτεύομαι οτι αν ήταν στην δική του ευχέρεια, η εύρεση της Γης θα καθυστερούσε 2-3 επεισόδια ακόμα.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  7. frak me...shit happens when a blonde multitasks: ναι η σειρά είχε 20 epis εξ'αρχής, αλλά είχαν γυριστεί μόνο τα 10 πρώτα της σαιζόν (+2 αν συμπεριλάβουμε και το Razor) και το Revelations προοριζόταν για provisional season finale από τον Ron, ακριβώς λόγω της απεργίας γιατί κανείς δεν ήξερε τη διάρκεια της ...Anyhoo, θα επανέλθω όταν ακούσω το podcast του Ron για το epi, όποτε αποφασίσουν τα τζιμάνια του skiffy να το κάνουν upload, that is. Τώρα που το σκέφτομαι, σε προηγούμενο podcast για το Sine qua Non πάλι για τα writing limitations που δημιούργησε η απεργία έλεγε. Οψόμεθα!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  8. LOL! :)

    Αυτό το podcast πάντως θέλω κι εγώ να το ακούσω, συνήθως δεν έχω χρόνο να το κάνω, αλλά για αυτό θα τον βρω. Είναι υπερβολικά πολλά τα πράγματα που περιμένω να ακούσω να σχολιάζονται, και ο Moore ξέρουμε οτι είναι πάντα ευθύς και δεν τα μασάει, οπότε...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  9. Φίλε Tyler,θα διαφωνήσω σε κάτι.
    Όντως το επεισόδιο δεν ήταν το καλύτερο της σειράς(αν κι ήταν ίσως το πιο σημαντικό) αλλά για μένα βρίσκεται ένα επίπεδο πάνω από το The Hub.Όσο καλό κι αν ήταν το σενάριο του προηγούμενου και με κορυφαίες ερμηνείες από McDonell και Olmos,ήταν στην βάση του ένα Laura Roslin episode.Ενώ το Revelations ήταν ένα επεισόδιο γεμάτο,all characters-all plots.
    Απίστευτες ερμηνείες από όλους ανεξαιρέτως,εμπνευσμένη σκηνοθεσία(το μονοπλάνο στο τέλος ΥΠΕΡΟΧΟ) και εξαιρετική σεναριακή ιδέα.
    Φυσικά,γούστα είναι αυτά.Δεν μπορεί να έχουμε όλοι τα ίδια!

    Θα συμφωνήσω πάντως ότι θα μπορούσαμε χαλαρά να είχαμε γλιτώσει ένα από τα filler επεισόδια του μέσου της σαιζόν και να δούμε διπλό φινάλε.

    2009,ε?
    Ντάξει,το Sci-fi μας έχει εντελώς γραμμένους.Κι εμάς και τον Moore.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  10. A,και για δυο πραγματάκια ακόμα που διάβασα παραπάνω.

    α)Το "Revelations" προβλήθηκε μετά τις 30 Μαΐου,που ήταν φέτος το deadline για EMMY consideration και άρα δεν μπορεί να προταθεί ούτε ως επεισόδιο ούτε ως ερμηνείες. Δυστυχώς.

    β)Πριν την απεργία των σεναριογράφων o Moore και οι λοιποί είχαν γυρίσει 11 επεισόδια(13 με το Razor).To επεισόδιο που θα λειτουργούσε σαν series finale αν δεν έληγε εγκαίρως η κατάσταση ΔΕΝ ήταν το Revelations,αλλά το αμέσως επόμενο.Δηλαδή το πρώτο επεισόδιο που θα δούμε όταν επιστρέψει η σειρά του χρόνου.


    2009...FRAK.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  11. Περί μονοπλάνων: αν σκεφτείς πως η σειρά ξεκίνησε (στον πιλότο) με ένα εξίσου καταπληκτικό μονοπλάνο, θα μπορούσε να ήταν πρόβλεψη για ενδεχομένως τελευταίο επεισόδιο. Άσχετο, αλλά θυμήθηκα τα πολύ σιγανά “…where we came in?” στην αρχή και το “Isn't this…” στο τέλος του The Wall των Pink Floyd.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  12. Tη λατρεύω αυτή την ταινία! Πιο πολύ από το άλμπουμ. :P

    Φίλε άσχετε, (δε μπορώ, νομίζω οτι σε βρίζω! LOL) το 'Revelations' είναι πράγματι πυκνότερο σε πλοκή, αλλά το 'Hub' όντας μια ιστορία για την Roslin όπως λες, είναι πολύ πιο focused σε αυτό που σημαίνει σαν ιστορία. Δουλεύει και σε συμβολικό επίπεδο, και δεν είναι οτι δεν έχει και τα ongoing plot threads του κιόλας!

    Τώρα αυτά βέβαια δεν έχουν και πολλή σημασία, άλλος προτιμά πορτοκάλια και άλλος λεμόνια, απλώς αναφέρω τη γνώμη μου γιατί ακόμα και απλώς μια ιστορία για την Rοslin να ήταν το προηγούμενο, αυτό δεν το βάζει αυτομάτως κάτω από το τελευταίο, με τον ίδιο τρόπο που ας πούμε το 'The Constant' ήταν το καλύτερο Lost της σεζόν, και όχι το season finale.

    In any case, μιλάμε για δυο επεισόδια αξέχαστα και σπουδαία, το καθένα για τους λόγους του. :)

    ΑπάντησηΔιαγραφή