The Shield 7x05 'Game Face'

Σχόλια για την επεισοδιάρα 7x05 του 'Shield' μετά το άλμα.

Αυτό μπορεί και να είναι το αγαπημένο επεισόδιο της σεζόν ως τώρα, έτσι όπως είχε μια old-school 'Shield' αύρα. Ελαφρά σχέση με το μεγάλο arc, αλλά έπαιξε πολύ τόσο την κατάσταση στην οποία βρίσκεται ο Vic, όσο και τη δυναμική που επικρατεί πλέον στο Barn. Το αποτέλεσμα ήταν εξίσου συναρπαστικό με ένα τυχαίο κεφάλαιο του συνεχιζόμενου πολέμου του Vic, γιατί ο Shawn Ryan όχι μόνο έχει φροντίσει να αναπτύξει εξαιρετικά ενδιαφέροντες χαρακτήρες και πέραν του πρωταγωνιστή, αλλά και γιατί σε αυτή την τελευταία σεζόν έχει κινηθεί με φροντίδα προς το παρελθόν, κοιτάζοντας τίποτα έστω ελάχιστα ενδιαφέρον να μη μείνει ανεκμετάλλευτο.

Ήδη από την περασμένη βδομάδα ανέτρεξε στην εμμονή του Dutch με την ψυχολογία του serial killer, ιστορία που εδώ λαμβάνει έναν κυνικό και σοκαριστικό επίλογο. Δεν ξέρω αν θα επιστρέψουμε πριν το τέλος της σειράς να δούμε την 'πρόοδο' του Lloyd, αλλά για την ώρα δε μπορώ να βγάλω από το μυαλό μου την εικόνα ενός Dutch ανίκανου να αντιδράσει στην ήττα του στα χέρια ενός ανήλικου. Ενός ανήλικου, μάλιστα, τον οποίον ο ίδιος ο Dutchman έβλεπε ως την κορύφωση της όλης του ύπαρξης, λίγο-πολύ, ιδιαίτερα αφού ο Kleavon του επιβεβαίωσε αυτό που υποψιαζόταν-- οτι τα νεκρά μάτια του Lloyd κρύβουν πίσω τους έναν δολοφόνο. Βαρύ.

Και μιας και ανέφερα το φιλαράκι μας από την 5η σεζόν, πώς μας φαίνεται που η αρρώστια της Claudette αρχίζει να παίζει όλο και μεγαλύτερο ρόλο; Αναρωτιέμαι αν θα συνδεθεί κι αυτό κάπως με τον Vic και τη συνεχιζόμενη σταυροφορία του κατά των πάντων, αλλά και από μόνο του αποτελεί ένα δυναμικό story arc, σίγουρα βοηθούμενο από τις ερμηνειάρες της CCH Pounder που άμα της δώσεις υλικό ξέρεις οτι θα καθηλώσει ό,τι αναπνέει.

Λυπήθηκα πάρα πολύ που όλες οι καλές προθέσεις του κόσμου δεν αρκούν για να καταδικαστεί ένας τέρας σαν τον Kleavon, αλλά το 'Shield' βλέπουμε, και μάλλον πάλι καλά πρέπει να πούμε που δεν επέφερε και το τελειωτικό χτύπημα στην Claudette στο δρόμο του για την ελευθερία. Αντ'αυτού συμβιβαστήκαμε όλοι με -απλώς- ισόβια, αλλά το πρόβλημα για την Claudette παραμένει. Κι επειδή αυτή δεν είναι Vic Mackey, αναρωτιέμαι πώς σκοπεύει να λύσει αυτό το 'πρόβλημα'.

Όσο για τον ίδιο τον Vic, με κάθε επεισόδιο μοιάζει να βυθίζεται όλο και περισσότερο, όχι μόνο στην κινούμενη άμμο για την οποία μίλαγε τις προάλλες ο Ronnie, αλλά και στο βούρκο της προσωπικής του ζωής. Γίνεται όλο και πιο σαφές πως σιγά-σιγά τον εγκαταλείπουν οι πάντες (ή προσπαθούν) και το μόνο που του μένει είναι ο... Shane.

Προσέξτε μια εξαιρετική λεπτομέρεια σε μια στιγμή του επεισοδίου. Οι δυο τους είναι έξω από μια πόρτα κι ετοιμάζονται για έφοδο, ο τύπος από μέσα σκάει τα πυροβολητά και ο Shane ενστικτωδώς σπρώχνει τον Vic μακριά από την πόρτα στην ασφάλειά του. Όλα αυτά που έχουν συμβεί, και ο Shane ακόμα νοιάζεται τον Vic με τρόπο που ο άλλος δεν γνωρίζει από κανέναν. Είναι η κατώτερη βερσιόν που ο Vic δε θέλει να είναι, αλλά όταν όλοι τον εγκαταλείπουν, μόνο ο Shane μένει εκεί. Τουλάχιστον αυτός δεν έχει ψευδαισθήσει για το τι είδους άνθρωπος είναι, όπως έχουμε ξαναπεί.

Δεν ξέρω αν θέλω να είμαι εκεί τη στιγμή που και ο Vic θα φτάσει σε παρόμοια αναλαμπή για τον εαυτό του.

Λίγα σχολιάκια ακόμα πριν κλείσω το ποστ, η σκηνοθεσία του Chiklis εδώ πραγματικά με εντυπωσίασε. Είχαμε μια εξαιρετική σκηνή καταδίωξης, κάτι που από μόνο του αξίζει συγχαρητήρια. Συνήθως τις βλέπεις στην τηλεόραση και νιώθεις τον Paul Greengrass να βλέπει και να κατουριέται από τα γέλια, αλλά εδώ κράτησε ένα nail-biting επίπεδο. (Στις σημειώσεις μου διαβάζουμε: "car chase woohoo!") Κι επιπλέον υπήρχε αυτή η φοβερή δουλειά με την κάμερα σε μια σκηνή στο Barn, όπου ο Vic στέκεται στη μέση και η κάμερα κόβει κύκλους γύρω του καθώς όλοι του οι ανοιχτοί λογαριασμοί τον κυκλώνουν. Σίγουρα μια αναγούλα την έφερε η σεκάνς.

Τι θα θυμόμαστε όμως για πάντα από αυτό το επεισόδιο; Φυσικά τη σκηνή που ο Vic ορκίζει μπάτσους τον Burnout και τη συμμορία του, τρίβοντας την κοιλιά και χτυπόντας το κεφάλι του. Απλά τέλειο και ξεκαρδιστικό random gag!