First impressions: '90210'

Δεν θα αρχίσω ήδη να φωνάζω "σταματήστε να κατέβω!" αλλά η αλήθεια είναι οτι η δίωρη πρεμιέρα του uber-πολυαναμενόμενου νέου '90210' με απογοήτευσε με τις όποιες χάρτινες προσδοκίες μπορεί να είχα γι'αυτό. Όσο τουλάχιστον είναι εκεί η Brenda ξέρω πολύ καλά οτι δε θα μπορώ να μη βλέπω, αλλά με επιφύλαξη και για τα 2 ενδιάμεσα επεισόδια που ακόμα δεν έχω δει, ακολουθεί μια εξήγηση του γιατί το μεγάλο φετινό στοίχημα του CW δύσκολα θα κάνει φαν εμένα ή τον 14χρονο που ζει κάπου ακόμα μέσα μου.

Να ξεκινήσω από τα βασικά: το '90210' δεν είναι μια καλή σειρά. Είναι μια ξεπερασμένης αισθητικής νεανική σαπουνόπερα που πιάνει ένα καρα-ξεπερασμένο setting (που στο ενδιάμεσο έχει ζήσει μια μίνι επανάσταση στο πρόσωπο του Josh Schwartz και των 2 λατρεμένων σειρών του) και το μόνο είδος λίφτινγκ που καταφέρνει να του κάνει είναι να αντικαταστήσει τις βάτες και τα μεγάλα μαλλιά με ένα μάτσο ανταλλάξιμων και αδιάφορα ελκυστικών νεαροπροσώπων και ανορεκτικών σωμάτων.

Να το θέσω αλλιώς. Στην εποχή του 'Gossip Girl', το παλιομοδίτικο στυλ του '90210' θυμίζει λιγότερο επιστροφή στις ρίζες (γιατί να επιστρέψεις εκεί όταν ακόμα το δέντρο σου ανθίζει και είναι πιο περήφανο από ποτέ;) και περισσότερο τον απελπισμένο θείο που δένει το πουλόβερ στη μέση του ή πετάει το σακάκι πίσω από τον ώμο για να σου δείξει οτι παραμένει κουλ, 10 χρόνια μετά τις μεγάλες του δόξες.

Exposition αραχνιασμένης αντίληψης (χαρακτήρες πληροφορούν 'casually' ο ένας τον άλλον για τα χαρακτηριστικά τους) και διάλογοι γραμμένοι σαν από ανθρώπους που δεν έχουν ζήσει ποτέ στην πραγματική ζωή ("I'm breaking up with us!") μας εισάγουν σε έναν κόσμο που μοιάζει με τον σημερινό αλλά είναι τόσο παρόμοιος με εκείνον για τον οποίον μας δίδασκε ο θείος Aaron Spelling όταν ήμασταν στο γυμνάσιο. Και η ίδια η ύπαρξη του show μοιάζει να πηγάζει από την ίδια αντίληψη: δεν είμαστε εδώ για να κάνουμε τον θεατή να μαζεύει το σαγόνι του από το πάτωμα (όπως πετυχαίνει το 'Gossip Girl', για διάφορους λόγους), αλλά για να τον διδάξουμε για το σωστό και το λάθος. Οτιδήποτε συμβαίνει στην οθόνη απλά ξέρεις οτι κρύβει πίσω του ένα μικρό ή μεγάλο κούνημα δαχτύλου, από την έλλειψη εμπιστοσύνης μεταξύ μαμάς και κόρης, μέχρι το προφανές storyline της εξάρτησης από ναρκωτικές ουσίες. Josh Schwartz, αποτύχαμε! Ο θείος Aaron ζει και βασιλεύει!

Όλοι ξέρουμε πολύ καλά πως αν δεν επρόκειτο για εικόνες σαν αυτή, κανείς δε θα ασχολούτααν με μια σειρά που στην πράξη βρίσκεται κοντύτερα στο 'One Tree Hill' παρά στην xoxo σπιρτάδα και απολαυστική παρακμή του 'Gossip Girl'. Τι γίνεται λοιπόν σε αυτό το μέτωπο; Εδώ το '90210' ζει έναν διχασμό προσωπικότητας που ίσως να είναι και ο πρόωρος θάνατός του.

Σχεδιασμένο να απηχήσει στα 16χρονα με ευαισθησίες 30χρονου; Ή σχεδιαμένο να απηχήσει στους 30άρηδες με ευαισθησίες 16ρικου πιτσιρικά; Ό,τι κι από τα δύο είχαν οι παραγωγοί στο μυαλό τους (και δυστυχώς δε νομίζω να καταλαβαίνουν καν τη διαφορά), το τελικό αποτέλεσμα δεν προσγειώνεται πουθενά. Παρά αμήχανα ξερνά 3 γνωστές φάτσες από την εφηβεία μας, και τις κολλά με το ζόρι πάνω στις πλαστικές εν δυνάμει αναμνήσεις μιας γενιάς που καθόλου δε νοιάζεται για το αν η Kelly Taylor (η ποια;) έχει γιο με τον Brandon ή όχι.

Θα ήμουν τεράστιος ψεύτης αν έλεγα πως κάτι δεν πετάρισε μέσα μου τη στιγμή που ο Nat σέρβιρε καφέ στην Kelly μόνο για να δει την Brenda να έρχεται ξαφνικά πίσω του, και μετά οι δυο άσπονδες φίλες να κάθονται και να πίνουν καφέ μαζί. Και θα ομολογήσω οτι με το που έπεσε το in-joke για την κόρη της Andrea και την πραγματική τότε ηλικία της Gabrielle Carteris ("How old is that girl, 30?"), έτρεξα να το μεταφέρω σε όσους ανθρώπους ξέρω πως έβλεπαν ποτέ το παλιό show.

Αλλά όσο καλή θέληση κι αν έχω να αφήσω τις αναμνήσεις μου να με παρασύρουν, θα πρέπει να κάνουν κιόλας κάτι για να κερδίσουν το δικαίωμα να με σέρνουν αριστερά και δεξιά. Και αυτό το αμήχανο νέο '90210', παρά τη γυαλιστερή του εμφάνιση δεν καταφέρνει να κρύψει το πόσο σκουριασμένες είναι οι ιδέες που κρύβονται πίσω του. Δίνω μια άπλα επεισοδίων (κυρίως όσο εμφανίζεται η σκύλα που λάτρεψα ως έφηβος) μήπως η σειρά καταφέρει να βρει τον χαρακτήρα που της λείπει, αλλά με την ίδια άνεση που εγκατέλειψα το original πλοίο όταν λίγο μεγάλωσα, έτσι θα εγκαταλείψω και αυτό.

Μέχρι να επιστρέψει για guest stint η Kathleen Robertson, ενδεχομένως.