'Doctor Who': Spoilers!

Είναι μόνο αναπόφευκτο οτι αργά ή γρήγορα θα ζήσουμε τη στιγμή που ο Steven Moffat θα γράψει ένα σενάριο ολοκληρωτικά απογοητευτικό. Τη στιγμή που, μετά από ένα σερί αριστουργημάτων στο 'Doctor Who' και όχι μόνο, θα μας κάνει να παραδεχτούμε οτι είναι κι αυτός άνθρωπος και κάνει τα λάθη του.

Αυτή η στιγμή δεν έχει φτάσει ακόμα.

Spoilers μετά το άλμα για το καλύτερο επεισόδιο της σεζόν ως τώρα.

Έχει σχεδόν γίνει συνήθεια να βαφτίζουμε κάθε ώρα του Moffat 'Καλύτερη της σεζόν!' και 'Ιδιοφυή!' και όλα αυτά τα άλλα εντυπωσιακά ονόματα, αλλά ειλικρινά. Για μια ακόμα χρονιά ο μελλοντικός showrunner έρχεται να διηγηθεί μια αυθεντικά τρομακτική ιστορία, γεμάτη πρωτότυπες και διόλου συμβατικά δοσμένες ιδέες, νέες απειλές και φροντισμένους χαρακτήρες. Αγαπώ το 'Who' ακόμα και σε στιγμές που ίσως δε θα έπρεπε, αλλά ακόμα κι εγώ θα τρέξω να παραδεχτώ οτι όλες οι σεζόν (και τα περισσόπτερα από τα μεμονωμένα επεισόδια της κάθε μίας) χωράνε σε καλούπια χωρίς να πολυζοριστούν. Τα επεισόδια του Moffat, ποτέ.

Φυσικά εδώ είχαμε απλώς το πρώτο μέρος της ιστορίας (by the way τι υπέροχο να έχουμε ξανά 2-parter από τον resident god συγγραφέα, για πρώτη φορά μετά την πρώτη σεζόν!), οπότε πολλά στοιχεία θα πρέπει να κριθούν εκ νέου την άλλη εβδομάδα, αλλά νομίζω οτι ακόμα και ως set-up έχει πολύ ζουμί, και ενδεχομένως αρκετές επιπτώσεις και στην ευρύτερη σεζόν. Την επόμενη βδομάδα λοιπόν θα έχουμε σίγουρα περισσότερα να πούμε, αλλά για την ώρα ακολουθούν κάποιες πρώτες εντυπώσεις.

Το στήσιμο της ιστορίας είναι απίστευτο. Ένας πλανήτης-βιβλιοθήκη λουσμένος στο φως, όμως το κακό παραμονεύει σε κάθε σκοτεινή γωνία. Μόνο και μόνο επειδή ο Moffat πέρσι ανέδειξε τον τρόμο σε διαφορό setting από το σκοτάδι, δε σημαίνει οτι δεν υπάρχουν ακόμα καλά τινάγματα και σε κάτι τόσο παλιομοδίτικο. Μάλιστα ίσως να είναι ακόμα δυσκολότερα σε αυτή την post-'The Others' εποχή, αλλά ο Moffat ξέρει τι κάνει.

Δεν αφήνει τις ίδιες τις σκιές να προκαλέσουν τον τρόμο χωρίς να έχει δώσει πρώτα το κατάλληλο background. Τα creepy πρόσωπα πάνω στα ρομπότ-υπαλλήλους, οι φονικές σκιές σε δράση με την κατάληψη του Proper Dave, ο συγκινητικός θάνατος της Evangelista, και κυρίως η πλαισίωση του τρομακτικού σκοταδιού με την off-putting creepiness της ιστορίας του μικρού κοριτσιού, σε έναν κλινικό φωτισμένο κόσμο που φαίνεται εξίσου απειλητικός.

Ειλικρινά, χαίρομαι που είδα το επεισόδιο με το φως του ήλιου έξω από το παράθυρο και όχι το προηγούμενο βράδυ.

Και μέσα σε όλα αυτά, έχουμε και την μυστηριώδη παρουσία της αρχαιολόγου River που δεν είμαι καθόλου σίγουρος τι υπονοεί. Σίγουρα πάντως αποτελεί μια ακόμα καλοδεχούμενη προσθήκη στην ολοένα και μεγαλύτερη συλλογή χωροχρονικών παιχνιδιών του Steven Moffat, που με κάποιο ανεξήγητο τρόπο καταφέρνει να τα δημιουργεί σε ό,τι σειρά κι αν κάνει, χωρίς ποτέ να γίνεται επαναλαμβανόμενος. Τώρα, τι ακριβώς ρόλο παίζει στα πλαίσια της ιστορίας; Μια βδομαδούλα και θα ξέρουμε.

Όπως ήδη είπα, πέρα από σχολιασμό για την αποτελεσματικότητα της εισαγωγής των βασικών στοιχείων της ιστορίας, ή για την τεχνοτροπία του Moffat και πώς συναντάμε για μια ακόμα φορά γνώριμα στοιχεία χωρίς να μοιάζουν επαναλαμβανόμενα, δεν μπορούμε για την ώρα να κάνουμε τίποτα παρά να προβλέψουμε τη συνέχεια. Οπότε πάμε μερικά σχόλια/εκτιμήσεις, και αφήνω τα υπόλοιπα για την επόμενη βδομάδα:

• To σχόλιο του Doctor για τα spoilers στην αρχή του επεισοδίου δε μπορεί να είναι τυχαίο, από τη στιγμή που η River κραδαίνει ένα ημερολόγιο να, με το συμπάθιο, που χρονολογεί κατά τα φαινόμενα όλη τη ζωή της μαζί του. Σίγουρα θα παίξει ρόλο-- ίσως ο Doctor μάθει κάτι για το μέλλον του (κάτι ψιλοαδιανόητο μέχρι πριν δούμε αυτό το επεισόδιο) που δε θα ήθελε να το ξέρει, ή ίσως να επιλέξει να μη μάθει κάτι που θα το πληρώσει αργότερα; Αγωνία, διάολε!
• Και πόσο πολύ πιθανό είναι αυτό το κάτι να αφορά τη Donna; Η αντίδραση της αρχαιολόγου στο άκουσμα του ονόματός της, μόνο συννεφάκι σκέψης ΩΧ ΟΧΙ, ΘΑ ΠΕΘΑΝΕΙΣ! δεν έβγαλε πάνω από το κεφάλι της. Poor Donna.
• Για να κλείσω με αυτήν, τι στα κομμάτια είναι; Προφανώς για να μην την αναγνωρίζει ο Doctor είναι ένας χαρακτήρας νέος, αλλά τι είναι; Φάνηκε να γνωρίζει πολλά για το TARDIS και είχε και sonic screwdriver και σχολίασε και το πόσο νέος της φαίνεται ο Doctor, άρα; Μπορεί να είναι time lord; Ή απλά είναι μελλοντική companion/lover που της άφησε δωράκι ο αγαπημένος της το κατσαβίδι;
• Αληθινά τελευταίο: αφού αναγνώρισε το συγκεκριμένο πρόσωπο, είναι ασφαλές να υποθέσουμε οτι γνωρίζει τον Doctor στο μέλλον αλλά συγκεκριμένα ως Ten; Άρα είτε ο Moffat είναι υπερβολικά αισιόδοξος για το μέλλον του Tennant στο ρόλο, ή σκοπεύει να κλείσει όλο το story της River όσο ξαφνικά το εισήγαγε. Μυρίζομαι δράμα και δάκρυα. Και τρόμο. Θα κλαίμε τρομαγμένοι. Θα τιναζόμαστε ενώ κυλάνε τα δάκρυα. Τέτοιο πράμα.
• Να πιάσουμε λίγο το κοριτσάκι; What the fuck! Πόσο μαλάκας έμεινα όποτε έσκαγε σκηνή της, και πόσο απίστευτα eerie ήταν η εντελώς απρόβλεπτη ατάκα του γιατρού, "The real world is lie. Your nightmares are real." Fuck!!
• So, τι παίζει; Είναι κάποιου είδους τεχνητή νοημοσύνη που ελέγχει τη βιβλιοθήκη; Κι αν ναι, τότε πώς παγιδεύτηκε έτσι μέσα στο (εξίσου τεχνητό) υποσυνείδητό της; Τι ακριβώς συνέβη σε αυτό τον πλανήτη πριν 100 χρόνια;!
• Πρέπει να το πω. Η σκηνή του θανάτου της Evangelista με έκανε να βουρκώσω.
• Πρέπει να το πω κι αυτό. Η σκηνή της αρπαγής της Donna από το TARDIS (και το εξώκοσμο ουρλιαχτό της) με έκανε να αναρριγήσω.
• "Ice cream! Ice cream!" Ή μήπως "I scream";
• Mετά το βίαιο ρίξιμο της πόρτας από την Donna, "You know boyfriends, sometimes you need the element of surprise." Η ατάκα του επεισοδίου, αν όχι της σεζόν!

Season arc speculation time!

• Σε όλη τη σεζόν αναφέρονται casually σε κάποιο Shadow Proclamation, και τώρα 2 επεισόδια πριν το τέλος έχουμε ένα 2-parter αφιερωμένο σε τέρατα που ζουν στο σκοτάδι.
• Το ανέφερα ήδη, αλλά πρέπει να μπει κι εδώ: Poor. Donna. Αν και... δε μπορεί να είναι τόσο προφανές, σωστά; Κάτι άλλο μας κρύβουν με όλα αυτά τα κρυπτικά "Είσαι η Donna Noble;! *σιωπή*" και "You've got something on your back", σωστά; Tι έχει στην πλάτη της, διάολε;!
• Αυτό το concept με την συνείδηση που κόβει βόλτες σαν φάντασμα για λίγο μετά το θάνατο, εκτός από υπερ-γαμάτη ιδέα και τέλεια εφαρμοσμένη εδώ και στις δύο περιπτώσεις, παραείνει huge και specific για να μην παίξει κάποιο ρόλο στο φινάλε της σεζόν, ε;
• Σε όλη τη σεζόν έχουμε πλανήτες που χάνονται, εδώ έχουμε έναν που αυτο-κλειδώθηκε μέχρι θανατερής και απόλυτης σιωπής, μετά την επίθεση του Σκότους. Συμπτωματικό;
• Οι Ood έλεγαν και ξαναέλεγαν στον Doctor "Your song will end soon" και λίγα επεισόδια μετά έχουμε έναν potentially πολύ σημαντικό νέο χαρακτήρα που λέγεται... River Song. Πολλή ominous-ness μαζεύτηκε! Σε αυτό το σημείο μπορώ να δω ένα κάρο χαρακτήρες να πεθαίνουν μέχρι το τέλος της σεζόν. (Εκτός από τη Martha. Αυτή θα την καρατήσουν ζωντανή για πάντα, και θα την επιστρέφουν στο 'Who' και στα ατελειωτα spin-offs του μέχρι να τη σιχαθούμε ολοκληρωτικά και όσοι την είχαμε αγαπήσει χωρίς όρια. Είναι κάποιου είδους δοκιμασία, το ξέρω.)

Δε βλέπω την ώρα για την επόμενη εβδομάδα!